In de lesbische bar

Z. wees ons een lesbische bar, voor hij zelf naar zijn vriend ging. Met Paul en Kevin - twee middelbare mannen en ik word er ook niet jonger op - klommen wij de trap op. En bekeken knappe jonge meisjes vanachter onze glazen mineraalwater met een schijfje citroen. Stappen met de boys.

Zvonomir says hi

Zvonomir lijkt in elk geval niet op Godot. Naast hem Kevin. En daarnaast, helemaal rechts, Paul. Zvonomir is de baas van het Queer festival dat sinds 5 jaar elk jaar in Zagreb wordt gehouden. De betekenis van 'queer' wordt daarbij bewust ruim gehouden; in Kroatie valt een alleenstaande moeder met een Chinees kindje daar ook al onder. We gaan proberen om volgend semester een stuk of vier van de studenten een Ronde Tafelpresentatie te laten doen op het festival in oktober. Het thema van 2008: Crime, Sexuality & Gender.

Wachten op Zvonomir

Op het grote plein wachten wij op Zvonomir. We zijn niet de enigen: dit plein is gemaakt voor ontmoetingen, en wij weten niet hoe Zvonomir eruit ziet.

Boris de Berendoder

Bij gebrek aan bordjes heb ik hem zelf maar een naam gegeven.

Glyptoteek

Museum gevonden. Een gipsafdruk van een middeleeuwse ridder. Met pijl en boog. In een totaal verlaten zaal. Ik mag straks zelf het licht uitdoen.

Binnenplaats

Op zoek naar onvindbaar museum stuitte ik op binnenplaats. Ook mooi.

Jill Says Hi

Dit is Jill, onze gastvrouw in Zagreb. Ze woont met man en zoon in een huis op een heuvel (elke avond klimmen Kevin en ik hijgend omhoog) en ze werkt veel vanuit huis, zoals nu. Er zijn ook 2 lapjespoezen, Artemis en Athena, zusters die elkaar niet kunnen luchten of zien en het huis tussen hen tweeen verdeeld hebben. Artemis heeft de huiskamer en Athena de bovenverdieping, en de keuken is het strijdtoneel, want daar staat het eten. De favoriete pesterij schijnt te zijn om voor het kattenluikje naar buiten te gaan zitten zodat de ander er niet meer langs durft. Niets menselijks lijkt hen vreemd.

Katarinakerk

Roze met suikerwerk, de Katarinakerk in Zagreb. Wij mochten er even in, na afloop van de dienst voor de gelovigen maar voordat de koster de tent dichtgooide. Misschien niet de moeite waard om een foto van te nemen ( de kleuren roze-met-wit komen hier niet erg goed uit) , maar soms laat een mens zich nu eenmaal meeslepen. En bovendien is het de kerk van mijn naamgenote.

De man die niet veroordeeld werd

Het graf van president Tudjman - Kroatisch nationalist, eerste president van die staat met erg vuile handen die slechts ontsnapte aan berechting door het oorlogstribunaal in Den Haag door, uiterst onsportief, in 1999 te overlijden. Hij ligt in een enorm, spiegelglad graf prominent begraven in de schaduw van de hoofdingang van Zagrebs fraaiste begraafplaats. Zie ook dit artikel

Begraafplaats Sjiek de Kriebel

De arkade zonder levende zielen, maar vol beelden, plakkaten en bloemen her en der. In Kroatie leeft het verleden. En Iedereen die Iets Betekent heeft, die ligt op deze begraafplaats.

Als een echte Kroaat

Bij de kapper voor een milde make-over. De kapster en haar assistente (die niet meer mocht doen dan de vloer vegen en gevallen haarclips van de grond rapen) spraken samen ongeveer 10 woorden Engels. Genoeg om haar duidelijk te maken dat ze a) mijn haar moest verven en b) met het knippen haar gang mocht gaan. Met beide is ze vol overtuiging aan de slag gegaan. Het resultaat? Een stevige schedelmasage, kortere bakkebaarden dan ik had verwacht en talkpoeder op een dikke kwast over je gezicht bij het wegvegen van overtollige haren. En bovendien werd mijn hoofd gestofzuigerd nadat het gewassen was. Of dat was om extra water af te zuigen of om loszittende haren te verwijderen, kon men mij niet duidelijk maken. Een belevenis was het wel. En zo'n 20 euro goedkoper dan in Amsterdam, dat ook.

Daar is de tram!

Lijn 12 brengt ons terug naar het hotel. En dan gaan Kevin en ik, met onze koffers en rugzakjes, op zoek naar het huis van Jill. Want daar gaan we slapen. Morgen naar de Kroatische kapper, die hier Frizer heet (een kapper die je haar heel erg kort knipt, zou dan Breezer Frizer moeten heten, stel ik mij zo voor).
(Iets later. Ik zit net mijn laptop in een leunstoel in het huis van Jill. Het was een flinke klim omhoog (Zagreb heeft heuvels). Jill is er nog niet, maar haar twee lapjeskatten wel. De huisbazin die beneden woont heeft ons binnengelaten. Zij spreekt alleen maar Kroatisch, en legde ons iets uit over de katten en de deur. Het kwam erop neer (besloten wij na enkele minuten totale spraakverwarring) dat de deur open moest blijven, of dicht, maar niet allebei. Voorlopig kiezen we maar voor dicht. De poezen kunnen er goed mee leven; eentje zit nu luid snorrend op de leuning van mijn stoel.

Groeten uit Zagreb

Gegeten bij Mexicaanse Kroaat, vlakbij het hippe plein in het centrum van de stad. Zagreb oogt eerder middeneuropees dan mediteraan, niet heel erg arm maar ook niet booming, veel gebouwen zouden een opknapbeurt kunnen gebruiken. Wie de man op het paard is in het midden weet ik nog niet, maar morgen om kwart voor twee hebben we daar afgesproken met de groep en onze gids, Amina, neemt ons ergens mee naartoe voor de lunch. Na al dat Mexicaanse eten denk ik daar nog maar even niet aan.

De techniek staat voor niets

Alistair heeft een nieuw speeltje: de smalle iPod waarmee je touch-screenend alles kunt doen, behalve bellen. Boy en Toy maken het goed.

Lee says hi

Lee Alden is even in Nederland. Lee woonde jaren geleden in Amsterdam met haar partner Peg, verhuisde terug naar Vermont en reist nu door de wereld als facilitator van Byron Katie's The Work. Wat dat precies inhoudt, weet ik ook niet, maar Lee doet het kennelijk goed, want ze was stralend en staat op Byron Katie's website als facilitator (klik hier om haar daar te zien).

Mama Cash Badkuip Race

Helen, Abi, Elspeth, Morgan - vier studenten van SIT Study Abroad Amsterdam deden mee als team aan de badkuip estafette van Mama Cash in de Lijnbaansgracht. Hoewel opmerkelijk veel getroffen door tegenslag - als laatste weg bij de start en twee keer gezonken - en haalden zo'n 800 euro op voor het Goede Doel, zonder zelf longontsteking op te lopen.

Niet zo...

Maar zo!
Vorige week beloofde ik een foto van een gecoifeerde Mickey. Daarbij had ik de look voor ogen die hij een paar jaar geleden had, toen zijn lijf getondeerd en zijn pootjes, staart en kop nog wild behaard waren gebleven. Maar inmiddels wordt Mickey geplukt door iemand met kennis van zaken en ziet hij er uit als een middelbare heer, met een evenwichtig harenpak.

Kamer 16

Ze hebben geen spreekuur in het verpleegtehuis waar mijn moeder sinds een week woont - je mag de hele dag door op bezoek komen, maar dat is een schrale troost. Mijn vader komt elke middag langs, maar ook dat is een schrale troost. Dat er vrij snel mensen voorhanden zijn om je naar de wc te brengen, is een schrale troost. Dat niemand je krant zal stelen omdat geen van de medebewoners een krant of een boek leest, is een schrale troost. Huis weg, eigen kamer weg, verhuisd naar een institutie vol vriendelijke verzorgers met een Veluwse tongval. Het valt niet mee.

Brekebeen

T. Katja, in tegenstelling tot mijn vader geestelijk messcherp, bleef vanochtend met haar voet achter de beddesprei haken en maakte een enorme smak. Dokter gebeld & gekomen, waarschijnlijk alleen wat kneuzingen, niks gebroken. Alleen verschrikkelijk beurs (Met schrik denk ik aan morgenochtend) .
Net achter T. Katja ligt 1 van de blauwe krukken die ze vorig jaar bij het Slotervaart had gekocht. De andere had ze vorige week uitgeleend aan mijn nicht Tineke, die een paar dagen naar Londen ging en last van haar knie had, daarom gebruikt T. Katja ook haar oude houten stok (helemaal rechts op de foto).
Volgens de dokter moet de pijn zo tegen vrijdag toch een stuk minder zijn.

Goedemiddag

De pest aan mijn nieuwe telefoon is dat de foto's die ik ermee maak, zo slecht zijn. Dit is een onscherpe foto van mijn vader. Maar misschien is Onscherp wel mooi symbolisch hier, want mijn vader is in het echte leven ook een beetje onscherp aan het worden.
Ik wilde indruk op hem maken door een foto van hem te maken, die hem te laten zien op de display van mijn telefoon, die dan door te sturen, zodat hij zichzelf dan 1 minuut later op het web op zijn eigen computerscherm zag.
Mijn vader was niet onder de indruk. Het wonderbaarlijke van dit fenomeen ontging hem volkomen. Hij ziet het verschil niet tussen deze en alle andere familiefoto's op de computer. Mijn broer heeft een digital photoframe voor hem gekocht, en daar alle 5000 digitale fotobestanden van zijn eigen computer op gezet. Geprogrammeerd tussen 10 en 12, en dan weer tussen 2 en 5 komen die beelden langs, 10 seconden per foto. Oude trouwfoto's, foto's van ooms, tantes, families, totaal onbekenden, vakantiefoto's van mijn broers gezin en heel erg veel foto's van de kleinkinderen. Hij zit er uren naar te kijken. Hij is een ontzettend lieve man.

Harige Harry

Dit is Mickey, in de badkuip bij Dia (die witte glitter rechtsonder zijn waterdruppels; hij drinkt graag uit de badkraan). Morgen gaat hij onder zeil en dan wordt zijn haar geknipt. Ik ben zeer benieuwd welke coupe de kapster hem gaat geven. Een vorige keer had hij al zijn haar op zijn kop, staart en pootjes gehouden, terwijl de vacht op zijn lijfje was geschoren: een kale kat met bontlaarsjes.
Morgen een foto van de nieuwe look.

Slagveld

De cavallerie valt aan, mannen en paarden vallen bij bosjes, de geluidseffecten zijn oorverdovend; het panorama van de Slag bij Waterloo. Weer zo'n leerzame Europese excursie die ik in mijn middelbare schoolperiode niet heb gehad.
Napoleon verloot, Wellington won, de prins van Oranje deed er ook iets. Welke Willem kan dat geweest zijn? Wikipedia brengt uitkomst. Trots op de Nederlandse bijdrage aan de overwinning besluit de nieuwe koning Willem I tot de oprichting van een origineel monument in de vlakte van Waterloo, op de vermoedelijke plek waar zijn zoon (de latere Willem II dus) tijdens de slag licht gewond is geraakt.

Slag Bij Waterloo

Deel van het panorama.

Helaas

We hebben geprobeerd om hem te vermijden. Naar het is net zoiets als de Tuinman en de Dood; deze beschermheilige der pedofielen valt niet te ontlopen in Brussel. Dat Manneke P. gekleed is - zou er een verband zijn met de conservatievere Zeitgeist, met het seizoen, of is het toeval?

Pinteke met Magritte

In ons favoriet taveerne: 'Het Goudblommeke in Papier', of 'La fleur en papier doré' zoals de Walen zeggen. Magritte's stamcafe. Hij staat tweede van rechts op de foto.

Lourdes in Brussel

Met Maria in neon.

't Staat er Echt!

Op bezoek Bij meneer Magritte

Zou hij thuis zijn?

België

Efteling in Wallonië

De hoerenlampjes zijn aangestoken.

Weekendhuis

Ons nieuwe optrekje

Lucie en Mirjam

Bij het afscheid van held Hans.

Partir en Mourir un peu

Hans gaat weg bij Boekblad. Amsterdam huilt.

Herk's Werk

Ben je alsmaar aan het bloggen, vergeet je de gewone website. 'Deze site is even uit de lucht,' verklaarde ik luchtig. 'Binnenkort geheel vernieuwd!' loog ik er op los. Ja., de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Vooral ook omdat je aan 1 stuk door moet kiezen. Welk letterype? Welke kleuren? En vooral: welke foto's? En op welke wijze ingedeeld? C'etait une mer à boire, en dat was het.

Tot er vanmiddag iemand opbelde die geinteresseerd was in mijn werk en helaas op de website slechts mijn lichtblauwe mededeling had ontvangen. Of ik dan misschien gewoon wat kon sturen?

Genoeg is genoeg. Ik heb de zee gezopen en in vijf uur de nieuwe website uit de grond gestampt.
Is zij perfect? Nee, natuurlijk niet. Maar als je moet wachten tot het perfect is, ben je ondertussen door de wormen opgegeten. Niet volmaakt, wel een impressie van wat ik de afgelopen jaren (onder meer) heb uitgespookt: www.herk.biz

Dit Is Geluk

Kroonluchter op karretje - als je dat te zien krijgt, is het duidelijk dat je stoetje niet in Zaal of Eerste Balkon staat. En inderdaad, het was 3e Balkon - hoger kan je als levend wezen niet komen in de Stadsschouwburg aan het Leidseplein. 'Gulio Cesare' van Handel werd opgevoerd, goed voor vier uur verkeren in (letterlijk) Hoger Sferen.

Ginni Says Hi

Wij aten bagels Tuna Melt en creamcheese, walnuts & honey en spraken over het leven: gescheurde kruisbanden, zwemles, massage, en het geluk van gadgets (zoals een nieuwe telefoon met blogverbinding).

Meet & Greet Suzy Q

De oude reed nog wel, maar de niet-vitale functies vielen een voor een uit: achterruitverwarming, blower, snelheidsmeter, kilometerteller, bijstelknopje voor de buitenspiegels, er begonnen lampjes te haperen en er lekte op een niet precies te lokaliseren plek olie uit een leiding. En na bijna 15 jaar en 215.000 kilometer Peugot 106 (zij rustte in vrede) kan ik sinds gisteren uitroepen: De auto is dood. Leve de auto! Want ik heb een nieuwe.
'Wat voor een?' vraagt men, en ik antwoord trotsch: 'een lentegroene. Met een kattenneusje.' (Let op het Citroen-logo voorop dat ton-sur-ton in groen is uitgevoerd!).
Tante Katja wilde weten of zij al een naam heeft, en inderdaad, die heeft zij. Suzy Q. maakt dat ik van een gewoon mens opeens een kek mens ben geworden. Zo kek dat ik ook meteen mijn mobiele telefoonabonnement heb verlengd en daarbij een nieuw mobieltje heb gescoord. Weliswaar helemaal niet kek, maar wel met een agenda en een 5.0 megapixel camera, waarmee bovenstaande foto is gemaakt.

Kroos met puisten

In de achtertuin van Slot Zuylen (provincie Utrecht).

Inclusief Denken

Deze foto is gemaakt in de Dorpstraat van Beekbergen (GLD), waar voor de Hervormde kerk (met fundamenten stammend uit de 11e eeuw) nogal pontificaal twee brievenbussen zijn neergezet: naar ik aanneem de linker voor rolstoelbewoners (vanwege de gezonde Veluwse lucht lieden die niet zo makkelijk bukken (denk aan mensen met rugklachten). Chapeau!

Vinnie, Bob, Britta

Nieuwste aanwinst op de Lijst van Namen van Honden met Bijzonder Korte Pootjes: Brittannia of Grace and Joy.