Na

Tijdens

Voor

De Dobermann als Weesfietsensloper

Doglane Of Fame

Open dag bij de KNGF, van de koninklijke blindengeleidehonden. Veel vrolijke zwarte labradors, blijde begeleiders en snerpend koude wind op het oefenparcours buiten. Blindengeleidehonden ontwijken lage luifeltjes, ook als ze er zelf wel onderdoor kunnen, en lopen keurig om gaten in het wegdek heen. Bij het afscheid kocht tante Katja een pluche zwart labradortje in blindengeleidejasje en ik een KNGF paraplu met het opschrift: "Wat een hondenweer."
Daarmee ga je bij voorkeur overdekte hondententoonstellingsterreinen bezoeken natuurlijk.

Bejaardenpakbal

Roesjka (12) is ondanks haar respectabele leeftijd nog wel te porren voor een spelletje, maar wel op haar voorwaarden. Als ze de bal heeft, wil ze 'm niet meer loslaten. Dan moet je proberen om 'm van haar af te pakken. En dan draait ze slim steeds van je weg, zodat er niet aan komt. En wanneer je het opgeeft, draait ze zich weer naar je toe: spelen? Bejaardenpakbal, heet dat.

Woerden Wordt Oud

Omdat ik het vaak heb over de restauratie van de Atlas, is het makkelijk om te verzgeten hoe goed de staat van de ingebonden kaarten eigenlijk is. Vuil, scheurtjes, daar moet wat aan gebeuren. Maar als zo'n kaart niet ingebonden was, maar ergens aan de muur had gehangen, was de schade onvergelijkbaar erger geweest.

En dat valt op fantastische wijze te illustreren uit twee kaarten van 'T Hooghe Heymraedtschap vanden Lande van Woerden, uit 1739.
Die landkaart bestaat uit negen bladen. Bij de ene kaart zijn deze aan elkaar geplakt en heeft de kaart vele tientallen jaren aan de muur gehangen. Echt iets geworden waarvan je zegt 'nou je kan wel zien dat die heel oud is, daar moeten we zuinig op zijn.'

De negen bladen van de andere kaart hebben tweehonderd jaar opgeborgen gezeten in de Atlas der Neederlanden. Prachtige kleuren. Fonkelnieuw. Die bladen zijn gedigitaliseerd zijn en daardoor is het mogelijk om ze in Photoshop aan elkaar te zetten, zodat je de kaart te zien zoals hij bedoeld is.

Bijzonderheden: De schaal van 'T Hooghe Heymraedtschap vanden Lande van Woerden (1739) is ongeveer 1:17.000, en hij is gemaakt door Johannes, Justus en Davidt Vingboons. De inhoud dateert van 1670. De druktechniek is kopergravure, bestaande uit 9 bladen, elk blad 43 x 53 cm. De omvang van de hele kaart is 129 x 159 cm). Hij is handgekleurd, en heeft rondom de wapens van het Hoogheemraadschap, Willem van der Hoeven, Jacob vander Meer, Adriaen Jacob vander Does, Cornelis Jan van Nellesteyn, Cornelis van Ewyck, Gerard Beelaerts, Joan George Stierling. Signatuur UB : Kaartenzl: W.X. 009

Horen, Zien, Zwijgen

Mollen. Door deze kleine zwartbontige dondersteentjes verandert het grasveld rond Nr. 9 in rap tempo in een knollenveld. Mijn tolerantie neemt af naarmate de grasmat verder naar zijn mallemoer gaat. Kunnen die beestjes zich niet een klein beetje inhouden?

Nee.

In de weilanden en akkers die Nr. 9 omringen is een echte mollenvanger actief: Frans. Een website heeft hij niet, zoals deze collega, maar met zijn twee compagnons vangt hij 8 tot 900 mollen per jaar - gemiddeld zo'n 2,4 per dag dus. Het is een continubedrijf, want als een mol wordt gedood, wordt diens plaats ingenomen door een nieuwe mol die op zoek is naar een eigen territorium.

De mollenvanger heeft vijf vallen in de gangen rond Nr. 9 gezet, want de tuin is weer een fijne uitvalsbasis voor de akkers en weiden die zijn jachtterrein zijn. Die vallen zitten in de gangen en zijn bovengronds gemarkeerd met een rood vlaggetje op een stokje. Als de mol bij de dagelijkse inspectie van zijn gangen in zo'n val stapt, is het einde oefening voor de mol. 'Het gebruik van een schaarklem is het meest diervriendelijk, omdat deze leidt tot een snelle en pijnloze dood van de mol', Zeggen deskundigen.

Het is vast mijn stadsmeisjesnatuur, maar ik vind het zielig; zelfs dood zien ze er schattig uit. Kan dat echt niet anders?

De Nieuwe Tijd, Net Wat U Zegt

'Het Mannetje' noemt mijn vader hem, de SRV-man die al sinds mensenheugenis de dagelijkse boodschappen aan huis brengt. Populair is hij nooit geweest - het is het soort winkel waar je bij alles de uiterste verkoopdatum moet nakijken, want bedervelijkheid is voor Het Mannetje geen reden om een artikel uit de schappen te halen. Integendeel, Over Tijd moet juist snel van de hand.
Enfin. Toen ik klein was, nam Het Mannetje, ooit begonnen als melkknecht maar inmiddels strategisch gehuwd met de oudste dochter van de melkboer, de zaak over. En omdat hij een Mannetje is dat met zijn tijd meegaat, werden melkwinkel en SRV- kar omgedoopt tot 'Zuivelboetiek'.
Decennialang reed Hofmans Zuivelboetiek met zijn bederfelijke waar door het dorp, waarbij hij ook het Tehuis aandeed om de bejaarden van koekjes en luxe toiletpapier te voorzien, bij voorkeur de duurste. Toen mijn moeder en ik vanochtend op weg gingen naar de tandarts, troffen wij de wagen bij de ingang. En wat blijkt? Het Mannetje is wederom met zijn tijd meegegaan. De Zuivelboetiek is dood. Leve de Zuivelservice.

Traceur de Parkour

Aanvankelijk noemde ik mijn neef in dit blog streetrunner, maar Roel wees mij er op dat streetrunner een contaminatie is van 'street' en 'freerunner'. De juiste term in dit verband is freerunning - een bijzondere vorm van stedelijke acrobatiek voor de avontuurlijk aangelegde jongere.

Mijn neef noemt zichzelf geen freerunner. Hij doet parkour. En mensen die parkour doen noem je traceurs. Op YouTube worden 'parkour' (Frans) en 'street running' (Engels/Amerikaans) overigens vaak door elkaar gebruikt. Het ziet er (in bewegend beeld) als volgt uit bij deze twee toppers in het genre, Professor Longhair en Big Chief:



Dat het - parkour noch freerunning - in geen enkele taal zonder risico is, blijkt uit onderstaand filmpje met de dreigend uitnodigende, en daarmee bijna onweerstaanbare titel: 'Don't freerun (you will die). Gelukkig maar dat Roel geen freerunner, maar traceur is. Maar ik kan dit filmpje nog steeds niet uitkijken.

Mysteriepoep, plantaardig,3-5 cm lang: van wat?

Het zijn uitwerpselen, gevonden bij de douche van huis Nr 9. In de douche, meestal op het voeten-warmhoudkleedje. Geen ratten- pf muizenkeutels, wel de uitwerpselen van een planteneter. Rara, wat voor dier kan dat zijn?

Italiaanse grens. Zonsopgang