Yvonne Franken 25 jaar bij Het Zonnehuis

Ginni's nieuwe leslokaal

Ziehier de nieuwe locatie van Ginni's DIY Textile School! Het adres is Tussen de bogen 36, en zit onder de spoorweg van Amsterdam Centraal naar Amsterdam Sloterdijk (vlak bij het Haarlemmerplein). Er wordt geverfd, gesaust, geloodgieterd en geëlectricient, en over een paar weken is het klaar voor take-off.
De muren zijn nu wit en de schilders ook. Midden op de foto staat Ginni - Alles Onder Controle - Fleck. Rechts trekt Scott net zijn verfkloffie uit.

Hoog Bezoek

Een lamp op zolder - net boven het trapgat, op drie meter hoogte, moeilijk bij te komen - gaat verhuizen. Chick en Chucky zijn er meteen voor de porren; zij verkennen de situatie onmiddelijk. Omhoog is geen probleem - afdalen ook niet. Ze zijn allebei opmerkelijk handig in het afdalen. Er wordt vandaag niet naar beneden getuimeld. Omdat Chucky langere pootjes heeft, komt hij iets makkelijker de treden af. Maar Chick kan zich beter in bochten wringen!

Binnen

Boer Broer heeft de koeien binnengehaald. De dames staan nu op stal. Het is een ouderwetse ligstal, donker en eigenlijk te warm voor koeien - die hebben warmte niet zo nodig, ze produceren genoeg warmte van zichzelf. Gelukkig zijn ze met elkaar, de dames. En er zijn raampjes om door naar buiten te kijken.

Statement

Foam viert dit jaar haar tienjarig bestaan en heeft onder de naam What's Next? een project opgezet over de toekomst van de fotografie. De tentoonstelling The Future of the Photography Museum is sluitstuk van dit onderzoek én van Foams jubileumjaar. Vier curatoren maakten elk een tentoonstelling. Deze foto hoort bij de ruimten die Erik Kessels (KesselsKramer, Amsterdam) maakte onder de titel Fotografie in overvloed. 24 uur lang downloadde Kessels beelden van het internet. En hij printte ze allemaal. Het gevolg: bergen en bergen foto's. Wat wil Kessels daarmee aantonen? Dat wij gebombardeerd worden met beelden, die daardoor betekenisloos worden, geloof ik. Het is misschien een beetje flauw om te zeggen dat we dat allang weten. Zonde van al dat papier.

Eigenlijk waren drie van de tentoonstellingen vooral: heel veel. Heel veel en meestal zonder enige context. En daardoor worden die beelden betekenisloos. Soms mooi, soms lelijk maar waar gaat het eigenlijk over? Het is losgezongen van de wereld, maar wordt heel arty gepresenteerd en de curatoren zoeken niet gewoon foto's uit om te laten zien, nee, zij 'doen onderzoek naar de toekomst van de fotografie.' Een beetje in de stijl van Diederik Stapel, misschien?

In een ruimte kon men enorm veel documentatie lezen en beluisteren - wat natuurlijk niemand deed. In de kamer ernaast kon je stickers plakken met je eigen commentaar en diepe gedachten. Op de enorme spiegel boven de schoorsteenmantel had iemand een sticker geplakt met daarop geschreven: U R Ugly. Op weer een andere: 2Much!

Dat was een treffende conclusie. Wij gingen opgelucht zoek naar koffie.

Wishful Thinking

Huiswerk voor de cursus essay schrijven: 1 pagina over een zelf te kiezen onderwerp waarin een metafoor wordt gebruikt.

Wishful Thinking

Met veel goede voornemens en een niet door realiteitszin ingegeven optimisme heeft men allerlei landen de eurozone binnengeloodst, terwijl ze helemaal niet aan de voorwaarden voldeden. Nu zitten we met de gebakken peer - en we noemen hem eurocrisis.

Dat het mis is, daar is iedereen het wel over eens. Maar wat eraan te doen – dat is een heel ander verhaal. De ene econoom is van mening dat de eurozone er nooit had moeten komen en sowieso gedoemd is te verdwijnen, de andere gelooft dat er met voldoende maatregelen wel iets te redden valt, als de politici zich maar daadkrachtig opstellen en drastische maatregelen niet schuwen. Over wat die drastische maatregelen moeten zijn, verschillen de meningen dan weer. En dan zijn er genoeg mensen die erop wijzen dat politici wel van alles kunnen besluiten, maar dat dat ook nog uitgevoerd moet worden. Met krachtige hand. Daar ligt weer een probleem.

Van de vier deskundologen geloven er vijf dat een man als, pak 'm beet, Berlusconi zal proberen het vooral bij mooie plannen te houden om onder de harde werkelijkheid uit te komen. Mooie plannen – daar is de weg naar de hel mee geplaveid.

Hoewel Sylvio Berlusconi in Italië eraan kan bijdragen dat ik als zzp-er in Nederland straks zal lijden onder aanstormende golven van recessie, voel ik een zekere sympathie voor de man. Sylvio en ik – wij lijken wel een beetje op elkaar.

Sylvio heeft zijn Italië. Ik heb mijn woning. Ook op een mooie locatie, maar aan de kleine kant. Mijn douche/wc is zelfs zó klein, dat dat de wasbak altijd meedoucht. Er kan geen wasmachine in, laat staan een droger. Die zouden alleen op de plaats van de douche of de wc-pot kunnen staan – geen realistische opties. Allerlei nuttige huishoudelijke apparatuur moet dus in de keuken en dat is lastig. Want mijn keuken is heeft een onhandige vorm (vierkant) en heeft veel deuren en verwarmingsradiatoren. Langs de muren is niet veel plek voor de must haves van een zichzelf respecterend huishouden.

Ik had daarover al met vrienden en een enkele deskundige – loodgieter, aannemer – gepraat. De meningen over de mogelijkheden verschilden uiteraard. Sommigen vertelden mij dat ik realistisch moest zijn en dat er domweg geen plek is in de keuken voor een wasdroger of afwasmachine. Dat ik er alleen een vriezer in kon krijgen als ik de koelkast er bovenop stapelde. Anderen waren optimistischer.

Omdat het veel prettiger is om te luisteren naar mensen met een opgewekte can-do! boodschap, besloot ik mijn goede vriend Jaap uit te nodigen voor een werklunch. Jaap is timmer- annex klusjesman met een scherp oog voor de mogelijkheden van kleine ruimtes.

Wij kwamen bijeen in het hart van onze uitdaging: mijn keuken. Wij namen plaats aan de keukentafel, verorberden een persoonlijk door mij opgewarmde quiche en trokken er een fles lekkere chablis bij open. Als we niet zo'n grootse taak te verrichten hadden gehad, dan hadden we er misschien wel wat boengaboenga-meisjes bij gevraagd. Maar dit was niet het moment. Wij bekeken wij de keuken. Maakten schetsen. Praatten over leidingen die verkeerd liepen, de ongelukkig aangebrachte HR-ketel, de bestaande wasmachine-aansluiting die de toegang naar het balkon enorm belemmert en de mogelijkheden rond vriezer/koelkastcombinaties. Het was lastig. Wij trokken een tweede fles chablis open en schetsten verder.

Langzamerhand begon zich enige orde af te tekenen. Een iets smallere vaatwasser begon zich te voegen naar een gestapelde was/droogmachine, waarbij er toch genoeg ruimte overbleef voor een werkblad om uien te snijden en spruitjes schoon te maken. Zo klein wás die keuken helemaal niet! Als je lang genoeg keek, werd-ie zelfs steeds groter! Het begon al donker te worden toen wij triomfantelijk, de finale schets van de Nieuwe Keuken op tafel wierpen. Een droomkeuken! Daar dronken we nog een feestelijk glas chardonnay op. Euforisch sliep ik in.

The morning after the night before stond ik een beetje duf op en bekeek het ontwerp dat wij in elkaar hadden getoverd. En keek om mij heen. In de ochtend was de keuken weer tot zijn oorspronkelijke dimensies geslonken. Een vaatwasser van 45 cm breed? Bestaan die überhaupt? Hoe had ik mijzelf zo kunnen overgeven aan een typisch geval van wishful thinking?

Het is jammer dat Sylvio en zijn maatjes na het maken van de plannen voor het toetreden tot de eurozone the morning after niet eenzelfde kritische blik hebben geworpen. Daar verschillen we kennelijk dan toch. De gedachte was leuk. De conclusie heeft aan de feestelijke avond zelf geen afbreuk gedaan. Maar afwassen moeten we gewoon zelf blijven doen.

Marent de Moor wint AKO Literatuurprijs 2011

Marente de Moor won met 'De Nederlandse maagd' (Querido) de AKO Literatuurprijs 2011. Het boek gaat over Janna, een Nederlandse schermster die door haar vader in de leer wordt gedaan bij zijn oude vriend, de verzuurde maître Egon von Bötticher.
Marente, spitting image van haar moeder (maar dan blond) wordt gefeliciteerd door moeder Margriet die dezelfde prijs negentien jaar geleden won.
De Moor ontving de prijs uit handen van juryvoorzitter Ernst Hirsch Ballin. Dat Marente zelf ook schermster is, kan ik begrijpen. Als je zó dun bent kan je tegenstander je onmogelijk raken. Of misschien kleden zwarte jurkjes inderdaad. wel. heel. slank. af.