A Room With View

Er wordt bij tante Katja lekker doorgesloopt. Van de twee flatgebouwen is alleen een compacte hoop puin over, waar graafmachines de grote brokken en het oude ijzer uit verwijderen. Ze zijn inmiddels ook begonnen aan de achterkant van de flats helemaal links (achter de bomen). Als het hele terrein eind juli bouwrijp moet zijn, moet er nog veel goeds verricht worden.
Om te zien hoe het zo gekomen is, klik hier.

Houdini in de dop

Vanwege de vakantie de komende twee weken worden de dieren wat herschikt. Feye en Melvin gaan een tijdje de wei in en Willy Drie mag uit logeren. Hij gaat naar een veearts die ook koeien heeft. Willy Drie komt in een stal waarin (aan de overkant van het gangpad) nog wat koeien zijn. Hij heeft zijn eigen hokje, waaruit hij overigens onmiddellijk wist te ontsnappen. Dat komt ervan als je zo klein voor je leeftijd bent. Daarop hebben wij een extra lat aangebracht voor de gaten waar hij alleen zijn kop doorheen zou moeten kunnen steken.

Dat volgende dag kregen wij bericht dat Willy Drie 's ochtends door de buren was teruggebracht naar zijn logeeradres. Zij hadden hem aangetroffen op voor het weggetje langs de boerderij even verderop. Willy Drie blijkt een talent voor ontsnappen te hebben. Nu wordt de deur van de stal dichtgehouden; als de kleine Houdini nog een keer ontsnapt, blijft hij in elk geval in de stal.

Willy Drie gaat uit logeren

Goudestein en een deel van de Heerlijkheid van Maarsseveen in 5 bladen, ca. 1690

Goed nieuws: de facsimile uitgave van de Atlas der Neederlanden gaat definitief. Dat is te danken aan de voorinschrijving van particulieren. Overheidsinstellingen - die toch voor een relatief bescheiden bedrag een schitterend relatiegeschenk zouden hebben voor bezoekende staatshoofden, Captains of Industry en andere belangwekkende lieden, houden zich nog geheel op de vlakte. Terwijl je de Atlas in huis kunt hebben voor minder dan een nieuwe Fiat Panda.

Om deze particuliere geldschieters te eren, heb ik een kaart uitgekozen waarin de 17e-eeuwse gefortuneerde medemens een prominente rol speelde:


Dit is 1 kaart in 5 bladen (4 kaartbladen + 1 blad met koptitel in banderolle) van het 'buiten' Goudesteyn en een deel van de Heerlijkheid van Maarsseveen. Het is een handgekleurde kopergravure. Elk blad is 45 x 59 cm, het geheel meet 90 x 118 cm. In de Atlas kun je de vijf kaarten bekijken, gekleurd alsof ze gisteren gemaakt zijn. Hier heb ik ze digitaal ook aan elkaar geplakt. De eigenaar van Goudesteyn, regent Joan Huydecoper de 2e (1625-1704) was de opdrachtgever voor de kaart.
Jan Werner, die alle kaarten van commentaar voorziet, schrijft: “De ‘Aenwysinge’ van de buitens op deze kaart van Maarsseveen maakt direct duidelijk dat we langs dit stukje Vecht met een grote dichtheid aan buitenplaatsen te maken hebben.” De eigenaars van buitens met schilderachtige namen als Otterhsbergh, Otterspoor, Heremitagie, Silversteyn, Int Gras en Elfenburgh hebben ongetwijfeld (financieel) bijgedragen aan de totstandkoming van deze kaart.

De Huydecopers waren geen kleine jongens: sinds 1640 heer van Maarsseveen en Neerdijk. Huydecoper was onder meer bewindvoerder van de Verenigde Oost-Indische Compagnie en meermalen burgemeester van Amsterdam, ook al is er daar geen straat naar hem vernoemd.

Werner vervolgt: “De spectaculaire plaat van zijn eigen huis neemt vrijwel het gehele eerste blad van de kaart in beslag en laat weinig twijfel bestaan over wie hier een stempel op de omgeving drukte. De ets door Philibert Bouttats (geb. ca. 1654) is vervaardigd naar een schilderij van Jan van der Heyden (1637-1712), dat tegenwoordig te vinden is in Apsley House, Wellington Museum, Londen."

"We zien de nog vrij landelijke buitenplaats in zijn laat-zeventiende-eeuwse glorie …) De fraaie prent links boven compenseert de bescheiden presentatie van Goudestein op de kaart, niet in opstand, maar orthogonaal, recht van boven, als een simpel rechthoekje. Als we de fraaie randversieringen even buiten beschouwing laten is de kaart zelf heel zakelijk. Alleen Maarssen zelf, rechts onder, wordt enigszins schilderachtig weergegeven, maar in dit geval juist niet correct. (…) Het is duidelijk dat de zakelijkheid van de kaart zelf volledig ingepakt is door de rijkelijke, barokke, zinnebeeldige versieringen eromheen. (…) De landelijke- en jachttaferelen rechts en onder laten meer landschappelijk reliëf zien dan we ooit in deze streek zullen aantreffen. Het kompas rechts levert een merkwaardig gezichtsbedrog op. De hoofdwindstreken staan netjes haaks op elkaar, terwijl het toch als object in 3D getekend is."

"Het is nauwelijks te merken dat de kaart in de Atlas der Neederlanden niet geheel compleet is, ook al zijn alle bladen aanwezig (...). Langs de buitenrand van het geheel, behalve bovenlangs, hoort namelijk nog een vrij strakke band met een symmetrisch motief van hoofdzakelijk bladeren zichtbaar te zijn, als onderdeel van de kaartgravure."

"Nauwkeuriger beschouwing laat zien dat de kaart langs de hele rand waar die versiering aanwezig had moeten zijn is afgesneden. Kennelijk zou de kaart net iets te groot of niet goed van verhouding voor de atlas zijn geweest en is die net iets te brede sierrand verwijderd. Omdat hij daardoor juist weer iets te klein voor het atlasformaat werd zijn de bladen opgeplakt op een stevig vel papier dat wél conform de meest gebruikelijke kaartafmetingen in de atlas is."

Het uiterlijk van Goudesteyn - inmiddels Goudestein - is inmiddels flink veranderd. Maar het is nog steeds een populaire plek.




Een gedeelte van de heerlyckheyt van Maerseveen / J. van der Heyden pinsit ; Phi. Bouttats schulp. Schaal [ca. 1:3.000]. [S.l. : s.n., ca. 1690].


Kleischieter*

Ik zou het niet gedurfd hebben, maar Inge is stoutmoediger. Misschien komt het ook omdat Willie Drie een beetje ziek is - dan mag je altijd wat meer dan anders. Willy Drie heeft koorts, hij hoest wat meer en de afgelopen dagen was hij een Kleischieter*. Dat is een prachtig woord voor een akelige aandoening waarbij de melk niet in de lebmaag van het kalf terecht komt, maar in de pens. Daar kan melk niet verteerd worden en gaat rotten. Het kalf krijgt een opgezwollen buik en poept geen mosterdgele poep, maar grijs-groenige dunne kleiachtige poep die met flink veel kracht de wereld ingespoten wordt: vandaar de naam kleischieter. Het kan op langere termijn dodelijk zijn.

Waarom komt de melk in de pens en niet in de lebmaag? Misschien omdat Willy Drie teveel melk heeft gehad. Of te snel na de melk, water. Hoe dan ook, het moet gestopt worden. Willy Drie krijgt nu even maar tweemaal daags één liter melk. En aan antibioticum om te voorkomen dat zijn gehoest ontaard in een longontsteking. Hij is tenslotte nog heel kwetsbaar.

De poep is nog niet zo geel als moet, maar de kleur is wel meer naar geel dan naar grijsgroen. En hoewel Willy Drie vanochtend nog landerig en niet zijn springerige zelf was, ging het vanmiddag alweer wat beter. Hij wandelde achter Inge aan: de stal uit, de schuur door, de gang in en in de woonkeuken rechtsaf. Daar verraste hij Chick & Chucky tijdens hun siesta. Chucky ging er als eerste vandoor, en Chick bleef uiteindelijk ook maar niet liggen.

Beide partijen bleven beschaafd: Willy Drie heeft geen kopstoot uitgedeeld en C&C hebben hem niet gekrabt. Na de ontmoeting deed Willy Drie een flinke plas op de keukenvloer. Daarna wandelde hij achter Inge aan weer naar buiten.

*(Eigenlijk is het: Kleischijter. Maar het spoot er zo uit dat ik het herdoopt heb in Kleischieter.)

A Room With a View

Het schiet lekker op - de slopers maken overuren en werken 's avonds regelmatig tot 8 uur door.