Vakantiefoto's

Foto's van de vakantie in Utah staan op Picassa. Van de engel Mormoni op de kathedraal van de Kerk van Jezus C. van de Heiligen der Laatste Dagen (de Mormonen dus) tot wilde paardrijtaferelen in Bryce National Park. en een overdosis aan zonsondergangen natuurlijk. Zien? Klik hier.

Opgestaan Plaats Vergaan

Zo'n plank is ideaal voor multitasken. Je bent nog niet van je surfplank af of moeder en dochter gerbuiken 'm als slaapkamer.

Midvoor Bobby

'Onze beste score? Dat we met 2-1 verloren. Maar wij waren wel het enige team dat zong onder de douche.'

Bye bye biet

De grote verdwijntruuk: het laatste bietenplantje is ook verdwenen. Deze grond is zo impopulair, zelfs het onkruid lijkt er met tegenzin te zitten en wil er nauwelijks groeien. Barbara Kingsolver zou het niet overkomen... Waarom hebben mijn bietjes de handdoek in de ring gegooid. Teveel regen? Te weinig zonlicht? Verderop lijkt 1 dapper worteltje nog een poging te doen om de blaadjes boven de grond te houden.

De Akker

24 Juli en jawel, de mais is deze week toch weer wat hoger geworden - vooral door de pluimen. Voor de hele serie, klik hier.

Vandaag mag Tsjiepie naar buiten

Buiten de kooi, wel te verstaan. Hij is uit logeren bij tante Katja en zij is wat huiverig om hem los in de kamer te laten vliegen. Maar Tsjiepie blijkt een Heer; eenmaal buiten de kooi gaat hij onmiddelijk buurten. Bij tante Katja.

Boekhandel van het Jaar 2008

Akker op 17 juli

De mais gaat harder dan mijn bietjes (waarover later meer). De horizon is nu bijna (maar nog niet helemaal) aan het oog onttroken onttrokken te worden, en de maiskolven laten hun draadjes wapperen. Volgens tante Katja betekent dit dat de mais niet hoger meer wordt, maar ik hoop dat er nog een paar decimeter bovenop zullen komen.
Voor het akkeroverzicht sinds 15 mei, klik hier.

Poezie in park Frankendael

Poëzie in het park - in het kader van Amsterdam Wereldboekenstad trotseerden de echte die-hards de regen en de wind en wentelden zich (zondag, 20 juli) in gedichten in Park Frankendael. Hadden de thuisblijvers ongelijk? Natuurlijk. Zelfs ik meldde mij spontaan aan voor een gedichtenworkshop, samen met een Purmerendse, en twee Zuidhollanders werkten wij, terwijl er steeds meer mensen onder hetzelfde tentdak kwamen schuilen, wat leidde tot minder concentratie, maar meer verbroedering alom.

Dertig echte dichters traden op, en toen een quintet bronsgevooisde heren, en daarna lazen wij, zondagworkshopdichters, onze gedichten voor op het Grote Podium (na enige zachte drang van onze bezielende gedichtenworkshopleraar, Jacques Brooijmans). Dit was mijn pennevrucht:

Nat! Nat! Nat!
Van de regen uit de drup.
Schuilen onder een uigevouwen scherm
flarden stemmen, fado
De lucht van plastic tafelkleed,
soppend gras, koffie ergens ook.
Meer dichters dan vogels hier
en lachende honden onder parasols.
Wij schrijven ons op hard gras
tegen de verdrukking in
van de regen uit de drup.

De echte dichters lazen natuurlijk echte gedichten: Ibrahim Selman (met boek), Louise Liliane (in rode broek), en een mevrouw die zelfs de dieren wist te fascineren. Vrijwilliger Paul hield de parasols in bedwang als een goochelaar tijdens een draaiende-borden-act.

Slaaphond

Britta op schoot in de auto: een pootje op elke knie en de kop hangend in de ruimte daartussen.

Overzicht

Hier zie je het wat beter: reiger houdt toezicht op vuilnismannen die ontzagwekkende hoeveelheid vuil aan het wegwerken zijn.

Reiger houdt toezicht

Op de parkeermeter lijkt hij naar de vuilnismannen van de Albert Cuyp.

Harder dan Mais of Bieten

De mais en bieten groeien gestaag (met die bieten gaat het nog niet zo hard - te weinig zon? - en over de wortels en kervel zal ik het maar helemaal niet hebben).
Maar het zijn niet alleen bieten en mais die vaart moeten maken. Hier moet een apart kantoor in komen, en een apart leslokaal. En de resterende ruimte moet ook nog het daglicht kunnen zien - in maar een van de vier muren zit ramen. Over een paar weken zitten hier wandjes in; 10 meter daarvan zal bestaan uit schuifdeuren met matglas. En het moet voor half augustus af zijn. Ha! Daar zullen de bietjes wel niet aan kunnen tippen.

Akker

De mais heeft de horizon bereikt. Vooral aan de rechterkant zijn een aantal maisplanten over de horizon heengekropen; het zou me niets verbazen als de bomen aan de einder volgende week helemaal uit beeld zijn geraakt omdat de mails zo hoog is opgeschoten dat het uitzicht aan het oog onttrokken gaat worden. Tijd om te maaien?
(Voor alle weken onder elkaar: klik hier.)

Miet de Biet

Barbara Kingsolver overkomt dit niet natuurlijk, maar mijn plantjes zijn na een voorspoedige start (1 week na het zaaien staken hun schuchtere kopjes al boven de aarde), enorm geschrokken van de heftige regenval van de afgelopen dagen. Een aantal lijken zich zelfs doodgeschrokken. De aarde is op een aantal plekken weer woest en ledig.
Daarom heb ik nu een kleine overdekking kas gebouwd van diverse materiaal die in D.'s tuin rondzwierf en al mijn fantasieen over het uitdunnen van de rijen (uitdunnen! Daarvoor is niet eens genoeg!) nog even in de kast gezet. De pincet waarmee ik dat dacht te gaan doen zit weer even in het toilettasje. Maar gelukkig is er nog wel iets te zien. Vandaar: Meet the Beet!

Akker

De akker op 3 juli; met de mobielcamera genomen (waardoor net een iets andere hoek dan anders) Het is groeizaam weer, de mais is flink gegroeid, behalve in het hoekje vooraan. Daar hebben de maisplanten definitef de handoek in de ring gegooid.

Wegens Omstadig Heden Gesloten

.

Ik wilde er eerst een flauwe grap over maken - dat hier vast een drama achter schuilging, maar dat hen nooit zo erg kon zijn als de mededeling die ik ooit aantrof op het aanbiedingenbord bij de groenteman in het dorp B, dat vermeldde: "Verse knoflook.Verwijderd de Bloedvaten."
Maar ik heb het opgezocht, de Omstadig, en het is wel erg: Bakkerij Theeboom bij mij om de hoek heeft per 3 juli de deuren gesloten, omdat de bank de financiering heeft stopgezet. Het kosjere familiebedrijf werd ruim 100 jaar geleden opgericht door bakker Theeboom en het was een begrip - niet alleen in joods Amsterdam. De gemberbolussen waren beroemd, hoewel mijn favorieten de chocolade- en de volkorencroissants waren.
Ik hoop dat iemand de zaak toch nieuw leven in kan blazen, en anders dat er een leuke winkel voor in de plaats komt (de winkels in de Maasstraat hebben het niet makkelijk), en daar valt uitdrukkelijk niet een makelaars- of belastingadviesbureau onder.

Moestuinmania

Zou het iets met hormonen te maken hebben? Mijn liefde voor de natuur verdampte toen mijn pubertijd begon. Nu ik als late veertiger onverbiddelijk richting menopauze dender, begint mijn liefde voor de natuur terug te komen. Allerlei soorten natuur: de Canyons in Utah, het Amsterdamse Bos in Noord-Holland, ja, zelfs de Veluwe in Gelderland bezie ik tegenwoordig met ontzag. En Barbara Kingsolver's Animal, Vegetable, Miracle. A Year of Food Life doet mij nog een stap verder zetten op het pad tot liefde der natuur.

Kingsolver (bekend van onder The Poisonwood Bible) vertelt in Animal, Vegetable, Miracle over het eerste jaar dat zij en haar gezin proberen te leven van wat hun (gigantische) moestuin en de buur-boerderijen opleveren. Daartoe verhuisde het gezin Kingsolver van Tucson, Arizona in de woestijn naar het gematigder klimaat van de oostelijke staat Virginia. Kingsolver schrijft lyrisch over tomateninmaak, kippen- en kalkoenenslacht, IJslandse schapen, gigantische pompoenen en houdt gepassioneerde pleidooien Tegen de voedingsindustrie en Voor lokaal geproduceerd voedsel.

Dochter Lily (6) blijkt ondernemer en houdt kippen om met de opbrengst van de eieren en slachtkippen een paard te kunnen kopen. Dochter Camille (jaar of 20) geeft het perspectief van de Tiener en verzamelde lekker leesbare recepten en Echtgenoot Steven geeft weetjes over de voedselindustrie. Er is natuurlijk ook een website bij gemaakt (hier). De Kingsolvertjes doen alles grondig - heerlijke overachievers, zeg maar.

Soms werd ik wat wee van al die idylle. Maar overwegend was het meeslepend. Zo gezond - wie zou dat niet willen? Ik was zo begeesterd door Barbara's groentensymfonie dat ik thuis in Amsterdam (tweehoog, balkon op het noorden) een moestuintje ben begonnen in een vrij hoekje van de tuin van mijn vriendin D., begane grond twee blokken verderop. Ik word op mijn leeftijd makkelijker beinvloedbaar dan een kleuter, vrees ik. Heb ook weer een zeer nuttige website gevonden voor Moestuin voor Beginners bij Knorr. Want ik ben een volstrekte nitwit op het gebied van moestuinieren. Tot op heden gingen zelfs vetplanten bij mij dood. Ik wil in het begin niet de weg kwijtraken met te veel details over beendermeel en slakkenplagen.

Groentologen onder de lezers zullen wellicht opmerken dat het al juli is en dus wel een beetje laat voor een moestuin. Zo'n tuinboek moet je eigenlijk in april beginnen te lezen. Maar volgens de instructies op de zaadzakjes van de rode bieten, wortels, venkel, bieslook en basilicum die ik vijf dagen geleden in de grond heb gestopt en al drie keer water heb gegeven, zouden ze nog steeds moeten staan te springen om bovengronds groen te gaan.

Zodra de eerste sprietjes in mijn stukje land van 1 bij 2 meter boven de grond steken, wordt dit fotografisch vastgelegd.