Moestuinmania

Zou het iets met hormonen te maken hebben? Mijn liefde voor de natuur verdampte toen mijn pubertijd begon. Nu ik als late veertiger onverbiddelijk richting menopauze dender, begint mijn liefde voor de natuur terug te komen. Allerlei soorten natuur: de Canyons in Utah, het Amsterdamse Bos in Noord-Holland, ja, zelfs de Veluwe in Gelderland bezie ik tegenwoordig met ontzag. En Barbara Kingsolver's Animal, Vegetable, Miracle. A Year of Food Life doet mij nog een stap verder zetten op het pad tot liefde der natuur.

Kingsolver (bekend van onder The Poisonwood Bible) vertelt in Animal, Vegetable, Miracle over het eerste jaar dat zij en haar gezin proberen te leven van wat hun (gigantische) moestuin en de buur-boerderijen opleveren. Daartoe verhuisde het gezin Kingsolver van Tucson, Arizona in de woestijn naar het gematigder klimaat van de oostelijke staat Virginia. Kingsolver schrijft lyrisch over tomateninmaak, kippen- en kalkoenenslacht, IJslandse schapen, gigantische pompoenen en houdt gepassioneerde pleidooien Tegen de voedingsindustrie en Voor lokaal geproduceerd voedsel.

Dochter Lily (6) blijkt ondernemer en houdt kippen om met de opbrengst van de eieren en slachtkippen een paard te kunnen kopen. Dochter Camille (jaar of 20) geeft het perspectief van de Tiener en verzamelde lekker leesbare recepten en Echtgenoot Steven geeft weetjes over de voedselindustrie. Er is natuurlijk ook een website bij gemaakt (hier). De Kingsolvertjes doen alles grondig - heerlijke overachievers, zeg maar.

Soms werd ik wat wee van al die idylle. Maar overwegend was het meeslepend. Zo gezond - wie zou dat niet willen? Ik was zo begeesterd door Barbara's groentensymfonie dat ik thuis in Amsterdam (tweehoog, balkon op het noorden) een moestuintje ben begonnen in een vrij hoekje van de tuin van mijn vriendin D., begane grond twee blokken verderop. Ik word op mijn leeftijd makkelijker beinvloedbaar dan een kleuter, vrees ik. Heb ook weer een zeer nuttige website gevonden voor Moestuin voor Beginners bij Knorr. Want ik ben een volstrekte nitwit op het gebied van moestuinieren. Tot op heden gingen zelfs vetplanten bij mij dood. Ik wil in het begin niet de weg kwijtraken met te veel details over beendermeel en slakkenplagen.

Groentologen onder de lezers zullen wellicht opmerken dat het al juli is en dus wel een beetje laat voor een moestuin. Zo'n tuinboek moet je eigenlijk in april beginnen te lezen. Maar volgens de instructies op de zaadzakjes van de rode bieten, wortels, venkel, bieslook en basilicum die ik vijf dagen geleden in de grond heb gestopt en al drie keer water heb gegeven, zouden ze nog steeds moeten staan te springen om bovengronds groen te gaan.

Zodra de eerste sprietjes in mijn stukje land van 1 bij 2 meter boven de grond steken, wordt dit fotografisch vastgelegd.