Steam Heat

"Steam Heat" is een liedje uit The Pajama Game (1954) en is ook gebruikt in de musical Fosse. De Pointer Sisters namen het nummer op in 1974 voor hun LP That's a Plenty. Maar daar zat niet zo'n prachtige gil in als in deze, en ook geen malle stapjes (Monty Pythons Ministry of Silly Walks waardig), noch dames met elastieken benen.

Bij De Oogarts

Een uitje vanochtend: met mijn vader naar het Lucasziekenhuis in Apeldoorn voor een ooginspectie. Het verzorgingstehuis had de afspraak op 10.15 gezet, wat rijkelijk vroef is als je uit Amsterdam moet komen, in de spits en met waarschuwingen voor dikke mist op de radio.
Maar mist? Wat nou mist? Uiteindelijk bleek er nauwelijks een wolkje aan de lucht en de spits was nog op herfstvakantie.
De oogarts - jong, blond, vrouwelijk - vroeg mijn vader wat de klachten waren en keek verrast toe mijn vader zijn diagnose gaf.
"mijn vader is gepensioneerd arts," vertelde ik haar toen ze mij verbijsterd aankeek. Aha.
Het bleek uiteindelijk allemaal zeer In Beginnend Stadium te zijn, plus een beetje staar rechts. Niets om snel in te gaan snijden in elk geval.

Op Het Lichaam Geschreven

Het is niet de definitieve versie, en bovendien in het stadium van pre-postproductie.
Maar het geeft wel een beter idee van wat het worden gaat. Dit is een foto van Daan met op zijn gezicht de website van Athenaeum Boekhandel die hij zelf maakt en bijhoudt.

Test, een, twee, drie

Morgen een foto maken van een webredaceur - iemand die zijn werkend leven doorbrengt voor een beeldscherm, visueel niet het meest aantrekkelijke beeld (vooral omdat het gaat om een foto over zijn beroep. Ik ga proberen om met de beamer zijn werk op zijn gezicht te projecteren.

Poes in 't kastje

Demonstratie in Rabat

Dit beeld moet nader worden toegelicht. Het zijn demonstrerende studenten (afgestudeerd of bijna zover) die vinden dat een universitaire opleiding hen recht geeft op een baan bij de overheid. De overheid op haar beurt stelt dat ze dat niet hoeft en dat ze maar in het bedrijfsleven werk moeten zoeken. Dat willen de werkelozen niet. Vaak spreken ze alleen Arabisch en geen Frans - en dan kun je een baan in het bedrijfsleven schudden - en dus wordt er elke vrijdag gedemonstreerd. Bijna onderdeel van de Rabatse folklore.

Dinosauriers in Sale

Op de Markt

Het fastfoodlaantje van de Maandagmarkt in Tiddes (Midden-Atlasgebergte). Wij hebben er niet gegeten, helaas, wij moesten in een privehuis eten. Dat is minder leuk, want de gastvrouwen hollen steeds weg en dan zit je daar maar met je eigen groepje.

Buikdansen voor Beginners

Om niet alleen maar nuttige dingen te leren, hadden we ook om een buikdanseres gevraagd om ons les te geven.
Wij mochten haar Madame noemen en dat was ze ook: "Alors, encore un fois! From zie beginning! Un-deux-trois-quatre!" Madame was streng doch rechtvaardig. Wij moesten buikdansen en dat is heel wat anders dan het hopsen waar een aantal van ons, waaronder ik, onder de druk van de vele instructies naar neigen (buik, armen, benen, ontspannen lachen... hoe onthou je het allemaal?): "Smile! Zis is la danse! You are not laying ze bricks!").
Het laatste kwartier deed ze voor hoe het echt moet en als je niet beter weet lijkt het heel erg makkelijk. Maar wij wisten inmiddels beter. Na afloop vroegen wij haar waar je in Rabat buikdansen kon zien. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. De betere hotels en andere horecagelegenheden vielen in elk geval af: >"Non, non, non, dans les restaurants on danse, mais c'est pas de l'art, ca, c'est... c'est- commercial!" Merci, Madame. C'etait merveilleux.

Rabat

Drie nachten in Marokko en elke nacht in een ander bed geslapen; 1 nacht in Casablanca in een zwaar naar insecticiden ruikend donkerhouten bed. 1 nacht in Rabat (Hotel Berlin, wat je met een Duits, niet een Frans accent moet uitspreken) in een kamertje model ruime klerenkast zonder raam, (nou ja, heel hoog was een raampje naar de gang, en in die gang was dan ook wel weer een raam, maar opgesloten voelde het wel). E afgelopen nacht, op mijn dringend en aanhoudend verzoek, in een ruimere kamer met enig uitzicht op Avenue Mohamed V, de opa van de huidige monarch. Het leven wordt, kortom, steeds beter. Het is wel wat lawaaiiger, maar je bent niet van de rest van de wereld afgesloten.

Nog een nouveauté: dit is voor het eerst sinds donderdag (het is nu zondag) dat ik toegang heb tot het internet. Schokkend - hoe deed ik dat vroeger toen internet nog niet bestond (hier hoort een vraagteken; maar die kan ik op dit afwijkende, half arabische toetsenbord niet vinden, dus die moet er even bijgedacht). Ik kan ook nog geen eigen foto gebruiken dus ik vis er een van het internet. De groots opgezette maar nooit voltooide moskee van Jacob de Onoverwinnelijke of, zoals men her zegt, (Abu Yusuf Ya'qub al-Mansur.

De Hassan Toren (nu 44 meter hoog) had de minaret moeten worden, net zoiets als de Giralda in Granada in Spanje. Zonder trappen maar met hellingen waar je te paard naar boven kon galopperen om daar op te roepen tot gebed.

Het had de hoogste minaret op aarde van de grootste moskee ter wereld moeten worden, maar Sultan Yacoub al-Mansour ging dood (in 1199) voordat de klus geklaard was en men stopte met bouwen. Het klinkt als iets voor het Guiness Book of Records: de grootste, ooit geklaarde klus ter wereld.

Mahatma Ghandi 140 jaar