De champy staat koud, in Hotel Russell in Bloomsbury. In de dakgoot. Na een das vol cultuur, wandelen en shoppen (de 10 beste Dad's Army in een enorme dvd en cd winkel - MNV - in Oxford Street) rusten we nu uit in ons gezellige zolderkamer.
Gelukkig Nieuwjaar
De champy staat koud, in Hotel Russell in Bloomsbury. In de dakgoot. Na een das vol cultuur, wandelen en shoppen (de 10 beste Dad's Army in een enorme dvd en cd winkel - MNV - in Oxford Street) rusten we nu uit in ons gezellige zolderkamer.
Was Ik Maar Elders
.jpg)
Geinspireerd door de vorige foto zie ik opeens een thema. Het thema Was Ik Maar Elders. Een thema dat vraagt om veel zelfmotivatie en desalniettemin wat Vreugdeloosheid uitstraalt. Bijvoorbeeld als je bent ingehuurd voor de Muzikale Omlijsting. Je zingt/speelt je de blaren op je tong/lippen/vingertoppen en iedereen kwekt er vrolijk doorheen.
Wat Moet Je Er Mee?
.jpg)
Een foto van een feestavond in de Euroborg in Groningen, betonnen kolos aan de buitenkant van de stad. Omvat niet alleen het stadion van FC Groningen maar ook horeca, partycentrum, bioscoop, parkeergarages. Het feest was van uitgeverij Noordhoff voor auteurs van educatieve boeken voor het Hoger Onderwijs. De foto is niet interessant voor de opdrachtgever, want geen auteur, editor of uitgeef-manager op te herkennen. Wel veel vreugdeloze systeemplafondtegels en een kelner - als een konijntje verrast door het felle flitslicht. Die jongen gaat denk ik straks zelf lekker stappen - misschien wel naar een gezellige homobar in het centrum (vanwege die lok). Hij loopt zich hier de platvoeten, terwijl op zijn gezicht het verlangen naar Gezelligheid te lezen valt. (Nee, ik heb geen hoger onderwijs nodig om dat te zien.)
Werk in uitvoering
In het kader van het Boop-project, categorie Klei, wordt hier gewerkt aan de zuster van een 15e eeuwse, mediterane schaal. De Boopfiguur wordt (sgrafito!) in de klei gekrast en dan opgevuld met zwarte adobe. Dat is behoorlijk bewerkelijk, maar volgende week verwacht ik dit af te ronden en dan kan de schaal worden gebakken. Daarna wordt er geglazuurd. Omdat je bij keramiek in alle stadia de boel enorm kunt verpesten, laat ik wat proeflapjes klei bakken om de effecten van het glazuur op te testen - het zou jammer zijn om na alle uren die in deze schaal gestoken zijn (en waarvan er geen tweede is) opnieuw te moeten beginnen omdat ik iets verkloot heb bij het opbrengen van de glazuur. Of dat ik het ding uit mijn handen laat vallen - wat bij lelijk aardewerk een uitkomst is, zou hier reden tot diepe depressie zijn.
Homo Sapiens Rollatorensis
De rollator rukt op in mijn leven. Verplaatste zich eerst slechts ouder-1 zich met het handzame karretje, ook ouder-2 is nu om. Overmorgen gaan we naar een Gelderse showroom om een mooi exemplaar op de kop te tikken. Roll on! In huis en daarbuiten.
Ouder-2 is hierbij trendvolger, wat hem over de streep haalde was het besluit van zijn schoonzuster om het advies van haar fysiotherapeut Ruud ter harte te nemen: mens, neem een rollator, dan wordt winkelen weer leuk.
Dus morgen gaan we op rollatorjacht voor haar; naar een Amsterdamse showroom om verschillende modellen uit te proberen. Want de ANWB rollator die fysio-Ruud warm aanbeval, bleek bij inspectie niet in staat meer boodschappen in te laden dan een enkele rol mariakaakjes. Dat wordt natuurlijk niks.
En zo veranderen zij van de moderne vallende mens (homo sapiens caderensis) tot de rollende moderne mens, (homo sapiens rollatorensis).
KeienKatten
Navigeren op Malta is een soort loterij. Maar zelden staan plaatsnamen aangegeven op de borden en een brede, uitnodigende weg kan plotseling veranderen in wegdek van gatenkaas, ingesloten door hoge naar wankel ogende stenen muren. En dan ben je opeens ooggetuige van een duel; geen van deze twee jongens wilde ook maar een haarbreedte toegeven. Ze hebben de motor afgezet en gekeken hoe het zou aflopen, naar wij hadden niet zoveel geduld als de poezen. Of misschien kwam het doordat wij op vakantie zijn en zij niet. En als ze niet geweken zijn, dan staan ze daar nu nog.
De catacombenkat
Bij de catacomben van St. Paulus. De bruin-rode dingetjes op de voorgrond zijn kattenbrokjes. Deze katten raken alleen nog opgewonden van Purina of Felix kalkoen.
De tempelpoes
Heeft niets met mensen en je moet vooral niet dichtbij willen komen. Teveel tempel maakt ook poezen gewoon een beetje raar.
L in 't water
Vandaag naar Gozo, een eilandje toe noorden van Malta. Het is kleiner, rustiger, mooier en groener dan Malta. De foto is het blauwe venster aan de westkant van het eiland, het witte spatje in het water is L., die er natuurlijk meteen is ingesprongen terwijl ik in de schaduw op de rotsen zit, naast een bezorgde spaniel die het naar niets vindt dat zijn baasje in het water ligt. Ik kan hem goede begrijpen. De mens is niet met kieuwen geboren.
Te mooi om waar te zijn?
Inderdaad. Dit pittoreske dorpje aan een wonderschone baai is gebouwd in 1980 als decor voor een Popeye film (met echte acteurs). Nu een treurig pretpark voor kleuters onder de 5, en alleen op afstand oogt het nog zoals Walt Disney het bedoeld heeft. En dan ziet het er lieflijker uit dan het meeste wat er op Malta gebouwd is (veel wat oud is en geen kerk of palazzo werd de afgelopen jaren rücksichtslos tegen de vlakte geslagen en vervangen door iets vierkants tim beton).
Geborduurde Kussens
Op zondag in Valleta zijn alle kerken dicht (hoezo superkatholiek land?), behalve St. Paul's Anglican Church. L. Vindt het er maar een kale bedoening, maar ik raak geheel verkocht als ik de talrijke knielKussens zie die de Maltese Miss Marples hebben zitten borduren
De Hondenkuil
Ons appartement in Malta beslaat de kelder van het huis van onze gastfamilie, die behalve gasten ook nog 3 katten, 3 honden en onnoemmelijk veel Japanse Koivissen houden. De katten komen gezellig buurten, de vissen houden het - uiteraard - bij hun vijver, en de honden zitten in een betegelde kuil: een Duitse herder, een Deense dog en een rottweiler. Vooral de laatste (de jongste) barst voortdurend in imponerend geblaf uit. Vooral als je voorover leunt en een foto maakt. De herder is hier niet te zien, die had zich even teruggetrokken in het nachtverblijf. In onze ontbijtkuil voor de kelder ruikt het soms licht naar Artis, als de roofdierhokken aan een schoonmaakbeurt toe zijn.
Poezen eiland
De visserspoezen van Ghar Lapsi: geen zwembad om bij te loungen, maar wel een bootje om onder te rusten.
Pool Cat
1 van de 3 jongens die ons verblijf hier in Malta zullen veraangenamen. Ze wonen bij het zwembad maar komen bij ontbijt en avondeten graaq naar ons. En later op schoot op de bank.
Moeheid van het IJzer
Eigenlijk is het opmerkelijk dat Amsterdammertjes altijd rechtop staan. Zagrebiaantjes laten het kopje wel eens hangen.
Bij de kapper
Het is weer zo ver. Tijd voor een haarbehandeling. Vorige keer in Zagreb een willekeurige frisor uitgezocht, maar dat beviel niet. Dit keer op advies van de Kroatische-die-het-weten-kan Goga deze bruisend hippe kapperstent (een Franse franchise) in hartje Zagreb binnengestapt. De friseuses dragen witte pakken en witte Zweedse muilen, de klinische look overheerst. Alle andere dames die gekapt worden (en voor de gelegenheid ook een wit jasje hebben aagnemeten gekregen) klemmen hun handtas stevig vast terwijl hen de haren gewassen wordt. Ik heb een Kroatisch tijdschrift in handen gedrukt gekregen met veel plaatjes. Opdat ik mij niet verveel. En kreeg vervolgens speciaal een kapster toegewezen die Engels sprak en mij vertelde dat zij een van de laatste generatie was die nog Pionier was geweest in het oude Joegoslavie.
De Akker
Mijn eigen moestuintje mag dan op een jammerlijke mislukking zijn uitgelopen (er wilde niets groeien, zelfs geen onkruid), met de mais gaat het goed. En als ik het goed heb, zou dit de laatste foto kunnen zijn waarop de mais nog rechtop staat; eind september, begin oktober is het maaitijd. Ik heb dus goede hoop dat de volgende keer dat ik er langs rijd, de boel plat ligt.
Schoot te klein
Het nadeel als je qua schoot niet ruim bent bemeten. Voor Mickey, met enorm scherpe nagels, achter Britta, slaperig als altijd. Foto door Dia, die me zojuist vroeg of niemand mij ooit had verteld dat ik op Pierre Bokma lijk? Nee. Niemand.
Parel van het Platteland
Mijn oog viel natuurlijk meteen op deze zwarte jurken met witte kraagjes. Buitengewoon prettig ook voor wie over een meisje voor halve (of hele) dagen beschikt. Of wie een zangkoor wil beginnen.
Ook voor de she-manager met hang naar schoudervulling is er van alles te halen en er is ruime keuze in maatje 44 and up.
Laat hangen dus die zorgvuldig gekreukte peperdure blousons uit de P.C. Hooft en ga naar Klarenbeek.
Strijd Voor Schoon
Aan deze knaap zal het niet liggen: de straten moeten schoner in de Oosterparkbuurt. Foto gemaakt tijdens actie met kindertrommeloptocht (vandaar het meisje met de emmer - dat is nu even een trommel).
SIT Office
And for our English-speaking friends; here are some snapshots of the SIT Study Abroad Amsterdam Office: library, Academic Director's office, large classroom, small classroom, and bar/kitchen area.
Met je pootjes in het Nirwana
Wesp geniet volop van de jam van Miss Marmalade. Pruimen, vijgenazijn en rozemarijn. Wesp heeft gelijk. Haute Confiture! Zie ook www.missMarmalade.nl
Rijke oogst
Mijn eerste poging tot moestuin mag dan vrij desastreus zijn verlopen - alles weggevaagd door aanhoudende slagregens - 1 plantje heeft het gered. Herk Proudly Presents: mijn wortelplant.
Villa Hohenhof
Gesamtkunstwerk in Hagen. Villa ontworpen door Henri van de Velde. Alles past bij elkaar; van dakpan tot deurknop.
Audi ondersteboven
In het red dot design museum - gevestigd in een oud industrieel mijnbouw stoomturbine gebouw - hangt een aluminium audi als een crucifix 6 meter boven de grond. En ze hebben ook nog heel erg leipe keukenkastjes tentoongesteld.
Abonneren op:
Posts (Atom)