Pinksterzandbak




Had ik totnogtoe het idee dat Chick & Chucky propere poesjes zijn... blijken het tarkebakken in het kwadraat. In een perkje naast het grasveld hebben ze een lapje zwarte aarde ontdekt dat moet en zal worden omgeploegd. Poten, buik en snuiten raken donkergrijs en smoezelig.
Niet alleen is dit een superieure kattenbak, groot genoeg om gezellig samen een drolletje onder te krabben, je kunt er ook op torretjes jagen of gewoon als een idioot je een slag in de rondte graven.

Territorium



Chucky heeft Britta in zijn hart gesloten en heeft er helemaal geen bezwaar tegen om uit dezelfde drinkbak te drinken. Hij vindt het - gulle gozer als hij is - bijvoorbeeld ook absoluut geen probleem om zijn glas water naast mijn bed met mij te delen.
Britta is er iets minder enthousiast over. De uitkomst is meestal dat Britta een stapje opzij stapt en C&C het territorium helemaal overnemen.

Suspense Van De Strijkbout




Party time! De strijkbout schuift heen en weer, het snoer bungelt vlak boven de grond en door de nagels in de neerhangende mouwen te slaan krijg je het hele overhemd over je heen. De strijkplank biedt bovendien een verfrissend nieuw uitzicht op de kamer. Leuk, strijken! Een buitengewoon onderhoudend evenement. Zou de Chef vaker moeten doen.

Liefde, 2e Kans


Het was geen liefde op het eerste gezicht, integendeel. De eerste keer dat Chuckie Britta ontmoette, was hij zeer onsteld.
Maar deze week heeft Chuckie besloten dat hij zeer van Britta houdt. Als zij door de gang sjokt, werpt hij zich luid snorrend voor haar voeten op zijn rug, zodat ze over hem struikelt - zeer tot haar ergernis. Als ze op bed slaapt, vleit hij zich gezellig tegen haar aan en trappelt met zijn pootjes totdat Britta een paar decimeter verhuist. Chuckie laat zich er niet door uit het veld slaan; hij rust niet tot hij Britta tot hoofdkussentje heeft gepromoveerd.

Deja Vu


Niets zo goed om de zinnen te verzetten als een avondje uit. En waarom dan niet een experimenteel theaterstuk in Mediamatic aan de Vijzelstraat (voorheen ABN Amro bankkantoor)? Het heet The End, gaat over, inderdaad, het Einde. Van een batterij. Van de Dalai Lama. Van een thriller. Van alles wat de acteurs, improviserend, kiezen en tot een einde brengen. Soms goed, soms minder, met uitzicht op niet langer rollende roltrappen en met een plastic bekertje rode wijn voor het schappelijke tarief van 2,50 in de knuistjes. Een fraai thema met een hoog deja vu-gehalte - niet alleen het thema, maar ook van toen ik theaterwetenschap studeerde en iedereen zichzelf aan het expresseren was.

Bij Wijze Van Tuinkabouter


Het eerste kinderschoentje wordt wel verzilverd of verguld. Maar je favoriete Cinquecento in brons vereeuwigen - dat is andere koek. Van deze zijn mallen gemaakt, waarin brons werd gegoten, en die stukken zijn weer aan elkaar gezet. Hoeft nu alleen nog maar gepolijst te worden en kan dan een ereplekje krijgen in de voortuin. Waar moet je zo'n ding anders zetten?

Dagen Mijner Jeugd


Bart, bezig met het scannen van duizenden foto's, zond mij deze. Lang haar en de linkerhand bijna tot vuist gebald.
De oorspronkelijke foto had een storende reflectie op het linkerglas van mijn achthoekige (en goudkleurige) bril en pupil. Die lichtvlek werd veroorzaakt door de speciale lamp die voor dit portret op mijn gezicht was gericht; mijn vader had net een nieuw belichtingssetje aangeschaft en alle familieleden moesten poseren.
Ik ben hier denk ik een jaar of 14. De trui - mijn wespentrui - was voor mij gebreid door mijn moeder: knalgeel met zwart. De H was er op speciaal verzoek ook nog op aangebracht. Ongetwijfeld had ik hier een Punt te maken.

Dorpstraat, Ons Dorp


Er was veel loos karton over na het opruimen van de zolder (ladingen vuilniszakken afgevoerd!). Ik dacht dat het een goed idee zou zijn om die in de open haard te verbranden. Het karton brandde echter dermate enthousiast, dat ik bang was dat het loeiend vuur spontaan zou overslaan naar aanpalende meubels en vloerbedekking.
Terwijl ik zorgelijk dichtbij ging zitten met een deken en pook in de aanslag om erger te voorkomen, kwam Chicky bij mij op schoot zitten. Kijken naar het vuur, gezellig. Ik weet dat poezen van warmte houden, maar dat een haardvuur dat elk moment in een uitslaande brand kan ontaarden, voor een poes niets bedreigends heeft, dat is toch wel bijzonder. Chicky had nooit eerder een vuur gezien. Hoort zo'n beest niet instinctief weg te hollen? Mij was het zweet al een paar minuten eerder uitgebroken.

Dorpstraat, Ons Dorp


Bij het opruimen van de zolder van alles tegengekomen. Heugaveld tapijttegels van 40 jaar oud. Een kromme sjoelbak. Honderden dia's van doorligwonden. Een ukelele. Een olijfgroene wastafel. Kluwer wereldatlas uit 1932. Een herdenkingstegeltje dat mijn naam draagt, ter gelegenheid van het behalen van een Zwemproef - dat moet mijn zwemdiploma A zijn geweest (hoogtepunt mijner jeugd). En een ingelijste foto uit ongeveer die tijd (de tijd waarin ik een haarspeldje droeg), waarop ik - als ik mij wel herinner - de trenchcoat en schoudertas van tante Katja had aangedaan. Vandaar de wereldwijze 007 blik.

Hoogtepunt


Op reis geweest, in het nieuwe huis geravot, met energieke 6-jarige gestoeid, aan de lijn in de tuin gespeeld, in de auto weer naar huis. En dan elkaar lekker wassen op de bank en in elkaars armen in slaap vallen. Het perfecte einde van een perfecte week.


Jonge poesjes heb je maar even, zeggen ze en ze hebben gelijk. Chick en Chucky zijn nu bijna vijf maanden en opeens Ontzettend Gegroeid. Twee weken geleden waren ze nog klein. En nu opeens niet meer. Van kittens getransformeerd tot twee bankvullende viervoeters die nog maar nauwelijks ruimte overlaten voor de Chef. De enige manier om met z'n drieën de bank de bank te delen, is op en over elkaar heen.
Gezellig.

Historisch


Het ouderlijk huis moet leeg, in eerste instantie worden de persoonlijke zaken verwijderd. Broer is met tassen vol dia's en foto-albums naar huisv vertrokken en zit nu dagelijks te scannen. Af en toe zit daar dan een soort van pareltje bij: foto van L.Th. en mij uit 1985 (?). In rok!

We Love Tina


Er is een tijd van katten en er is een tijd van uitgaan; gisteren in een gevuld Gelredome Tina Turner gezien. Weliswaar vanaf de zijvleugel (toneelkijker geen overbodige luxe), maar toch. Hier staat de Diva op een platformpje een aantal meters boven het toneel. En we af en toe mochten ook allemaal meezingen, onder de liefdevolle doch strenge regie van Tina: "Wots LUV Gotto DO Gotto DO Widdit!" Dat klinkt uit - pak 'm beet - 20.000 kelen echt geweldig. En bij "You're Simply The Best" zongen we natuurlijk allemaal voor haar.