Zelfde Plek, 40 Jaar Later

De ginkgo op de achtergrond is niet de enige die in die 40 jaar wat in omvang is toegenomen. Maar vergeleken met vroeger - ja, klik hier - is het er wel kleurrijker op geworden. En wat passen onze houthakkerbloesjes leuk bij elkaar!

Losse Foto Nummer 582

En in de rubriek Losse Foto's hebben we hier nummer 582: genomen op de sportvelden bij de KSA (Koninklijke Scholengemeenschap Apeldoorn) in 1972 of 1973.
Volgens mijn broer betrof het hier een (school)voetbalwedstrijd, ik betwijfel dat - had men ons in dat geval op het doel laten klimmen?
Aan een van de spandoeken is te zien dat iemand 'Bullie' geen warm hart toedroeg. 'Bullie' was de bijnaam voor de docent natuurkunde, Bulthuis. Kenmerkend aan Bullie was dat bijna alle natuurkundige proeven die hij zelf uitvoerde, mislukten (tot onze vreugde, maar de amanuensis dreef hij daarmee tot wanhoop), en bovendien liet hij zijn haar bij een oor zo lang mogelijk groeien om daarmee de kale plek boven op zijn hoofd te verbergen - hij veegde de slierten eroverheen en terug. Dat werkte alleen als het windstil was.
Leerkrachten tegen leerlingen, dus. En wij, supporters, zijn op het doel geklommen. 'Wij' is in dit geval, van rechts naar links, Ineke 'Pukkie' Plant, ikzelf en een meisje dat ik niet herken. Op zich is dat raar, want zoveel meisjes klommen niet op doelpalen. Misschien was ze van een concurrerende school? Want ik doe geen enkele moeite om een beetje op te schuiven.

Dorpstraat Ons Dorp

Broer Bart scant moedig voort. Nr 477 in de rubriek 'Losse foto's' is dit dubbelportret in de tuin, waarschijnlijk gemaakt rond 1968.
Elders woedt de Praagse lente, wordt Martin Luther King vermoord, Andy Warhol doodgeschoten, de eerste Fabeltjeskrant uitgezonden. In Parijs bezetten studenten de universiteit en in outer space maakt de Apollo 8 als eerste een rondje om de maan.
En in 1968 staan wij in de tuin; Bart buitengewoon blijmoedig (misschien omdat hij het Agfa fototoestel om zijn nek heeft hangen), ik wat gereserveerder (misschien omdat ik het Agfa fototoestel niet om mijn nek heb hangen), stram in het gelid en solidair de armen om elkaars schouders.

Dagen Mijner Jeugd

Bart, bezig met het scannen van duizenden foto's, zond mij deze. Lang haar en de linkerhand bijna tot vuist gebald.
De oorspronkelijke foto had een storende reflectie op het linkerglas van mijn achthoekige (en goudkleurige) bril en pupil. Die lichtvlek werd veroorzaakt door de speciale lamp die voor dit portret op mijn gezicht was gericht; mijn vader had net een nieuw belichtingssetje aangeschaft en alle familieleden moesten poseren.
Ik ben hier denk ik een jaar of 14. De trui - mijn wespentrui - was voor mij gebreid door mijn moeder: knalgeel met zwart. De H was er op speciaal verzoek ook nog op aangebracht. Ongetwijfeld had ik hier een Punt te maken.