Herk's: 2015

Hilda is een Boskoopse Friezin. Ze keert terug naar haar roots; Hans en Lenie (de huidige eigenaren) komen Hilda hoogstpersoonlijk van Boskoop naar Woudsend rijden. In een trailer uiteraard want het is een pestend rijden, zelfs met de auto.

Het idee is dat Hilda met Hayke een stabiel tweespan zal vormen. En dat ik nu eindelijk eens goed ga leren mennen met Hilda solo voor de koets. Hilda is rustig, betrouwbaar en schrander - de ervaren rot in het vak waarnaar wij in stilte smachtten. Als ik voetbaltrainer was, zou ik zeggen: met Hilda halen wij een kanjer in huis.

De foto is gemaakt in Boskoop, maar als alles goed gaat staat Hilda vanaf morgen hier op stal. Nog één nachtje slapen...

Heegermeer

Intiem momentje

... en plaatselijk een bui

Het Koeienrestaurant

Vrijdagmiddag. Willy Drie vindt dat hij nu wel lang genoeg buiten heeft gestaan. De wind is koud, het loopt tegen etenstijd. De enige afleiding - en W3 is zeer nieuwsgierig van aard - is in zijn eigen stal.

Henk is een geweldenaar. Wie zegt dat mannen niet kunnen multitasken?

In de ossenstal wordt een nieuw voerhek gebouwd. Ossen-proof. Dit frame wordt er niet even uitgedrukt zeggen Inge en Henk tevreden.
Dat is waar, maar ergens ook een beetje onzin. Willy Drie en Gerrit probeerden bij het vorige hek ook niet om er doorheen te breken. Maar dit hek is wel meer 'echt koeienstal'. W3 en Gerrit moeten straks hun kop door een van de openingen steken om aan de andere kant van de grond te kunnen eten. De opening is breed genoeg om er met de kop door te kunnen, maar smaller dan een ossenlijf. Het grootste voordeel: de ossen kunnen niet meer op hun eigen eten poepen, dat blijft schoner, dus minder verspilling.

Met tientallen lange schroeven worden de balken vastgezet.

Het voederhek loopt maar tot de helft: op de andere helft blijft een gewoon hek.

Met hooi en mandarijnen worden Gerrit en W3 verlokt hun koppen tussen de spijlen door te steken.

Voila! Twee tevreden ossen. Het eet ook een stuk rustiger - je moet echt met je hoorns tussen de balken door manoevreren. Dat maakt Gerrit iets minder geneigd om Willy Drie steeds weg te jagen omdat hij altijd denkt dat het hooi elders lekkerder is. Het koeienrestaurant is geopend.

De tafel is af!

Kunst aan de Schinkel (leonard van Munster)

Medaillon

Mijn overgrootouders (ouders van de moeder van mijn moeder. Hendrik Willem Duijker (1845-1919) en Matje Duijker-Mettau (overleden rond 1905). Zij doken op in lief medaillonnetje van mijn oma, geërfd door haar dochter Katja.

Zij was al overleden toen mijn tante Katja (1918) werd geboren, hij moet haar nog kort als baby gekend hebben. Hendrik Willem overleed enkele maanden na Katja's geboorte aan de beruchte Spaanse griep.

Zwartwit in grijze setting

verjaardag in het Rijks: kijken naar Versproncks Portret van een meisje in het blauw.

Afscheid van Chrissy

Soms moet je verstandig zijn. Chrissy is een schat van een paard maar geen goede combinatie met Hayke in het dubbelspan. Dus met pijn in het hart nemen wij afscheid van haar. Ze krijgt ongetwijfeld een lieve nieuwe baas die nog veel plezier aan Chrissy zal beleven - en we gaan er vanuit dat dit wederzijds zal zijn.

Houdgreep

Waar zijn wij hier getuige van? Winkelierster neemt kleine crimineel in de houdgreep? Doortastend optreden retailer voorkomt Greep in de Kassa?

Neen. I. had een sweater gekocht die ze zo leuk vond dat ze hem wilde aanhouden. De dame van de winkel van Sipke verwijdert galant de anti-diefstal tag uit de kraag.

Dweildag in Sneek

Shoppend in Sneek stuiten wij op diverse dweilorkesten. In de HEMA. Op straat. Uit Haarlem, Zwolle, Wolvega, Emmen. Met geblokte broeken, vetkuifpruiken en bont gekleurde vestjes. Ritmisch stappen wij door de straten. Het is een competitie met een echte jury. Op de website staan de named van de deelnemende bands (wedstrijd- én leutklasse). Het niveau lag hoog. Wie gewonnen heeft? Geen idee.

Shoppen in Snits - het kan een Belevenis zijn. Wij vakken met onze neus in de Sneker dweildagen.:

Bloedmaan

Eén van de voordelen van een dakraam pal boven je zolderbed is dat je niet een hoeft op te staan om de maan in een bloedmaan te zien veranderen. Zó vanuit bed gefotografeerd! In elk geval tot iets over 3-en. Daarna verdween de maan achter de eik in de tuin en ik was te lui om op te staan. Het weer wit worden van de maan heb ik daarom gemist. En dus ook niet zo moe de volgende ochtend...

Knappe jongen

Sup! Stand Up Peddling

Raar gezicht: mens in het water

Willy Drie en tante Katja

De tweede leg zwaluwen

Molkwar 2015

Miepie en Mini

Het is wat - ben je altijd de kleinste, komt er opeens een diertje langs dat nog veel kleiner is dan jij. FEEST! Dit is Bop, een Jack Russell-pupje van 8 weken. Als Bopke straks een Bop is, kunnen ze hopelijk echt spelen.

De nieuwe tafel

Rear Window: uitzicht van tante Katja 2012-2015

Je moet schudden

We missen Quincy verschrikkelijk. Het is net of je je schaduw kwijt bent. Ik zie uit mijn ooghoek iets en denk: Quincy. En dan blijkt het de kruiwagen. Of een emmer.

Na zo'n verlies moet je rouwen, recupereren, kortom: tijd nemen. Niet meteen het internet afstruinen op zoek naar een opvolger.overhaast holderdebolder een nieuwe hond in huis halen.

Op Marktplaats vonden wij dus al snel een nestje van een Border collie gemixt met Appenzeller / herdershond. Nog één teefje beschikbaar. Op dik twee uur rijden van Friesland - daar waar men met een welgemeendHoudoe! Afscheid van elkaar neemt. Wij stapten meteen in de auto en reisden af naar het zuiden.

En hier kwamen wij mee thuis. We noemen haar Miepie.

Cool Cat

Op het hoogtepunt van de hittegolf begeeft de koelkast het. Snel een nieuwe gekocht. We hebben goed gekozen. De Chick aarzelt niet.

In memoriam Quincy

Die lieve brave Quincy is er niet meer. Totaal onverwacht.

Een dag nadat we terug kwamen van vakantie ontdekten we een bult op haar tandvlees. En dat alleen nog maar omdat die bult een beetje bloedde. Verder waren er geen signalen: niet afgevallen, gewoon eten, vrlijk achter stokjes aan, zwemmen, blij.

Maar wel die bult. De kleine huisdierenarts keek zorgelijk en vertelde dat het sowieso problematisch was. Meteen de volgende ochtend - vanochtend 8 uur - opereren om te kijken of er genoeg weggehaald kon worden om haar leven nog met een zomer te verlengen.

Het was onbegonnen werk. Die bult was maar het topje van ijsberg, bleek toen Quincy onder narcose was. Het zat door jet bot heen, in de neusholte, verder naar binnen.

We hebben haar niet meer uit die narcose laten ontwaken. Ze is ter plekke geeuthanaseerd. Wij blijven ietwat verbijsterd achter.

Gate to where?

Pedicure!

Zeepootjes

Verhuizing

Punkeltje was met de zeven kuikens die ze heeft uitgebroed ondergebracht in een beschut plekje in de schuur. Maar het weer werd beter en we wilden moeder en kinders naar een (aparte) plek in het reguliere kippenhok verhuizen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Als je aan haar kroost komt, verandert Punkeltje in een soort Maori strijder: ze vliegt je aan. Wij haalden diep adem en gingen aan de slag.