Laten we dit idee doorschuiven naar Amersfoort.

Mest (2)

(Deel 2 van mijn queeste over Mest – waar láten ze dat spul?)

Mest – waar láten ze dat spul? - De eenvoud van de vraag is bedrieglijk. Ik vraag het mijn geliefde en de nitraatrichtlijnen uit Brussel vliegen mij om de oren. Evenals mestuitrijdata, mineraal-boekhouding en een verongelijkte relaas dat Spanjaarden evenveel mest per vierkante meter mogen storten als de Friezen, terwijl iedereen weet dat een Spaanse wei veel minder mest opneemt. Ik vlucht naar onze buurman. Die gaat er eens voor zitten in zijn makkelijke stoel, neemt een slok Pouilly-Fumé en begint over ammoniakuitstoot. Opeens is het niet meer zo leuk om in de mest te duiken. De grote lijn dreigt te uit het zicht te raken door een stortvloed aan bureaucratische regels en technische details. Ik zou daar niet mee moeten zitten, want ik ben helemaal niet van de Grote Lijn – ik ben van de details, vooral saillante. Maar bij al dit verbaal geweld is het essentieel om de hoofdzaak in de gaten te houden. En dat is deze... (klik hier voor link naar vervolg en deel 1) Aan deel 3 wordt gewerkt.

Sint-Chick-van-het-Halsbandje

Chick-van-het-halsbandje

Chick en Chucky moeten aan het kattenbelletje, ter bescherming van de vogels. Chick draagt het als de Drama Queen die zij is. Zo heeft ieder heeft zijn kruis te dragen.

Onbevlekte ontvangenis (1678) - Bartolomé Esteban Murillo

Chicky ís gesteriliseerd. Maar de wonderen zijn de wereld niet uit...

A Room With A View

Actie achter de Plesmanlaan! De flat achter de rechter flat (buiten beeld) is al getransformeerd tot een puinhoop.Dat slopen gaat per gebouw. Aan de flat links kun je nog niet zoveel meer zien, behalve dat er stapels losgerukte planken en ander houtwerk op de grond liggen.

Uit de andere flat (rechts)  is het hout kennelijk allemaal weg - uit de ramen geworpen, opgestapeld, afgevoerd. Nu verwijderen ze de metalen spijlen van de balkons. En de wanden van de boxen op de begane grond zijn weggehaald - de eerste zichtbare open wonden van het gebouw. Een inleiding tot de totale destructie.

Open dag Kulturhus in IJsselmuiden

Het heeft 10 jaar geduurd, maar het Kultuurhus in Kampen is klaar voor gebruik. Een nagelnieuw gebouw met apotheek, fysiotherapie, logopedie, huisartsen, psychologen, thuiszorg, bibliotheek, muziekcentrum, basisschool en dan zal ik nog wel wat diensten vergeten. Broer heeft een hoekkamer op de eerste verdieping, met vijf andere huisartsen. De nieuwe huisartsenpraktijk is veel moderner en uitgebreider dan de oude. Het is bijna een een polikliniek.

Kulturhus!

De trap naar de huisartsen. (De lift is tijdelijk buiten gebruik.)

Wachtkamer huisartsen. En een wandje IJssel. Rechts Kampen, links IJsselmuiden.

Dr van Herk heeft nu tijd voor u...

Meteorenregen mist Nederlandsche Bank tenauwernood

De Ontdekking van de wandkast

Vorige week logeerden Chick en Chucky in Beekbergen. Voordat ze naar buiten mochten, moesten ze eerst de kamers verkennen. En toen ze daar wel mee klaar waren, opende ik de deurtjes van de kast tussen kamer en keuken. Dat was weer goed voor een kwartier grondige inspectie. Uiteindelijk gingen ze bovenop een tukje doen.

Lives to tell the tale

Dit zijn Lisa Hilders en haar ouders José en Frans. Lisa kreeg twee jaar geleden acute promyelocyten leukemie, een zeldzame vorm van kanker. Het was kantje boord, maar ze overleefde het. En ze schreef er een boek over dat een beetje klinkt als een doktersroman als de ondertitel er niet was geweest: 'Gebroken bloed. Diagnose acute leukemie.' (uitgeverij De Brouwerij) 

Het is misschien wel zware kost, maar het leest als een trein. Deel 1 gaat over het begin, als Lisa ziek wordt maar daar natuurlijk helemaal geen tijd voor heeft. Ze moet na het weekend aan haar stage beginnen! maar in plaats van de stageplek belandt ze op de Intensive Care van het Leidsch Academisch Medisch Centrum.
Deel 2 van het boek bestaat uit dagboekaantekeningen van de ouders en zuster van Lisa, als zij door de artsen in coma wordt gehouden. Dat vond ik het meest frustrerende stuk van het boek: telkens als het beter lijkt te gaan komt er weer een complicatie.

In deel 3 neemt Lisa het weer over: ze kan dan de draad oppakken en vertellen hoe het voor haar is. En dat doet ze geweldig. Afkickend van medicijnen, heeft ze hallucinaties. Ze denkt op een gegeven moment dat er een dikke man bij haar in bed is geklommen. Zo storend  - en raar dat de verpleging daar niets over zegt. Het blijkt een kussen onder haar arm te zijn. Erg geestig.

Lisa schreef het om haar ervaringen te verwerken, maar ook om wat terug te doen: de opbrengst gaat naar het Doelfonds Leukemie van de Bontius Stichting in Leiden. Als je wilt weten hoe het is als kankerpatient in een ziekenhuis te liggen, is dit boek een aanrader.

Omdat de kat van huis is en er teveel gedanst wordt

Officieel Open

Stadsschouwburg Amsterdam, 13 maart. Tom Lanoye, auteur van het boekenweekgeschenk 2012, mag het zeggen en dan is het officieel: de Boekenweek 2012 is geopend. Nico Dijkshoorn (de schrijver van het boekenweekessay) stemt er van harte mee in.

Snoei Hard

 

 

Het resultaat van een weekendje tuinieren in een tuin waar al een hele tijd niets gebeurd is. Bij mij roept het gevoelens van Oorlog op: hakken, snoeien, kappen - een keihard gevecht tegen de enorme hoeveelheid takken die de natuur de wereld in meent te moeten slingeren. De rozebottelstruiken waren mijn persoonlijke Taliban.

De bestrating is door Inge met de hogedrukspuit schoongemaakt - meer dan een halve dag meuk schoonspuiten en waarbij je zelf eindigt als de Modderman. Maar het terras is opeens weer wit en de klinkerpaadjes slingeren zich nu helder een weg door de tuin. Een paar uur voor vertrek heb ik de hulstboom te grazen genomen. Op de bovenste foto, waar Chick en Chucky het dak inspecteren, kun je er nog een stukje van zien; een massieve, donkergroene, brede, immer verder uitdijende zuil. Nadat ik klaar was, leek het weer een boompje met een licht stammetje.  De gesnoeide takken zullen t.z.t. een prachtig paasvuur maken.

Bijrijder

De bevroren werkelijkheid van Guy Tillim

Wat is Huis Marseille toch een geweldig. De kwaliteit van hun tentoonstellingen is bijna zonder uitzondering heel hoog. Hier kan je blind binnenstappen om fantastische foto's te zien.
De Zuidafrikaanse fotograaf Guy Tillim doet landschapsfotografie -zowel natuur- als stadslandschappen. Hij neemt duidelijk alle tijd voor compositie, de kleuren zijn verzadigd en het licht is prachtig. Omdat alles superscherp is, lijkt het net alsof de werkelijkheid bevroren is. Je gaat denken: Eén zwaai met een toverstafje en de mensen en de auto's op deze foto komen in beweging om hun weg te vervolgen.  Maar nee. Hier zijn ze voor altijd bevroren. "Second Nature" is in Huis Marseille te zien van 2 maart tot 3 juni 2012.

Het Juiste Woord

 Afgelopen maandag was ik op een bijzondere leuke avond: Vertaalslag 2012 in De Balie door de Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam (SLAA) en de Vertaalwerkgroep van de Vereniging van Letterkundigen.

Eén onderdeel van de avond was de uitreiking van de Vertaalengel en de Vertaalduivel. De Vertaalengel was voor  Dóra Károlyi van de (inmiddels opgeheven) Hungarian Book Foundation.  Ontzettend aardige vrouw, ook. Maar ik ga het over de Vertaalduivel hebben

De Vertaalduivel is een 'plaagstootje' voor een organisatie of persoon die iets heel moois zou kunnen doen voor vertalers, maar dat tot nu toe heeft nagelaten. Dit jaar was dat voor de uitgever van  Het Juiste Woord. (HJW).

HJW is een bijzonder woordenboek.  Het geeft woorden per onderwerp - heel fijn voor wie synoniemen zoekt, alternatieven, tegenstellingen. Onmisbaar voor vertalers en fanatieke kruiswoordpuzzeloplossers.
Probleem met HJW: het is verouderd. De laatste herziene druk is uit 1988.  De eerste druk zag het licht in 1931 en  werd gemaakt door de Vlaamse priester en Jezuit Lodewijk Brouwers.  en later voortgezet door pater F. Claes (de religieuze achtergrond van de auteurs verklaart waarom er relatief weinig schuttingwoorden in voorkomen, maar wel heel veel kerkse termen).

Tante Katja had het in de kast staan: de 2e druk uit 1942 van uitgeverij Brepolis in Turnhout  (nu ligt het op mijn nachtkastje).

Jurylid en vertaalster Marijke Emeis vertelde dat de rechten van het boek nu bij uitgeverij WPG België berust. Zij las de bijzonder aardige brief voor die zij ontvangen had. De uitgever (was het Patricia Dufour?) had pater Claes nog gekend en hem bezocht in zijn kamerke boordevol kaartenbakken en een hometrainer.

Het boek is met OCR gedigitaliseerd en kan daarom nog wel herdrukt worden. Maar voor bijwerken van dit specialistische werk ontbreekt het de uitgeverij aan geld en mensen. Met de huidige ontkerkelijking zijn er natuurlijk ook geen paters meer te vinden voor dit monnikenwerk. Materiaal van pater Claes ligt nog bij de uitgeverij die het niet over haar hart kon krijgen om het weg te doen  WPG Belgie accepteerde de prijs wel, en iemand komt 'm dit jaar vast wel ophalen.

Misschien dat een hoogleraar taalkunde met een legertje studenten uitkomst kan bieden? Dat zou nou echt Een Juiste Daad zijn.

Klussende Katten

Stallen schoonmaken, honden uitlaten, was ophangen, struiken snoeien: Chucky is er altijd als de kippen bij. Ook bij deze poging om een oud electriciteitssnoer achter de kast te verwijderen, wordt Inge door Chucky op de vingers gekeken. Hij zit er zoals gewoonlijk met zijn neus bovenop - de Inspecteur-Generaal van Woudsend.

Sporen: Poezenpootjes in het bladerdeeg

De plakjes bladerdeeg die op het aanrecht lagen om te ontdooien, zijn her en der gedecoreerd geraakt omdat Chuck de boel zonodig moest inspecteren. Ik zag het pas nadat ik hem van het aanrecht had geveegd omdat hij met zijn poten op het bakpapier in de taartvorm ging staan. 

Omdat de taart drie kwartier op 180 graden gebakken wordt, zijn de poezenpootafdrukken mee de oven ingegaan - helaas als taartbodem, want de bovenkant moest niet met bladerdeeg maar met kaas en tomaatjes bedekt worden. Maar evenzo goed een leuk idee voor de volgende shepard's pie of tarte tatin.

Genieten Int Van Gogh

Ik ben niet zo van het Symbolisme in de schilderkunst - het is vaak zo pretentieus en pseudo-spiritueel     zweverig en ik krijg er pukkels van. Dit forse schilderij in het Van Gogh Museum is wel de een van de grootste maar zeker niet de mooiste in de tentoonstelling 'Dreams of nature. Symbolisme van Van Gogh tot Kandinsky' (tot 17 juni te zien). Maar het is wel erg leuk om een tijdje naar te kijken. En nadat ik de schilderijen met daarop beelden uit de klassieke oudheid met geloken ogen was gepasseerd kwam ik zulke mooie schilderijen tegen dat ik er helemaal vrolijk van werd. Met de QR reader (een Appje voor smartphone-bezitters en die waren volop aanwezig) kon je bij bijpassende muziekpassages beluisteren. De zwelgende aspecten van sommige symbolistiek doet het vast ook heel goed bij de jeugdige medemensch. Voor Jong & Oud: een aanrader.

Beest & Gebit

 

Hond en kat met gebitsprotese: poster gezien in de wachtkamer van huisdierartsenpraktijk Europaplein (Amsterdam). Hij is leuk. Hij is flauw. Hij is leuk, al zal ik nog steeds geen gebitsverzorgingsprodukten voor mijn katten kopen. Ik geloof dat brokjes volstaan. En af en toe een muisje.

Beest en gebit - het is rijk terrein vol wetenswaardigheden. Zo wees boer Henk (echtgenoot van de vrouw van het Koeienmuseum in Nijemirdum) mij er vorig jaar op dat veel koeien met verkeerde tanden staan afgebeeld. Koeien hebben in de bovenkaak geen snij- of hoektanden. Ze happen het gras niet af met tanden, ze rukken het eruit met hun tong. 

Voor sommige koeien, bedenk ik in de wachtkamer, is een kunstgebit wel degelijk een oplossing. Voor la vache qui rit bijvoorbeeld is het een uitkomst.