Kleischieter*

Ik zou het niet gedurfd hebben, maar Inge is stoutmoediger. Misschien komt het ook omdat Willie Drie een beetje ziek is - dan mag je altijd wat meer dan anders. Willy Drie heeft koorts, hij hoest wat meer en de afgelopen dagen was hij een Kleischieter*. Dat is een prachtig woord voor een akelige aandoening waarbij de melk niet in de lebmaag van het kalf terecht komt, maar in de pens. Daar kan melk niet verteerd worden en gaat rotten. Het kalf krijgt een opgezwollen buik en poept geen mosterdgele poep, maar grijs-groenige dunne kleiachtige poep die met flink veel kracht de wereld ingespoten wordt: vandaar de naam kleischieter. Het kan op langere termijn dodelijk zijn.

Waarom komt de melk in de pens en niet in de lebmaag? Misschien omdat Willy Drie teveel melk heeft gehad. Of te snel na de melk, water. Hoe dan ook, het moet gestopt worden. Willy Drie krijgt nu even maar tweemaal daags één liter melk. En aan antibioticum om te voorkomen dat zijn gehoest ontaard in een longontsteking. Hij is tenslotte nog heel kwetsbaar.

De poep is nog niet zo geel als moet, maar de kleur is wel meer naar geel dan naar grijsgroen. En hoewel Willy Drie vanochtend nog landerig en niet zijn springerige zelf was, ging het vanmiddag alweer wat beter. Hij wandelde achter Inge aan: de stal uit, de schuur door, de gang in en in de woonkeuken rechtsaf. Daar verraste hij Chick & Chucky tijdens hun siesta. Chucky ging er als eerste vandoor, en Chick bleef uiteindelijk ook maar niet liggen.

Beide partijen bleven beschaafd: Willy Drie heeft geen kopstoot uitgedeeld en C&C hebben hem niet gekrabt. Na de ontmoeting deed Willy Drie een flinke plas op de keukenvloer. Daarna wandelde hij achter Inge aan weer naar buiten.

*(Eigenlijk is het: Kleischijter. Maar het spoot er zo uit dat ik het herdoopt heb in Kleischieter.)