Wishful Thinking

Huiswerk voor de cursus essay schrijven: 1 pagina over een zelf te kiezen onderwerp waarin een metafoor wordt gebruikt.

Wishful Thinking

Met veel goede voornemens en een niet door realiteitszin ingegeven optimisme heeft men allerlei landen de eurozone binnengeloodst, terwijl ze helemaal niet aan de voorwaarden voldeden. Nu zitten we met de gebakken peer - en we noemen hem eurocrisis.

Dat het mis is, daar is iedereen het wel over eens. Maar wat eraan te doen – dat is een heel ander verhaal. De ene econoom is van mening dat de eurozone er nooit had moeten komen en sowieso gedoemd is te verdwijnen, de andere gelooft dat er met voldoende maatregelen wel iets te redden valt, als de politici zich maar daadkrachtig opstellen en drastische maatregelen niet schuwen. Over wat die drastische maatregelen moeten zijn, verschillen de meningen dan weer. En dan zijn er genoeg mensen die erop wijzen dat politici wel van alles kunnen besluiten, maar dat dat ook nog uitgevoerd moet worden. Met krachtige hand. Daar ligt weer een probleem.

Van de vier deskundologen geloven er vijf dat een man als, pak 'm beet, Berlusconi zal proberen het vooral bij mooie plannen te houden om onder de harde werkelijkheid uit te komen. Mooie plannen – daar is de weg naar de hel mee geplaveid.

Hoewel Sylvio Berlusconi in Italië eraan kan bijdragen dat ik als zzp-er in Nederland straks zal lijden onder aanstormende golven van recessie, voel ik een zekere sympathie voor de man. Sylvio en ik – wij lijken wel een beetje op elkaar.

Sylvio heeft zijn Italië. Ik heb mijn woning. Ook op een mooie locatie, maar aan de kleine kant. Mijn douche/wc is zelfs zó klein, dat dat de wasbak altijd meedoucht. Er kan geen wasmachine in, laat staan een droger. Die zouden alleen op de plaats van de douche of de wc-pot kunnen staan – geen realistische opties. Allerlei nuttige huishoudelijke apparatuur moet dus in de keuken en dat is lastig. Want mijn keuken is heeft een onhandige vorm (vierkant) en heeft veel deuren en verwarmingsradiatoren. Langs de muren is niet veel plek voor de must haves van een zichzelf respecterend huishouden.

Ik had daarover al met vrienden en een enkele deskundige – loodgieter, aannemer – gepraat. De meningen over de mogelijkheden verschilden uiteraard. Sommigen vertelden mij dat ik realistisch moest zijn en dat er domweg geen plek is in de keuken voor een wasdroger of afwasmachine. Dat ik er alleen een vriezer in kon krijgen als ik de koelkast er bovenop stapelde. Anderen waren optimistischer.

Omdat het veel prettiger is om te luisteren naar mensen met een opgewekte can-do! boodschap, besloot ik mijn goede vriend Jaap uit te nodigen voor een werklunch. Jaap is timmer- annex klusjesman met een scherp oog voor de mogelijkheden van kleine ruimtes.

Wij kwamen bijeen in het hart van onze uitdaging: mijn keuken. Wij namen plaats aan de keukentafel, verorberden een persoonlijk door mij opgewarmde quiche en trokken er een fles lekkere chablis bij open. Als we niet zo'n grootse taak te verrichten hadden gehad, dan hadden we er misschien wel wat boengaboenga-meisjes bij gevraagd. Maar dit was niet het moment. Wij bekeken wij de keuken. Maakten schetsen. Praatten over leidingen die verkeerd liepen, de ongelukkig aangebrachte HR-ketel, de bestaande wasmachine-aansluiting die de toegang naar het balkon enorm belemmert en de mogelijkheden rond vriezer/koelkastcombinaties. Het was lastig. Wij trokken een tweede fles chablis open en schetsten verder.

Langzamerhand begon zich enige orde af te tekenen. Een iets smallere vaatwasser begon zich te voegen naar een gestapelde was/droogmachine, waarbij er toch genoeg ruimte overbleef voor een werkblad om uien te snijden en spruitjes schoon te maken. Zo klein wás die keuken helemaal niet! Als je lang genoeg keek, werd-ie zelfs steeds groter! Het begon al donker te worden toen wij triomfantelijk, de finale schets van de Nieuwe Keuken op tafel wierpen. Een droomkeuken! Daar dronken we nog een feestelijk glas chardonnay op. Euforisch sliep ik in.

The morning after the night before stond ik een beetje duf op en bekeek het ontwerp dat wij in elkaar hadden getoverd. En keek om mij heen. In de ochtend was de keuken weer tot zijn oorspronkelijke dimensies geslonken. Een vaatwasser van 45 cm breed? Bestaan die überhaupt? Hoe had ik mijzelf zo kunnen overgeven aan een typisch geval van wishful thinking?

Het is jammer dat Sylvio en zijn maatjes na het maken van de plannen voor het toetreden tot de eurozone the morning after niet eenzelfde kritische blik hebben geworpen. Daar verschillen we kennelijk dan toch. De gedachte was leuk. De conclusie heeft aan de feestelijke avond zelf geen afbreuk gedaan. Maar afwassen moeten we gewoon zelf blijven doen.