Waar het hart vol van is.. Willly Drie is nu bijna een week in Woudsend en ik kan nu wel zeggen: het is een pittig dingetje. Natuurlijk slaapt hij als prematuurtje heel erg veel, maar als hij door krijgt dat er MELK in de buurt is, raakt hij door het dolle heen. Dan danst hij door zijn hokje, gul kopstoten uitdelend aan alles wat voorhanden is. Als je hem boven op zijn kopje klopt, opent hij zijn bekje om de speen te ontvangen. Nee, niet ontvangen - hij zoekt er zelf naar. Meer op de tast dan op het zicht, maar hij weet de speen snel genoeg te vinden.
Zelf ben ik niet zo op melk, maar ik had mij niet gerealiseerd dat mijn favoriete uitspraak 'Melk is voor kalfjes,' zo ontzettend van toepassing is op Willy Drie. Het is zijn brandstof. Hij is ervan afhankelijk wil hij overleven. Het is prioriteit nummer 1. Hechting aan de persoon die het melkflesje vasthoudt, is geen prioriteit. Melk! Melk! Melk!
Als het flesje leeg is - hij drinkt een liter in drie minuten op - stuitert hij nog even door het hok op zoek naar meer speen. En hij tilt zijn staartje op en poept. En daarna kalmeert hij en gaat weer slapen. Zijn leven is erg overzichtelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten