Willy Drie beschikt over een gezonde, ja enorme eetlust. En alle brokjes en hooi en gras die hij dagelijks verorbert moeten er natuurlijk ook weer uit. Hij produceert niet nog niet zoveel als de paarden (dat komt nog wel), maar zijn poep is aanzienlijk moeilijker weg te werken.
In tegenstelling tot de vijgen die de paarden produceren, heeft Willy
Drie's poep de consistentie van tamelijk dunne brintapap. En net als brinta: het kleeft aan alles.
Aan de vloer. Aan het stro. Aan de wanden. Aan hemzelf. Zo beginnen wij langzamerhand ons eigen mestoverschot te krijgen. Maar daarover later. Dit gaat over Willy Drie's persoonlijke hygiene.
's Ochtends tref je hem regelmatig aan - opgewekt, met een meer dan gezonde eetlust, en onder de poep. De foto
links is een mild geval want vaak is hij nog viezer,
maar ik bedenk meestal pas achteraf dat ik dat even had moeten
vastleggen.
Vanochtend zag hij er uit als op de foto links. En dan doe ik wat ik tweemaal per week doe: ik neem hem mee naar buiten en ik ga hem wassen. Met twee a drie emmers warm water (hij haat wassen met koud water) en een lekkere harde borstel. Willy Drie vindt het best en ik heb verassend veel plezier van mijn werk. Het wit weer stralend wit! - voor zolang als het duurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten