Beam Me Up, Scotty

Hoe ik foto's direct van mijn telefoon kan uploaden naar mijn blog weet ik nog steeds niet en door dom gepriegel mijnerzijds is mijn simkaart nu geblokkeerd totdat ik de PUK-code heb ingetoetst (en die ligt natuurlijk thuis), maar gelukkig is bijna geen enkele ervaring uniek en is er van bijna elke plaatje dat ik heb geschoten wel een versie op het internet te vinden. Hier dus van het Internet geripte plaatjes van mijn leerlooierij in Fez, mijn fraaie textiel, en mijn mand met - uiteraard levende - slakken die je (zakjesgewijs en met een dipsausje) al wandelend door de smalle steegjes van de Medina zou kunnen opsmikkelen. Het was gisteren een lange toeristische dag.
Alleen het laatste plaatje klopt niet. De markt die wij vandaag bezochten was anders. En dat kwam niet door de koopwaar (denk Kruidvat, Blokker, Zeeman, kruidenvrouwtje, groenteman, slager, barbecue en horeca, afgewisseld met veldjes waarop hier en daar een bejaarde Mercedes maar vooral veel ezeltjes zijn geparkeerd).
Dat het zo anders was kwam door de mensen. Wij reden met onze gids Nabil (die ook docent Arabisch is bij CCCL in Rabat) naar het dorp waar hij is opgegroeid en dat 'Heuvels' heet in het Berbers. Daar zouden we dus die wekelijkse markt bezoeken en daarna (alle twintig) lunchen in het huis van zijn moedertje. Nabil had ons al gewaarschuwd dat onze bus de eerste toeristische bus ooit zou zijn. En dat wij de eerste Westerlingen waren sinds de Fransen Marokko in de jaren zestig hadden verlaten wegens de Onafhankelijkheid. Dat iedereen in Heuvels vooral aan het nadenken was over hoe je uit Heuvels weg kon komen (naar de grote stad of naar Europa) en dat men vooral verbijsterd zou zijn om er toeristen te zien, omdat er voor ons niets maar dan ook werkelijk niets te zien en beleven was.
Wij stapten, flink geintimideerd door Nabils verhaal, een beetje bleu de bus uit en inderdaad. De gezichten van de mensen op de markt drukte geen vijandigheid uit, maar verbijstering. Hier en daar kon ik een blik opvangen en glimlachen of groeten en af en toe leidde dat tot een glimlach en een groet terug, maar het de overheersende gevoel was er een van een groepje Aliens from Outer Space (wij), geland op de onbekende planeet Heuvels.
'Jullie mogen wel foto's In Het Algemeen maken,' zei Nabil, 'maar niet inzoomen op de mensen alsjeblieft. Daar Houden Zij Niet Zo Van.'