De favoriete plek van de poesjes is voorlopig onder de keukenkastjes. Van daaruit wordt de vijand beloerd en van daaruit worden korte verkenningstochten door het huis ondernomen. Voor mij hollen ze hard weg, want ik ben, vooral als ik sta, een enge reus. Liggend op de vloer ben ik duidelijk minder bedreigend, dus ik dweil af en toe als een Sorbodoekje over het keukenzeil. Ik heb Chuck een keer kunnen vangen. Eerst wilde hij alleen maar Weg, maar binnen een minuut was hij aan het spinnen en kroelen en mocht ik hem achter zijn oortjes en op zijn buikje aaien. Maar daarna holde hij weer hard naar de keukenkastjes. En nu zitten ze weer achter de plintjes. Van daaruit wordt de vijand beloerd en van daaruit worden korte verkenningstochten door het huis ondernomen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ze zijn wel echt erg schattig. Die ene foto met die kleine kopjes uit het kastje, super zoet.
Een reactie posten