Het kijken is niet meer optimaal, dus wij vervoegen ons bij Villa Optica (v/h Wagenaar Optiek) aan de Korenstraat in Apeldoorn.
Vroeger zat er een opticien in Beekbergen. Ik herinner mij de oude meneer Wagenaar nog wel, een zachtmoedig schriel mannetje dat aan het begin van de Dorpstraat een brillenwinkel annex klokkenzaak had.
Mijn moeder vertelt aan de bijzonder aardige jonge vrouw die haar ogen aan het testen is, dat die meneer Wagenaar z'n echtgenote - een vrouw van Rubensiaanse omvang zonder de sensuele uitstraling - altijd van achter in het huis het winkelgedeelte instapte als haar man even weg moest, iets zoeken in het magazijn, of in het kantoortje. Ze hielp niet in de zaak; ze hield de klant in de gaten. Voor het geval dat.
De aardige opticienne glimlacht vriendelijk. 'Meneer Wagenaar heeft zich zo'n vijf jaar geleden uit de zaak teruggetrokken,' zegt ze.
Mijn moeder heeft maar enkele seconden hoofdrekenen nodig. 'Dat moet dan zijn zoon geweest zijn,' zegt ze. 'Wagenaar junior,' vul ik behulpzaam aan. En voelde mij even heel erg oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten