Over het hekje van de buren

Dit is een foto die enige verklaring behoeft. Willy Drie besloot tijdens een wandeling om over het hekje van buurvrouw Klaartje te stappen. Klaartje is een oudere dame. Haar inmiddels overleden echtgenoot heeft dit hekje nog gemaakt. Het wordt zeer goed onderhouden en soms noemen wij het - het klinkt misschien wat spottend maar zo is het niet bedoeld - het heilige hekje. Willy Drie stapte over het heilige hekje. En hij wilde niet meer terug.

Natuurlijk is het gras groener aan de andere kant van het hekje, vooral als het een heilig hekje is. En als ik sommige verhalen mag geloven mogen we blij zijn dat Willy Drie er overheen stapte. Hij had er ook dwars doorheen kunnen denderen - dat is óók iets van ossen: recht doorzee. Misschien gaat hij het ook nog wel eens doen. Maar nu stapte hij eróver heen, en uitendelijk was hij te verleiden om ook - via de hoofduitgang - het perceel te verlaten. Willy heel, hekje heel... Pfff...

Over het algemeen gaat wandelen met Willy trouwens heel goed. Af en toe staat een auto midden op straat stil, maar dat is dan omdat er in de auto een heftige discussie gaande is of dit een hond is of iets anders. En dan moet men stoppen om achter de waarheid te komen. Nee, Willy Drie is een kalf. Nee, hij heet geen Wilbert, als zou dat óók een mooie naam geweest zijn. Ja, hij is lief. Nee, hij mag NIET headbangen. Ja, want dat gaat straks heel pijn doen. Oeps, dat doet nú al pijn.

Ook ik moet leren om consequent te zijn. Een tik op de oren of de neus (de enige gevoelige gebieden bij een kalf als hij je een kopstoot geeft: NIET doen Willy. Dat is NIET fijn. En als we je dit niet kunnen afleren, ga je alsnog de vriezer in. Want je groeit als kool (met een pond per dag ligt hij aardig op schema), en het moet wel beheersbaar blijven, allemaal.