In. Uit. In. Uit. In.

Als ze de wind voelt, duikt ze ineen - maar een geopende deur is onweerstaanbaar en Chick glipt naar buiten. Het regent. Even later wil ze weer naar binnen. Sommige dagen kun je gewoon geen duurzame beslissing nemen. Chuck wandelt de keuken binnen en bekijkt zijn zus met enige belangstelling. Hij wil haar gezellig het huis doorjagen maar dan moet ze wel eerst binnenkomen.

Met een kleine aanpassing is het versje Spleen van Godfried Bomans toepasselijk:

Ik sta mij voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee poezen was,
dan kon ik samen spelen.

(Bomans werd geïnspireerd door de slotregels van een gedicht van Friedrich Torberg uit 1938: 'ich möchte alles, was ich fühl, nicht fühlen / und ganz allein sein ... Nein, nicht ganz allein: / ich möchte gern zwei kleine Hunde sein / und miteinander spielen.)