Het Zonnehuis 80 Jaar

Het Zonnehuis Beekbergen bestaat 80 jaar, en dat moet gevierd. Ik ben er met mijn ouders heengegaan. Mijn vader werkt er 24 jaar langs als geneesheer-directeur. Hoewel hij al 29 jaar geleden met de VUT ging werd hij toch nog door veel mensen herkend en aangesproken: Ha dokter!
Er was een fototentoonstelling: in de gangen van Het Zonnehuis, hing 90 jaar aan foto's ingelijst aan de muur. Zusters in wit gesteven rokken en kapjes. De sloop van de oude villa. De bouw van de nieuwe vleugel. Een damesvoetbalelftal uit de jaren 60 met het bemoedigende spandoek: Dames Maak Ze In!
Er waren ook een violist en pianist die muziek maakten en grotendeels door het aanwezige publiek genegeerd werden, zoals dat gaat op recepties. Maar dat wilde niet zeggen dat er geen aandachtig publiek was. Iemand had de rolstoel van een vrouw pontificaal voor de piano gezet. Ze kon niet zelf haar wagen besturen. Ze kon niet eens een kopje koffie zelf vasthouden. En ze genoot zo van de muziek - de mooie blauwe Donau van Strauss, de tweede wals van Sjostakovitsj, Cole Porter - dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.