Het werd een echte stare-down die wel vijf minuten duurde. Ik wilde een foto van een wegflappende reiger, maar zonder daarvoor met steentjes te gooien of reigerbedreigende taal te bezigen. De reiger had dat feilloos door en gaf geen sjoege. Pas na vijf minuten steeg hij majesteitelijk op.
Dit bewijst wederom dat ik geen natuurfotograaf ben, want die liggen zonder morren een halve dag plat op de buik in een nat weiland tot er een vlucht ganzen over komt gakken tegen een ondergaande zon. Voor mij is vijf minuten op een zonnige dag langs de Middenwetering in de Watergraafsmeer het maximum haalbare.
Fluitekruiddagen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Toch mooi, dat weinig "moeite" zo'n prachtige foto oplevert!
In de keuze van je standpunt schuilt de kwaliteit van het resultaat.
Las ik niet pas over een gemanipuleerde foto, bleek later, van een kudde antilopen bij een viadukt in de woestijn?
Ze kwamen wel voorbij, maar voor de fotgraaf duurde het te lang.
Een reactie posten