De Nieuwe Boomgaard

Schop in de grond!

Achteraf hebben we een Masterplan gemaakt voor de vier appelbomen, drie pruimenbomen en twee perenbomen die we bij de firma Deinum in Wyckel hebben gehaald. Dat plan ziet er zó uit:

Graven is bijkans onmogelijk: het is hakken, steken en brute kracht. Het oude puin (de boerderij die hier stond werd 20 jaar geleden afgebroken) is niet afgevoerd maar over het terrein verspreid. Om bij goede aarde (en vette klei) te komen, moet je je eerst een weg beuken door een keiharde laag aangestampte stukjes baksteen, tegels, dakpannen en andere meuk.

 

Blaren op de handen. Pijn in de ruggen. Kiezen op elkaar. We hebben een gat:

Fijne verse tuinaarde uit vrolijke oranje-groene zak. Voor kleur in de foto en voeding in de grond.

Pièce de résistance: de boom geplant. Die met kluit zijn bijna niet te tillen. Gelukkig ben ik beter in foto's maken.

  Negen gaten graven, 18 steunpalen inslaan en 9 fruitboompjes planten verder. Het kale hoekje ziet er opeens een stuk aangekleder uit. Eronder komt gras. Dit is straks een fijn stukje groen.

And now we wait...

Melvin

Poep scheppen

Willy Drie staat tevreden in de container - zojuist gevuld met vers stro. De wind is oost, akelig en koud, maar er zijn buiten genoeg plekken om uit de wind te staan. Zowel Willy Drie als Gerrit hebben een dikke vacht en kou deert ze niet. Ze kunnen tegen een stootje. En in de container is het  helemaal comfortabel. Willy Drie staat te herkauwen en kijkt hoe het buiten weer schoon wordt. Leuker dan televisie.

Heb Ik Dan Nergens Rust?

Bekaf van de kerstdagen? Chucky heeft een nieuw genotsmomentje: de droger als-ie net klaar is en de deur is opengezet om het schone wasgoed wat te laten afkoelen. Niemand is zo dol op schoon warm wasgoed als katten. Dit is nog leuker dan op de handdoek tijdens het strijken. Het verschil: bij het strijken stoort hij. In de droger wordt hij gestoord.
Soms valt het leven niet mee.

Wat wantrouwig

De  nieuwe drinkbak. Typisch een gevalletje self-help: os moet het zelf uit de sloot pompen. Gerrit gaat het eerst uitgebreid bestuderen. Die nieuwlichterij. Je weet maar nooit of het niet in je gezicht ontploft. Of in je snoet hapt.

Hilda

Bambi

Ondertussen, achter het huis.....

Het nieuwe huis wordt aangepakt

Vandaag was er veel volk over de vloer. De kraandrijver bleef buiten en de stallenbouwer werkte in de schuur maar de schilders en de timmermannen hebben bezit genomen van het huis of ze er nooit meer zullen weggaan. En toch moeten ze eind deze week klaar zijn want dan komen de mannen die de vloer boven gaat egaliseren, voor de vloerbedekking.

In de achtertuin wordt het beton in kleinere brokken gebroken.

De vloerbedekking van de bovenverdieping is eruit.

De schilders vervangen ook wat dubbele (lekkende) ramen.

De mannen van de dakkapel halen een stuk uit het dak.

Van binnen ziet het er dan aan het einde van dag 1 zo uit.

In de loods wordt aan de paardenboxen gewerkt.

Kennismaking met de toekomstige residentie

Chicky vond de koeienstal óók leuk. Meer foto's.

De bijna-niet-meer schuur

De koeien zijn lang geleden vertrokken. De oude koeienstal wordt nog slechts bewoond door houtworm, een enkele vlieg en wat bejaarde spinnen. De sloopvergunning is aangevraagd; binnenkort ligt hier weiland. Nou ja, eerst een grote kuil en dan zwarte grond en uiteindelijk weiland. Op het nippertje wordt getracht om de schoonheid van hout, ijzer, beton en mos op asbest in de winterzon in beeld te brengen.

 

Boot

Het einde van een dag, het einde van de reis; het bosje van Woudsend is al in zicht. De uitkijk kan de blik afwenden voor enige kwaliteitstijd met de Chick.

De bende van vijf /Gang of Five

Laaxum

Een weekend zeilen met De Dikke Bertha bracht ons in Laaxum. Het kleinste haventje aan het IJsselmeer. 's Avonds patat in de snackbar en 's ochtends wakker worden van vogelgeluiden. Verder was alles stil, ook de wind. Dan klinkt een motor heel erg luid, ook als je in de laagste versnelling het paradijs weer verlaat.

Kamer

Volgende keer doen we het natuurlijk weer heel anders. Maar wat is het leuk om zo'n kamer in te richten! Het lijkt wel een 3D foto en één waar je nog kunt binnenwandelen ook. Echt iets voor een fotoblog. Gebruikte materialen: donkergrijze muurverf, goudverf, schelpenzand, sloophout, matglas, latten, spotjes. Textielkunst: jute, strobalentouw, ijzeren staven, vilt, beamer, laptop.
De textielkunst is van Marleen Poldervaart, die (voor wie dat nog dacht) laat zien dat textielkunst radicaal kan zijn.

Kunst aan de Ee

Het is übergeestig, en zeer de moeite waard. Kijk! Kunst aan de Ee!  Nog anderhalve week en alles moet hangen.  Mijn 43 portretten liggen nu bij de printer. En alle 1000 en drie zaken die ook nog moeten. Dat gaat lukken. Ik heb er zin in. Kom vooral kijken (bij de ingang meteen rechtsaf slaan) en zegt het voort!

Meerkoetkuikentjes

Testprint goedgekeurd

Hoera! De testprint is binnen en valt helemaal niet tegen. Er moet hier en daar nog wat gefinetuned worden, maar we zitten op koers. Er is verder ook nog een berg aan praktische problemen (lees: uitdagingen) voordat alles ligt en staat en hangt voor de opening op 17 juni bij Kunst aan de Ee, maar stapje voor stapje komt het doel dichterbij. En omdat de tandarts zijn zegenrijk werk afgelopen week goed heeft gedaan, kan ik nu ook weer breeduit lachen. Het werd ook wel tijd...

Ik leer vooral door te doen (mijn favoriete manier van leren) en daar komt nog bij de inspirerende samenwerking met textielkunstenaar Marleen Poldervaart. We delen de oude computerkamer van het voormalige verzekeringsgebouw in Woudsend. Het doel: de ruimte zo inrichten dat werk van ons alletwee daar op soort van samenhangende wijze getoond wordt. 

Schapenhoeden voor beginners

Miepies eerste les in schapenhoeden. Ze vindt het fantastisch. En wij denken dat ze aanleg heeft: talent voor drijven, heel veel energie, het graag goed willen doen, werklust. Het begin van een nieuwe carriere? Straks moet Miepie vijf schapen voor haar verjaardag. Waar laten we die?

Rakki met stok

Meestal laat hij de stokken over aan Miepie - Rakki geeft meestal de voorkeur aan snuffelen. Maar het bos is een stokkenparadijs en dit is wel een heel mooi exemplaar - lekker lang. Dus deze stok wordt goedgekeurd. Rakki kijkt nog wel even achterom of Miepie niet ook achter dezelfde stok aanzit. Want dan kan hij hem niet meer loslaten.

Brandwond / Burnt

Op 31 december 2015 kreeg ik een pot gloeiend hete thee over mijn linkerhand - het pijnlijkste ongeval wat ik in jaren heb gehad. Tijdens het verversen van het verband maakte ik met de smartphone steeds een kiekje van het fremdkörper dat mijn hand geworden was. Het vooruitzicht van deze voltooide video was dagenlang het enige lichtpuntje tijdens het verbinden van de wonden.

Nu - na ruim twee maanden - voelt mijn hand gelukkig weer van mij, al zitten er wel wat nieuwe vreemde pigmentvlekken op. De beelden zijn niet perfect (verre van), maar ze vertellen een krachtig verhaal: het ongelooflijke vermogen van het lichaam om zich te herstellen.

Keuken, een week later.

Keuken

Zondagmiddag

Zondagmiddag

Maandagochtend

Maandagochtend

Maandagmiddag

Maandagmiddag

Stier van Potter: iel pinkeding

In het Mauritshuis hangt de Stier van Paulus Potter, compleet met vliegen geportretteerd in een idyllisch landschap. Hij is levensgroot, maar toch een beetje een raar ding.  Vlezige voor- en dunne achterpoten. Een beetje uit balans zoals pubers met plaatselijke groeispurts uit balans kunnen raken wua lichaamsonderdelen. Een rund van een jaar heet een pink. En deze stier is nog jong en onvolgroeid. Een beetje een iel pinkeding. Ziedaar dus een van de hoogtepunten uit de collectie van het Mauritshuis: Paulus Potters Iel Pinkeding. En als zodanig een beauty.

Kippentaart

Er was er een jarig, hoera. Maar wiens verjaardag vieren we? Niet die van Hennie, de oudste en dapperste der kippen in huize Hens, hier lichtbruin in het midden van de foto met haar bek vol taart.
Niet de verjaardag van Road Runner onze grote strateeg die, zodra hij een gevaar bespeurt, vooruit holt om zijn kippen de snelste vluchtweg te wijzen. Ook hier is hij de laatste die een hapje van de taart durft te nemen. Wellicht vermoedt hij een complot - Roady vreest altijd het ergste.
De taart werd gegeven toen het nog een stuk kouder was, voor de tuinvogels en niet de kippen. Maar nu is het zo warm dat de tuinvogels het niet echt nodig hebben. En we hebben twee katten die graag een merel of koolmees verschalken. Nu genieten de kippen ervan.

IJsbaan

Na de regens kwam de vrieskou: de bak werd een ijsbaan.

Hayke onderzoekt het ijs. Je kunt erop tikken, eraan ruiken...

proeven...

Schaatsen?

Evenwicht hersteld.