Fries scrabbelen op het Heegermeer

Wij boffen maar. Mochten we mee met buurman Jos en buurvrouw Mieke op fantastische, stabiele, superdeluxe schip: kijken naar het Skûtsjesilen op het Heegermeer.
Er zijn allerlei klassementen, maar voor de kenners: dit was een wedstrijd in de competitie van de Sentrale Komisje Skûtsjesilen - SKS). Fries scrabbelen op het water, met al die letters in de zeilen.

Op de staande foto kruisen de skutsjes van Sneek en Woudsend elkaar. Maar schijn bedriegt: Sneek lag ver voor op Woudsend, dat als laatste eindigde, zo'n acht minuten nadat Sneek triomferend als eerste over de finishlijn was gekomen.

Met lagere tafel en hoger glas spettert het minder.

Dit prachtige object is ontworpen door Alessi ontwerper Philippe Starck en hij werkt echt. Hoewel, echt - daar valt nog wel iets meer over te zeggen. Op het aanrecht staat-ie eigenlijk te hoog om mee te werken en ook als je 'm op een lager tafeltje zet (zoals hier op de foto) spettert het nog steeds wel een beetje. Omdat de pers vrij hoog is, kun je moeilijker kracht zetten. Dat is niet erg praktisch bij een handpers waarbij je druk moet uitoefenen om het sap uit de vrucht te persen. Voor sinaasappels is de perskop ook een beetje klein, want kleiner van omtrek dan de meeste sinaasappels. Dat knoeit extra. Als je met deze pers een karaf sap moet vullen, zal het snel afgelopen zijn met jus d'orange bij het zondagochtendontbijt.

Echter, hij is perfect voor citroenen! En aangezien ik met dit warme weer graag water met een klein scheutje citroensap drink, staat de pers nu op het aanrecht met de halve citroen er op. Even draaien en het sap druppels vanzelf in het hoge glas eronder. Proost!
.

Het werkt echt!

Maar de wc is tenminste af

De keuken is nog een uitdaging

Nieuwe Moed

Aanrader: Stephen Gill in Foam

Het FOAM zet de Edward Steichen prominenter neer in haar zalen, maar mijn voorkeur gaat uit naar 'Best Before End' de prachtige (overzichts)tentoonstelling van Stephen Gill, met veel aandacht voor fotoseries die Gill de afgelopen veertien jaar in en rondom de Oost-Londense wijk Hackney maakte. Zijn blik op de wijk verrast je voortdurend - de achterkant van billboards bijvoorbeeld. Overgeschilderde stukken muur om graffiti weg te werken. Mensen met boodschappenkarretjes. Beelden die op één fotovel zo over elkaar heen buitelen dat het bijna abstracte kunst is. Blijmakend prachtig.

Kuikentjes uit de dop

Gelukkig gaat het ook vaak goed! Deze kuikentjes kwamen wel levend uit het ei en ze doen het fantastisch.

Kuikens in de dop

In drie weken van ei naar kuikentje: het blijft een wonder. Niet een wonder dat voor iedereen is weggelegd. Na ruim drie weken broeden had kip Brownie er genoeg van. Ze vertrok van het nest. Bevruchte eieren worden in ongeveer 21 dagen uitgebroed, maar haar collega-kippen waren in die tijd bij haar in het nest gekropen en hadden er eieren bijgelegd die Brownie ook onder haar vleugels nam.

Als er steeds eieren bijgelegd worden door kippen die koekoeksgedrag vertonen, kun je als broedse kip wel aan de gang blijven. Dan komt er nóóit een einde aan. Broeden is een flinke aanslag op de gezondheid van een kip: ze komt nauwelijks van het nest en ze eet en drinkt heel weinig. Brownie hield het in elk geval na ruim 23 dagen voor gezien. Er waren inmiddels een paar kuikentjes uit hun ei gekomen en voor de rest geloofde ze het wel. Ze stapte op en de eieren werden koud.

Bij het openmaken van de verlaten eieren bleek dat als Brownie was blijven zitten, er meer kuikentjes waren bijgekomen. Er waren drie bevruchte eieren: één van naar schatting een week, een van iets minder dan twee weken en eentje met een kuikentje erin dat bijna levensvatbaar was. Met een paar uur warmte extra had dit dit kuikentje vast en en zeker geleefd.