Gelukkig Nieuwjaar

De champy staat koud, in Hotel Russell in Bloomsbury. In de dakgoot. Na een das vol cultuur, wandelen en shoppen (de 10 beste Dad's Army in een enorme dvd en cd winkel - MNV - in Oxford Street) rusten we nu uit in ons gezellige zolderkamer.

Ons huisje

Tot zondag, dan.

Facts of Life

Barbs heeft baby!

Meesterdrummer

Was Ik Maar Elders

Geinspireerd door de vorige foto zie ik opeens een thema. Het thema Was Ik Maar Elders. Een thema dat vraagt om veel zelfmotivatie en desalniettemin wat Vreugdeloosheid uitstraalt. Bijvoorbeeld als je bent ingehuurd voor de Muzikale Omlijsting. Je zingt/speelt je de blaren op je tong/lippen/vingertoppen en iedereen kwekt er vrolijk doorheen.

Wat Moet Je Er Mee?

Een foto van een feestavond in de Euroborg in Groningen, betonnen kolos aan de buitenkant van de stad. Omvat niet alleen het stadion van FC Groningen maar ook horeca, partycentrum, bioscoop, parkeergarages. Het feest was van uitgeverij Noordhoff voor auteurs van educatieve boeken voor het Hoger Onderwijs. De foto is niet interessant voor de opdrachtgever, want geen auteur, editor of uitgeef-manager op te herkennen. Wel veel vreugdeloze systeemplafondtegels en een kelner - als een konijntje verrast door het felle flitslicht. Die jongen gaat denk ik straks zelf lekker stappen - misschien wel naar een gezellige homobar in het centrum (vanwege die lok). Hij loopt zich hier de platvoeten, terwijl op zijn gezicht het verlangen naar Gezelligheid te lezen valt. (Nee, ik heb geen hoger onderwijs nodig om dat te zien.)

Werk in uitvoering

In het kader van het Boop-project, categorie Klei, wordt hier gewerkt aan de zuster van een 15e eeuwse, mediterane schaal. De Boopfiguur wordt (sgrafito!) in de klei gekrast en dan opgevuld met zwarte adobe. Dat is behoorlijk bewerkelijk, maar volgende week verwacht ik dit af te ronden en dan kan de schaal worden gebakken. Daarna wordt er geglazuurd. Omdat je bij keramiek in alle stadia de boel enorm kunt verpesten, laat ik wat proeflapjes klei bakken om de effecten van het glazuur op te testen - het zou jammer zijn om na alle uren die in deze schaal gestoken zijn (en waarvan er geen tweede is) opnieuw te moeten beginnen omdat ik iets verkloot heb bij het opbrengen van de glazuur. Of dat ik het ding uit mijn handen laat vallen - wat bij lelijk aardewerk een uitkomst is, zou hier reden tot diepe depressie zijn.