Thanksgiving Turkey Cut-Up Ritual

D-Day

Zo kom je zelden in Rotterdam en zo verkeer je er wekelijks.
Aanleiding deze week was Deelderdag: het AOW-feestje van Jules Deelder, bard van de Maasstad, nachtburgemeester van Rotterdam. Er werd ook een boek gepresenteerd - reden waarom ik er voor Boekblad heen ging. Volgens Jules' dochter Ari (bekend van het gedicht 'Lieve Ari/Wees niet bang/De wereld is rond/en dat istie al lang .. etc) kunnen wij nu al die eerdere dunne boekjes de Maas inpleuren en vervangen door dit ene, kloeke boekwerk: "Bijna alle verhalen".
De pensionado zelf liet trots zijn nieuwe tanden zien (rechter bovenhoektand platina) en verklaarde tegenwoordig huppelend naar de tandarts te gaan. Daarna speelde hij ritme-ondersteunend mee in de band New Cool Collective (jazz, latin) van Benjamin Herman, een Buddy Holly lookalike altsaxofonist voor ie ik ter plekke viel als een blok.
Het was een mooie, rauwe avond. Verpletterd & nahummend reed is 's nachts weer naar huis. Want zo verkeer je wekelijks in Rotterdam en zo heb je er niets meer te zoeken.

Anton Mauve in Singer

De kaakchirurg had de hechtingen snel en zonder veel ongemak uit mijn tandvlees gepeuterd. Het ziekenhuis ligt (als je heel erg goed kunt gooien) op een steenworp afstand van het Singer Museum in Laren. Ik ging dus de tentoonstelling van schilder Anton Mauve (1838-1888) bekijken.
Het is eigenlijk een halve tentoonstelling; het vroege werk van Mauve is momenteel te zien in Teylers Museum in Haarlem. In het Singer hangen Larense schetsen en schilderijen. Dat betekent veel heidevelden met schapen en nobele boeren in de eenvoudige doch propere keukens van hun pittoreske boerderijtjes. En blakende boerendochters in de moestuin of op de bleek, een lammetje of kalfje voedend.
Het was de eerste keer dat een tentoonstelling van het Singer me een beetje teleurstelde: het is te zoet en te romantisch naar mijn smaak.
Twee werken echter staken er voor mij met kop en schouders bovenuit: De ene met een kudde schapen die met tegen- en strijklicht op de witte wollen ruggetjes naar de schaapskooi terugkeren. De andere staat hierboven: De Mallejan, olie op doek 106,6 x 205,8 cm. Dat is lekker groot: de houtsplinters van de kap spatten bijna in je gezicht, en de mist kun je bijna voelen. Dit schilderij maakte het bezoek de moeite waard.

Ik Ga Waterskien

Of motormuis gaat rijden op een Harley. Maar het apparaat is geen Harley maar een 'Sara 3000' ('Sara 2000' is zoooo pre-milennium) is in hip lila en 1 persoon kan 'm bedienen. We beginnen echt een indrukwekkend wagenpark bij elkaar te sprokkelen.

De Olifant

Omdat de ruggen van het verplegend personeel straks tot hun 67e mee moeten kunnen, is er een verrijdbaar apparaat in de douche gestald waarmee mijn moeder in een handomdraai uit haar dagelijkse stoel getild kan worden. Het oogt een beetje als een fitness apparaat vind ik, maar mijn vader heeft het apparaat 'de olifant' gedoopt.
De slurf ontbreekt, zelf denk ik eerder aan een edelhert.

Dame in Tranen

In het nog maar net geopende museum M in Leuven is een tentoonstelling over Rogier van der Weyden
(tot 6 december). Vol bezoekers, ontzettend veel bezoekers, in een museum dat niet gebouwd is voor zoveel mensen, vooral niet op de smalle trappen. Maar de schilderijen maken het helemaal goed. Nobele vorsten, devote heiligen in mantels waar je de tekstuur bijna van kunt voelen en, vooral onder het kruis, diepbedroefde mensen. Het perspectief klopt net niet, de Kindekes Jezus zijn een beetje dun en sabbelen soms met gnuifende fuifkoppen aan een wonderlijk hoog gesitueerde moederborst. Het resultaat is prachtig en ontroerend. De reis waard, en hoevwel de muziek een beetje vreemd is, is dit filmpje over de restauratie van een van de topstukken ook de moeite waard.

Nachtleven

De nacht doorbrengen in het Okura hotel achter mijn huis gaat mijn budget te boven. Maar 1 keer per jaar een bezoek aan de bar op de de 23e verdieping, dat mag bij heel speciale gelegenheden. De stad ligt aan je voeten terwijl je af en toe aan je Johnny Walker Red Label (met water, geen ijs) nipt. En Het Leven doorneemt, vooral je eigen.

Zeulen

Poezen zijn er om mee te zeulen, en Chick & Chucky berusten, want ze blijken erg kindvriendelijke karakters te hebben. Er is nog nauwelijks een krabje geplaatst en als het al gebeurt, dan is het bijproduct, geen opzet.
Deze poezen doen werkelijk alles waarvoor ze zijn aangenomen.

Begaafde Huisgenoten

Halo de Hond die pool speelt.

Geheel voor de Poes

Na de pannenkoeken met kaas en pepernoten toe op de bank met de afstandsbediening (schaatskampioenschappen) en de poezen. De poezen gedragen zich voorbeeldig, nichtje ook. Ze blijft voor het eerst een nacht bij mij logeren.

Mortier wint ako lit prijs

Gala fotograaf

Op het Boekblad Galabal - tussen fotograferen van de galajurken door - een eigen fotomoment: in mijn fotografen feestbloesje (en donkerblauw fluwelen jasje) op de foto met Rene Hollaers (van de voortreffelijke boekhandel Van Kemenade en Hollaers in Breda).
Ontzettend middelbaar, maar onmiskenbaar feestelijk.

Multitasken op de Albert Cuyp

Het is een snapshot dat enige toelichting kan gebruiken. Deze meneer kan mondharmoonica spelen terwijl hij een stokje op zijn neus balanceert. Echt waar. Zijn harmonicabegaafdheid is een beetje beperkt (tot in en uitademenen), maar het stokje is vrij kort en dat maakt het extra moeilijk.
Hij verkoopt ook ansichtkaarten van zichzelf waarop je hem dit kunstje op Verschillende lokaties ziet doen. Ik heb er drie gekocht, voor 1 euro het stuk (een koopje).
Hij vertelde me dat hij ook te huur is om op te treden op feesten en partijen.
Voor geinteresseerden: overdag is hij meestal op de Albert Cuyp te vinden.

Beest In Bed

Soms is 't een hobbezak, soms een goedzak, zowel jager als puber, roofdier als baby.
Soms is 't net alsof je een leeuw in je bed hebt liggen. Met vlijmscherpe nagels en tanden en weelderige vacht. De Chuck-Mini-Leeuw.