Verjaardag!


17 oktober 1923 werd mijn vader geboren - vandaag 88 jaar geleden. Het wordt feestelijk gevierd met bonbons, een fles 15 jaar oude Glenfiddich single malt en een muismatje met het design van het Persisch tapijtje dat bij Sigmund Freud op de divan heeft gelegen (maar dan kleiner natuurlijk). De zusters zijn allemaal langs geweest om te feliciteren; de hele afdeling is aan de cake gegaan.

Maar de grootste tractatie was misschien wel dat de meneer van de technische dienst de schilderijen kwam ophangen. Ze stonden al die weken omgekeerd naast een kast tegen de muur. Nu sieren ze de wanden van kamer 12.

Het is feest.

Verstekeling


Onderweg van Woudsend naar Amsterdam.
Ter hoogte van Emmeloord gaat de telefoon. 'Zit Quincy misschien bij jou in de auto?' ik kan het mij niet voorstellen - voor ik wegreed heb ik nog gekeken of niet een van de katten de auto was ingeglipt.
Ik kijk achterin en zie opeens een extra zwart ding naast mijn twee zwarte tassen liggen.

Quincy is heel stilletjes de auto ingeglipt. Er is geen tijd om om te keren. Ik heb opeens een hond. Quincy komt een paar dagen in Amsterdam logeren.

Veni, Vidi, Vici




Ik ben geen royalty spotter en maak het dus niet zo vaak mee; een Koninklijk Bezoek. Maar soms komt het voor - dan reis ik af naar een locatie waar een lid van het Koninklijk Huis een bezoek komt afleggen.

Dat begint al met een meer dan officiële aanmelding van tevoren - je kan niet meer spontaan komen binnenvallen. En als je dan zo'n pand binnenstapt, is de stemming, hoe zal ik het omschrijven? 'Elektrisch geladen' komt nog het dichtst in de buurt. Hoe nonchalant men er tevoren ook over mag spreken, als het uur der waarheid nadert, zindert zo'n plek van de anticipatie.

Prins Willem-Alexander kwam naar Groningen om bij uitgeverij Noordhoff het eerste exemplaar van De Bosatlas van de Geschiedenis van Nederland in ontvangst te nemen. Een kloek boekwerk (een ruime 5 kg). En een ontzettend mooi boek van een uitgeverij die dit jaar haar 175-jarig bestaan viert.

ZKH W-A kwam stipt op tijd aan en snelde onder aarzelend applaus met dynamische pas de trap op. Wat is die man goed in zijn vak! Na het culturele deel van het programma nam hij ontspannen en geïnteresseerd het eerste exemplaar in ontvangst, liet zich langs de kleine tentoonstelling voeren en nam uitgebreider dan gepland de tijd om met de makers van het boek te spreken - niet alleen de directeur en uitgever, ook de hoogleraren en de cartografen en de redacteuren en andere mensen die aan het boek hadden meegewerkt. Systematisch. De veiligheidsmensen begonnen wat zenuwachtig op hun horloges te kijken, maar W-A liet zich niet haasten.

Een half uur te laat vertrok het gezelschap weer. De grote zwarte auto's verdwenen in de regen. Een van de medewerkers merkte op: 'Hij heeft zich er niet met een Jantje van Leiden vanaf gemaakt' - de hoogste mogelijke Groningse lof.

Storm Large



Ze komen niet veel voor in Nederland, maar ze bestaan: fans van Pink Martini. Ik ben er één.

Pink Wie? Pink Martini. Nooit van gehoord? Kijk, luister en geniet van Hang On, Little Tomato, met Thomas Lauderdale (leider van de band, piano) en China Forbes (zang).

Pink Martini komt uit Portland, Oregon. Portland ligt prettig ver weg, dus veel tijd kost het fan-zijn niet en de Europese tournee van de groep was het perfecte excuus voor een weekendje Parijs. Pink Martini trad op in het legendarische (en licht uitgewoonde) Olympia theater.

Dat concert was natuurlijk geweldig. Maar in eerste instantie was ik teleurgesteld dat niet China Forbes maar Storm Large naar Europa was meegekomen als leading lady. Storm Wat? Storm Large. Ja zo heet ze echt. En de teleurstelling duurde niet lang - toen ze haar mond opentrok, was ik verkocht. Wat een stem. Wat een presence.

De loeigrote Gotische beletteringstatoeage (zichtbaar door een geraffineerd rugdecolleté) deed mij vermoeden dat Storm Large in haar verdere muzikale leven wel eens een tikkeltje wilder door het leven zou kunnen gaan. Op YouTube gezocht én gevonden. Mijn favoriet is deze clip, waar ik erg om moest lachen. Vooral het mannenkoortje doet het geweldig. Waarschijnlijk heeft tout alternatief Portland, Oregon eraan meegedaan: My vagina is 8 miles wide'.

Huifbed


Open middag bij het gehandicapten paardrijden 'de vrije ruiter' bij Woudsend. Voor ruiters, familie, buurtgenoten en alle andere geïnteresseerden.

Eén van de onderdelen was rijden met het huifbed - een zeer ontspannende ervaring, want je ligt op een doek dat net boven twee fjordenpaardjes is gespannen. Als je erop ligt, voel je de beweging van de paarden. Je hoort de wielen rondgaan, de wind ruist door de manege. Je ruikt de paarden, het leer, een vleugje mest misschien. De koetsier zorgt ervoor dat het allemaal goedkomt.

Als er echt een gehandicapte opligt, rijdt er ook een fysiotherapeute mee, maar vanmiddag mochten de vrijwilligers er op - dat zijn de vrijwilligers die met de paarden aan de teugel meelopen (of hollen als er even word gedraafd) tijdens de rijles.

Cite des sciences et de l'industrie


Fietsend (jawel) langs het Canal St. Martin kwamen we langs deze spiegelbol. De jongen in de voorgrond speelt frisbee.

Musee de la vie romantique


Toeval? Gevolg van de Europese eenwording? Of zijn die dingen gewoon cyclisch en komt alles wel een keer terug?
In elk geval opmerkelijk hoe een bloesje, aangeschaft in Staveren (Friesland) qua dessin past bij een fris 19e eeuws behangetje in het George Sand-zaaltje van het Museum van het romantische leven.