Familie Album

Geschoonzusterlijk zitten tante K. en tante A. naast elkaar in Buitenveldert en legen enveloppen met feestgedichten, foto's en albums op de eettafel.
Ik zie mijn overgrootouders op het uiterste randje van de feestfoto ter gelegenheid van het leggen ener eerste steen in de Frederik Hendrikstraat.
Ik scan een kreukeldicht ter gelegenheid van het huwelijk van tante A. en oom Jo. En een foto van mijn oma met haar broer en zussen, behalve de jongsten die dan nog niet geboren zijn. Er zijn schriften met verslagen van dagtochtjes. Foto's van kampeervakanties bij de boer.
Een deel van het materiaal gaat mee, een deel wordt ter plekke gescand en opgeslagen met de technische hulpmiddelen (scanner, laptop) die ik heb meegenomen. Opdat de jongsten van het gezin Van der Hoeven (86 en 89) er - op de valreep - nog van kunnen genieten

Britta R.I.V.

Voorbereiding

Martelmiddag

Neef R. uit Kampen logeert een paar dagen bij mij. Zondag na Kerst trekken wij de stad in, op zoek naar vertier en muziekwinkels en gitaarspeciaalzaken. De muziekwinkels blijken allemaal gesloten; broodje chicken fajita bij SubWay dan maar, en voor mij een kop koffie in de Kalvertoren.
Shoppen is voor watjes; wij zullen wat cultureels gaan doen. Wat is er zoal in de buurt? ik som op: het Fotomuseum, het Amsterdams Historisch, het Van Gogh, het Rijks, het Torture Museum .. zijn gezicht klaart op. Dat lijkt wel wat. En het is bijna om de hoek.
We moeten even wachten bij de kassa met het briefje 'Even wachten. Zo terug.'
we lopen door smalle gangen en kijken naar uitvergrootte historische kopieen en puntige stukken hout, kunstig gespeed ijzer en hier en daar een nijptang (waarmee gemakkelijk tepels afgeknipt kunnen worden). De foto is van een halsring met puntige schroef voor in het ruggenmerg, neem ik aan. Volledig was de uitstalling niet. We misten bijvoorbeeld de ton-met-spijkers-van binnen, en neef R ook de Spaanse laarzen en de wipgalg. Dat laatste was wel jammer, want we kwamen er niet helemaal uit hoe die nou precies werkte. Maar dat googelen we thuis wel.

Nieuwbouw op Museumplein

Een iets opgepiepte foto die ik maakte met mijn mobieltje: een stuk of vijf beesten van sneeuwballen op het Museumplein in Amsterdam, met op de achtergrond het in steigers gehulde Rijksmuseum.
Het lijkt of iemand geprobeerd heeft om met deze sneeuwklompen een huis te bouwen (de openingen tussen de ballen is dichtgestopt met meer sneeuw), maar het halverwege heeft opgegeven. Slaat de Vloek van het Museumplein weer toe? Veel van wat op deze plek gebouwd word krijgt te maken met afstel, uitstel en niet-waargemaakte verwachtingen.

Een Knusse Kerst & Een Krasvrij 2010

De Meester van Katharina

Weer iets om blij van te worden: de tentoonstelling: De wereld van Katherina. Devotie, demonen en dagelijks leven in de 15e eeuw. Tot 3 januari in museum Het Valkhof in Nijmegen. De illustraties in dit getijdenboek (een gebedenboek met miniaturen uit 1442/43) zijn gemaakt door een toen gerenommeerde kunstenaar, wiens naam in de nevelen der tijd is verdwenen en die nubekend staat als de Meester van Katharina van Kleef, omdat het boek voor haar is gemaakt.
Het is eigendom van The Morgan Library & Museum in New York en tijdelijk voor onderzoek uit elkaar gehaald. Je kunt zo'n 100 losse bladen zien - eens en waarschijnlijk in ons leven nooit weer, want het boek wordt na de tentoonstelling weer ingebonden.
Het probleem met miniaturen is natuurlijk dat ze, nou ja, zo klein zijn. Je moet er eigenlijk met een sterke loep overheen wil je de details een beetje meekrijgen - en zo'n boek stikt van de details.
Ik vreesde ook dat er zulke dikke rijen mensen zouden staan, dat er sowieso weinig te zien zou zijn. Dat was niet zo. Enerzijds misschien omdat het nog net geen kerstvakantie is, maar zeker ook door de opzet van de tentoonstelling.
Dit Getijdenboek is zo leuk omdat je bijbelse personages en heiligen ziet afgebeeld in een Middeleeuwse context: Het interieur van de heilige familie bijvoorbeeld, is de gezellige huiskamer van een welgestelde middeleeuwse ambachtsman. Met het kindeke Jezus in een looprekje. De tentoonstelling opent met een zaal met schitterende kostuums, gereconstreerd op basis van de illustraties in het boek. Daarna zie je een zaal met illustraties uit het boek en daarnaast echte, identieke middeleeuwse gebruiksvoorwerpen: vogelkooitjes, schoenen.
Dan een zaal waarin men laat zien de Meester niet in een vacuum opereerde, maar zich liet insprireren door werk van collega's en tijdgenoten. Er zijn ook twee animatiefilmpjes waarin 'Katharina' zich direct tot de bezoeker richt (die zijn naar mijn smaak net iets over the top, maar wel heel informatief en toegankelijk). En er is natuurlijk een audiotour - ook een aanrader.
En dan kom je in de zaal met de perkamenten bladen van het originele manuscript, en jawel! vreugde! daar is regelmatig een loep naast gehangen, zodat je echt alles kunt bekijken.
Niet alleen de inkijk in het middeleeuwse leven is fascinerend, ook de afbeeldingen over hoe het er in de Hel uitziet en hoe je daar kunt branden zijn prachtig. En in de marge gaat de Meester bij tijd en wijle helemaal los. Nog twee weken te zien in Nijmegen. Een aanrader.
(Als je op de plaatjes hiernaast klikt, krijg je ook een vergroting. En voor alle duidelijkheid: die is een stuk groter dan het origineel - veel lijntjes moeten geschilderd zijn met een penseel met 1 haar.)

Nog 1 Nachtje Slapen

Het is bijna zover: zondag 13 december zijn Chick en Chucky jarig.
Om deze feestelijke mijlpaal te vieren heeft de fokker Marlies Koorenneef van cattery Nimble Nymph gevraagd of alle eigenaars van de jarigen een foto willen sturen voor haar site, zodat we kunnen zien wat er een jaar na geboorte van alle diertjes is geworden.
Deze foto's hadden dus eigenlijk pas morgen gemaakt mogen worden, maar vandaag scheen de zon, het licht was mooi, dus Best of Brannoc (Chucky) en Booming Briony (Chick) zijn vandaag onder schot genomen. Van harte, kinderen.

Zalig

Fruit is bij mijn ouders volop te vinden - vooral omdat het nauwelijks wordt gegeten. De aanvoer vanuit het tehuis is constant, maar vooral mijn vader is specialist in het wegleggen en vergeten.
Het fruit hoopt zich dus op: kiwi's verpappen en appels vergaan, en er liggen maar liefst vier peertjes naast de computer, in verschillende fasen van het bestaan: eentje al dente, eentje perfect, eentje te rijp & melig en eentje al vloeibaar onder de schil.
'Waarom eet je geen peren?' vraag ik, 'de goeie zijn heerlijk.'
'Ze zijn zo kleverig als je ze probeert te schillen,' antwoordt mijn vader. En terwijl ik een mesje pak zegt hij peinzend: 'Vroeger in het Zonnehuis werkte een vrouw, een verpleegster, die graag Hoofd Verpleging wilde worden. Ik moest daarover beslissen. Op een keer zaten de ziekenverzorgsters aan het middageten. Een van die meisjes zag een schaal peertjes op tafel staan en riep: "Peertjes! Zalig!" Toen zei die vrouw streng: "Peertjes kunnen heerlijk zijn. Peertjes kunnen overheerlijk zijn. Maar peertjes kunnen nimmer zalig zijn." Vanaf die dag stond zij onder het verplegend personeel bekend als Zuster Peertje. Hoofd Verpleging is zij niet geworden.'
Hij begon met smaak zijn peertjes te eten.

Mooi Roest Is Niet Lelijk

De Canadese fotograaf Edward Burtynsky brengt olie in beeld. En hoe! Het is de motor van de economie, niet-te-ontberen-deel van onze beschaving, de bron van mega-vervuiling, en oh, wat zijn die bruintinten smaakvol & schitterend in beeld gebracht! Burtynsky heeft er zijn levenswerk van gemaakt. Olievelden, raceparkoers, scheepssloperijen, snelwegen, autobanden, duizenden tot schroot geperst oliefilters, het hangt er allemaal. En het mooie is: je wordt er helemaal blij van. Vrij kleine selectie, maar groot formaat, haarscherp, van boven (helicopter?) genomen. Prachtig! Tot 28 februari in Huis Marseille, Amsterdam.

Kat in 't Bakkie

Weer iets over katten - dit keer mijn eigen. Sinds 1 december is de kleine kamer voor weer vrij, en die zal dat ook blijven. Computeren, was drogen, printen, het gebeurt er nu allemaal en dat geeft veel extra ruimte in de rest van het huis. Ik moet de kamer natuurlijk wel delen met Chick & Chucky, die ook extra Lebensraum opeisen.

Kjoet? Kjoekjoekjoekjoet?

Alweer Verleden Tijd

Dit is de verkeerde foto, maar G's jas kleurde zo leuk bij de linten dus ze stapte vanzelf, stralend en rood, in het beeld met de pseudo-grafkruizen.
Het Museumplein (op de achtergrond het Concertgebouw) was even een aids-begraafplaats met 5000 kruisen. Wat eigenlijk interessanter was - en dat had dus de foto moeten zijn - waren de mannen van de Gemeentereiniging links buiten beeld, die om twee uur 's middags in gesloten formatie de rode linten alweer aan het verwijderen waren (geen kans dat die gaan bealgen of bemossen in hartje Mokum!). Het foto-moment voor de media was 's ochtends geweest en de spullen moeten waarschijnlijk voor donker weer in de opslag staan. Wereld AIDS-dag is in Amsterdam een AIDS-ochtend. Chop-chop, tempus fugit.

Nuttige Kunst

Mijn broer klaagde onlangs in zijn blog over nutteloze kunst. Her en der over Nederland verspreid (en dus ook in Kampen) staan deze kunstwerken die er op de ontwerptafel vast wel prachtig hebben uitgezien maar inmiddels zijn verworden tot niet-onderhouden wanprodukten en 'verdrietige, bealgde, bemoste en verroeste rommelige plaatsjes'.
Ik was nog niet eens klaar met mij afvragen of er zoiets is als nuttige kunst, of ik trof tijdens een wandeling in het Vondelpark dit object aan: een Granny Smith-groen Vindhek, waaraan je gevonden voorwerpen kunt hangen. Dus als je een handschoen of huissleutels vindt (of kwijt bent geraakt) in het park: Hup naar de Vindplek!
De mevrouw die op mijn verzoek mee op de foto ging, maakte zich bekend als de kunstenares die het allemaal bedacht had. Haar naam is Annemarieke Weber . Ideetje voor Kampen e.o.?