Geluk

Het Boekenbal 2013 - "Er gebeurt eigenlijk niets, maar het is altijd leuk," vindt veteraan-uitgever Willem Donker. Ja, als je meer dan 40 Boekenballen achter de kiezen hebt, zal dat wel zo voelen. Maar dat er "eigenlijk niets gebeurt," dat geldt zeker niet voor iedereen. Neem nou de schrijfster Manon Sikkel - met een kladje bladmuziek op de knieën voor haar favoriete klarinetspeler, ooit. Dat is niet niets. En het blijft leuk.

Even daarvoor, op de zwarte loper: een stralende Nelleke Noordervliet.

Stijl = Leven: Andrea van Pol (presentator), Yo de Bo (stylist/fotograaf).

Er zijn ook herendandy's:  Ernst-Jan Pfauth (Literaturfest), Pepijn Vloemans (auteur).

Ondertussen blijven zij elkaar mislopen: Saskia Noort en Kluun.

En zo bleef het nog lang onrustig in de stad.

Hoera! Er zijn weer schone handdoeken!

Mijn knuffeldier

Het is misleidend hoor. Dit is míjn idee van knuffelen, niet dat van Willy Drie. Hij is meer van het headbangen en daar ben ik weer niet op gemaakt. Meestal lijkt hij het lekkerder te vinden als je een grote harde borstel pakt en daarmee over zijn kin en hals gaat raggen. Maar af en toe vindt hij het ook best als je zijn koppie liefdevol omvat en zachtjes onder zijn halster kriebelt.
Wanneer het etenstijd is, staat Willy Drie al kopwiegend klaar om alles naar binnen te schrokken. En als hij - buiten de etenstijden - ziet dat je richting de zakken winterwortels loopt, staat hij ook meteen in de benen. 
Maar als hij in zijn stal ligt te herkauwen (runderen slokken eerst heel snel al hun eten naar binnen en gaan het dan op hun gemak goed vermalen) en je loopt niet via de plek waar het voedsel ligt opgeslagen naar hem toe, dan blijft hij liggen. En dan kun je rustig over het hek klimmen en gezellig bij hem gaan zitten (en wel uitkijken dat je niet in een koeienflats terecht komt). Dat begint al een heel klein beetje op koeknuffelen te lijken. Maar als ik mij niet vergis, is koe-knuffelen iets wat vooral mensen leuk vinden. Voor een koe of een os is dat toch meer neutraal - op z'n best vinden ze het wel best.

Zondagmiddag

Zondagmiddag, en we nemen Willy Drie mee uit wandelen. Vandaag is hij voor het eerst de brug overgestoken, naar down-town Woudsend. Net op tijd, want morgen wordt de brug voor enige tijd voor werkzaamheden omhooggezet en dan kun je alleen bij de SPAR komen via een heel smal noodbruggetje. Daar ga ik met Willy Drie niet overheen, dus de volgende foto kan nog wel weken duren.

Deze foto is gemaakt door Annemarie van Snacknar Anytime (het logo van het lachende halve maandje zie je op de achtergrond). Willy Drie is gek op hun frieten (en wie niet? Ze zijn ook heerlijk). Ik zie eruit als een Russisch vrouwtje dat haar koe naar de markt brengt.

Voor een uitgebreider verslag van Willy Drie's avonturen, klik hier  Ik heb daar ook een filmpje ge-upload met Willy Drie die borden aflikt. Hij blijkt enorm van bietensalade te houden. Van bijna alles dat eetbaar is, trouwens. Behalve eierschalen.

Daniel Lohues in De Harmonie, Leeuwarden

Nu moet de lente wel komen

Het eerste lammetje dat ik dit jaar zie. Het heeft een krammetje in z'n linker onderooglid (voor de kijker rechts) als behandeling van een aandoening die entropion heet. Dat is een naar binnen gekruld ooglid. Dat kan ontstaan als het lammetje een beetje mager is. Het vet achter de oogbol is dan het eerste wat verdwijnt, waardoor de oogbollen te diep in de kassen komen te liggen. Het ooglid is nu te ruim en krult naar naar binnen, wat beschadigingen aan het hoornvlies kan geven: de haren op het onderooglid prikken tegen het hoornvlies aan.
Behandeling: het onderooglid wordt naar onderen getrokken, zodat het weer strak zit en dan gaat er een krammetje door. Dat valt er na enige tijd vanzelf weer af.

Deze jonge dame lijkt zich in elk geval prima te herstellen.

Love Me Tender, Love Me True