Voortfreezend

Dat het zaterdag heeft gesneeuwd zal niemand in Nederland zijn ontgaan... de hele wereld wit, behalve sommige strookjes dus. Dit is aan het einde van een verhaal dat eerder die dag was begonnen:

De dag was groen toen I. 's s ochtends met de bodemfrees de moestuin begon te bewerken. Voor het weekend gehuurd bij de firma Syperda. Een bodemfrees is geen ploeg - die keert de aarde om en ploegt het groen onder. De haken van de bodemfrees snijden door de grond en slingeren de kluiten tegen een wandje, waardoor deze kapot gaan. Ze maken de grond fijn.

De moestuin moest eraan geloven- dubbel zelfs, want er is ook nog paardenmest door gemixt. Worden de courgettes dit jaar nóg groter. Zullen de pauwen erg blij mee zijn.

Ook het bloemenweitje moest eraan geloven. Daar komt geen mest in, want veldbloemen houden van schrale grond. Maar wat er is, is wel lekker verhakseld en gemixt. Daar komt straks extra bloemenzaad bij.

Daarna betrok de lucht en het begon te sneeuwen. Ik stofzuigde het huis en de garage, ruimde de afwasmachine uit, hing de was op, poetste het keukenblad, maakte het bed op, zette nog een wasje in, stak de open haard aan en keek eens uit het raam. Buiten werd nog steeds gefreesd.

In de avondschemering freesde I. voort. Haar pad werd van wit, donker en door de voortdurende sneeuwval werd de donkere grond ook snel weer lichter van kleur. Het zag er eigenlijk wel mooi uit. I. leek in trance.

Hier wordt het allerlaatste strookje gedaan. Het tempo lag laag want de bodemfrees ging niet harder dan zo'n 2 km per uur.  Hierna was ze gelukkig uitgefreesd - er viel eenvoudigweg niets meer te freezen. Op naar de hete douche.