Terwijl de Hensjes zich vermaakten in de Shoalhaven rivier, zat ik op mijn hurken bij een grote witte steen. De kikker die wegsprong toen ik aan kwam lopen had precies de kleur van de die steen. Maar toen hij in het water sprong, kleurde hij mee met de achtergrond en werd hij groenig bruin. Of het kwam doordat hij nat werd of doordat hij zelf ook van kleur veranderde weet ik niet. Er was nauwelijks tijd om hem te bekijken want hij zocht meteen dekking onder steen.
Toen begon het Grote Wachten. De kikker ging zo op in zijn omgeving dat ik af en toe twijfelde of hij er nog wel zat. Tot hij na een minuut of tien bewoog (zo lang is dat Grote Wachten dus ook weer niet, maar het voelt lang als je op je hurken zit). Uiteindelijk kwam hij weer tevoorschijn en toonde zijn prachtige gouden oogleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten