BoekStart Baby Voorleesrecord

Drie van de 327 babies tussen 0 en 18 maanden die vanochtend bij elkaar waren in de Openbare Bibliotheek Utrecht om met het Voorleesrecord voor babies in een Guiness World Record te vestigen. Dat was een uitdaging omdat er werd voorgelezen uit het babyboek van het jaar: Nijntje en de wilde dieren; daarin staat behalve de titel helemaal geen tekst.
De babies vonden het in overgrote meerderheid wel best, want er zitten pop-ups in het boek en je kunt lekker sabbelen op de hoekjes.  BabyStart ambassadeur Ruben Nicolai improviseerde er vrolijk op los bij het verhalen vertellen en diverse moeders, vaders en grootouders mochten de geluiden van de wilde dieren invullen. Met 327 babies is de lat hoog gelegd voor diegenen die dit record ooit hopen te breken.

Roze Geschiedenis

Ik heb deze foto een paar weken geleden gemaakt. Als ik ernaar kijk, wordt ik alweer blij. Dit zijn links Wil Merkies (journalist, feminist, lesbisch en in die volgorde) en rechts haar biograaf, Emma van Zalingen. In hun handen houden zij elk een zojuist gepresenteerd levensboek van Wil Merkies. Emma heeft dat fantastisch gedaan. Ze hebben allebei alle reden om te stralen en - by Jove! - dat doen ze.

Er werden die middag meer levensboeken gepresenteerd van andere mensen - die zijn op deze foto duidelijk even buiten beeld gelaten. De mens helemaal links in beeld is Lonneke van den Hoonaard, directeur van Ihlia, het  Internationaal Homo- en Lesbisch Informatiecentrum en -Archief.  Samen met zorgorganisatie Osira Amstelring zijn zij een project begonnen om in Amsterdam woonachtige roze senioren te stimuleren hun levensverhalen te vertellen. En van die verhalen een levensboek te laten maken door een vrijwilliger-biograaf.

Dit alles in de overtuiging dat niets menselijks ons vreemd is en oudere homomannen en lesbische vrouwen óók vol levensverhalen zitten. Kinderjaren, schooltijd, werkervaringen, liefdes, een maatschappij die over het algemeen niet zo vriendelijk aankeek tegen hen die anders zijn. En ach! Veel roze senioren schijnen ook geen kinderen of kleinkinderen te hebben aan wie zij hun verhalen kwijt kunnen -zelfs niet één keer, niet eens als het een vrolijk verhaal is.

Mijn vader kan zijn verhalen kwijt bij mij. Ik mag nog maandelijks horen over het houten kistje dat zijn vader timmerde. Waarin precies de twee roggebroodjes pasten (19 cent per pond) die mijn vader in Lemmer aan de de beurtschipper meegaf voor zijn hongerige ouders in Amsterdam. Kistje vol naar Amsterdam en leeg weer terug naar Lemmer en het kwam altijd aan. Als ik dat verhaal een maand niet gehoord heb, herinner ik hem er aan.

Terug naar Ihlia en Osira. Vorig jaar zijn ze begonnen met project Roze levensboeken. Hopelijk krijgen ze de middelenbijeen om ook volgend jaar met de Levensboeken door te gaan. Ik ben zelf als vrijwilliger-biograaf doende: het is veel werk en echt geweldig om te doen.

Ergens dit najaar hoop ik te staan waar Emma op de foto als is. Als ik de vrouwen op die foto zie, zie ik waarom ik dit een prachtig project vind.

Het lijkt wel Pasen

Mama weg

De mooiste thuis

Indruk maken op de andere boys on the block; wat deze jongen betreft is er geen twijfel mogelijk wie hier de meester van de mestvaalt is. (Foto: Inge)

Vroedvrouw

Op weg naar de supermarkt gaat de telefoon. I. heeft dienst. Kalfje zit achterstevoren en verdraaid. Pogingen om het kalf in de baarmoeder te draaien (van boven naar onder en van voor naar achter) mislukken. Een keizersnede blijkt noodzakelijk.  Het kalfje blijkt - tegen de verwachting in - toch nog te leven. Moeder en kind maken het goed.