Mijn knuffeldier

Het is misleidend hoor. Dit is míjn idee van knuffelen, niet dat van Willy Drie. Hij is meer van het headbangen en daar ben ik weer niet op gemaakt. Meestal lijkt hij het lekkerder te vinden als je een grote harde borstel pakt en daarmee over zijn kin en hals gaat raggen. Maar af en toe vindt hij het ook best als je zijn koppie liefdevol omvat en zachtjes onder zijn halster kriebelt.
Wanneer het etenstijd is, staat Willy Drie al kopwiegend klaar om alles naar binnen te schrokken. En als hij - buiten de etenstijden - ziet dat je richting de zakken winterwortels loopt, staat hij ook meteen in de benen. 
Maar als hij in zijn stal ligt te herkauwen (runderen slokken eerst heel snel al hun eten naar binnen en gaan het dan op hun gemak goed vermalen) en je loopt niet via de plek waar het voedsel ligt opgeslagen naar hem toe, dan blijft hij liggen. En dan kun je rustig over het hek klimmen en gezellig bij hem gaan zitten (en wel uitkijken dat je niet in een koeienflats terecht komt). Dat begint al een heel klein beetje op koeknuffelen te lijken. Maar als ik mij niet vergis, is koe-knuffelen iets wat vooral mensen leuk vinden. Voor een koe of een os is dat toch meer neutraal - op z'n best vinden ze het wel best.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten