Lives to tell the tale

Dit zijn Lisa Hilders en haar ouders José en Frans. Lisa kreeg twee jaar geleden acute promyelocyten leukemie, een zeldzame vorm van kanker. Het was kantje boord, maar ze overleefde het. En ze schreef er een boek over dat een beetje klinkt als een doktersroman als de ondertitel er niet was geweest: 'Gebroken bloed. Diagnose acute leukemie.' (uitgeverij De Brouwerij) 

Het is misschien wel zware kost, maar het leest als een trein. Deel 1 gaat over het begin, als Lisa ziek wordt maar daar natuurlijk helemaal geen tijd voor heeft. Ze moet na het weekend aan haar stage beginnen! maar in plaats van de stageplek belandt ze op de Intensive Care van het Leidsch Academisch Medisch Centrum.
Deel 2 van het boek bestaat uit dagboekaantekeningen van de ouders en zuster van Lisa, als zij door de artsen in coma wordt gehouden. Dat vond ik het meest frustrerende stuk van het boek: telkens als het beter lijkt te gaan komt er weer een complicatie.

In deel 3 neemt Lisa het weer over: ze kan dan de draad oppakken en vertellen hoe het voor haar is. En dat doet ze geweldig. Afkickend van medicijnen, heeft ze hallucinaties. Ze denkt op een gegeven moment dat er een dikke man bij haar in bed is geklommen. Zo storend  - en raar dat de verpleging daar niets over zegt. Het blijkt een kussen onder haar arm te zijn. Erg geestig.

Lisa schreef het om haar ervaringen te verwerken, maar ook om wat terug te doen: de opbrengst gaat naar het Doelfonds Leukemie van de Bontius Stichting in Leiden. Als je wilt weten hoe het is als kankerpatient in een ziekenhuis te liggen, is dit boek een aanrader.