Een mooie ochtend in het Foam. In lange tijd niet zulke mooie dingen gezien. Publiekstrekker is ongetwijfeld de tentoontstelling van Anton Corbijn. Meer dan levensgrote zwart-wit portretten van popmusici, kunstenaars en andere iconen - zeg, Nelson Mandela. Het is Rauw & Rock & Roll en levensgroot en Van Dik Hout Zaagt Men Planken. In elk geval dikke zwarte lijsten. In deze beelden staat de larger than life mens centraal. Zeer de moeite waard.
Maar wat nog steeds door mijn hoofd zoemt zijn de foto's van Misha de Ridder. 'Solstice' vult enkele zalen met enkele monumentale foto's van ongerepte natuur in het hoge Noorden. Ongelooflijk mooi licht. Fascinerend zijn de 'bewegende foto's': Projecties van foto-achtige films van landschappen waarin in enkele minuten iets verandert - wolken trekken over eeuwig ruisende bossen die daardoor van licht naar donker gaan, mist bedekt een besneeuwt dal tot je niets meer ziet. In deze beelden komt de mens niet voor. Ik kom daar zeker nog een keer voor terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten