Chucky klom vanochtend via een dakraam naar de dakgoot en verdween om de hoek naar de voorkant van het huis. Uit zicht.
Na een kwartiertje ging ik kijken waar hij zat. Chucky was van de dakgoot op de bovenkant van een luik gesprongen, op weg naar een richel waar een paar kauwtjes zaten. De vogels keken geinteresseerd toe hoe Chucky van het ene luik naar het andere sprong. De bovenkant van de luiken is erg smal. Zelfs voor een lenige kat is het moeilijk om zich om draaien. Er was dus niet echt een weg terug.
De luiken horen bij de ramen van de opkamer - een soort entresol - die zelf ruim vier meter hoog is. De kans dat Chucky bijna zes meter naar beneden zou smakken op het grint was groot, dus wij besloten tot een reddingsoperatie. Chucky zelf zat er nog niet zo mee. Hij was nog niet zo jammerlijk aan het miauwen zoals hij wel eens doet als hij in een boom is geklommen waar hij niet meer uit durft.
De kauwtjes besloten te vertrekken. Chick kwam rellerig aangerend, klom zelf eerst vijf sporten van de ladder op en sprong vandaar naar de vensterbank om het allemaal van dichtbij te kunnen volgen. Inge besteeg de ladder, greep Chucky in zijn nekvel en daalde af met een snorrende kat in haar rechterarm.
De ladder laten we nog maar even voor het huis liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten