Gisteren aangeklopt bij mijn bovenburen om te overleggen over 1-hoog. De verhouding met de bovenburen is goed & beperkt tot korte doch geanimeerde gesprekjes op de trap. We komen niet bij elkaar over de vloer. Dit keer word ik echter - de eerste keer in achtien jaar - binnengenood. Ik krijg een kop koffie. En nog een!
Buurvrouw-3hg maakte zich ook al ongerust en had bij buurvrouw-BG net deze week geinformeerd of zij misschien iets wist. Buurvrouw BG had in september of daaromtrent van de vermiste buurman gehoord dat hij nu een baan in Arnhem had. Of bij Arnhem. Een eind weg, in elk geval.
Buurman-3hg heeft de vermiste buurman zelfs nog gezien in de eerste week van december, toen hij zijn apartement in- en even later weer uitholde. Hij vertrok op zijn oude wrakke fiets. Zijn post had hij buiten laten liggen. 'Als hij dood binnen lag, hadden we wel dikke blauwe vliegen achter het raam gezien,' herhaalt buurman 3-hg enkele malen tevreden.
Dat klinkt allemaal heel geruststellend. Uiteindelijk besluiten wij dat we zijn post in een doos of tas doen en in de meterkast hangen. En een brief in een envelop onder de deur doorschuiven, dat we dat gedaan hebben om het er wat bewoonder uit te laten zien. Voor als hij over een maand of wat zijn huis weer binnenholt en zich realiseert dat zijn post weg is.
Ik kan mij weer laven aan het idee dat ik de rustigste onderburen heb van heel Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten