Het uitzicht vanuit het verzorgingstehuis is niet heel, laten we zeggen, dynamisch. Mijn ouders kijken uit op een parkeerterreintje, aanleunwoningen en in de verte de eiken van de Loenenseweg. Het vertier moet georganiseerd worden en dat doen we door vogels te voeren. Mussen mogen in de stad zeldzaam zijn geworden, hier tieren ze welig.
Omdat mijn vader het afstapje naar het balkon een beetje eng vindt, gooi ik het zaad in de bakjes en ik vul ze meteen maar flink. Binnen tien minuten zit het vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten