Bewegend Beeld
Leuk spelen met Movie Maker om ook eens bewegend beeld te kunnen laten zien. En ter illustratie van beschadigingen die ontstaan als een te grote kaart wordt opgeborgen in een te kleine band. Eigenlijk voor een stukje in het blog over de Atlas der Neederlanden (zie aldaar).
President van de korfbalbond in Kroatie
Mislav Bjazic (spreek uit als bjazjietsj) is de president van de Korfbalbond in Kroatie. Het heet hier korfball, want basketbal was al in het Kroatisch vertaald, en korf en mandje is in het Kroatisch hetzelfde. Deze van oorsprong Nederlandse sport houdt dus zijn oorspronkelijke naam met een extra l: korfball. De Kroatische korfbalbond heet Hrvatski Korfball Savez, is niet alleen een officiële sport, maar ook lid van het Kroatisch Olympisch comitee . Korfball heeft een grote toekomst in Kroatie vanwege het gemengde karakter van de sport en de gelijke mogelijkheden der seksen, aldus Mislay, die ook exploitant is van een sportcentrum in Zagreb (waar men terecht kan voor een baaierd aan sporten, van Tae Kwon Do tot buikdansen).
En hoe ontmoet je de president van de Kroatische korfballbond? Tijdens de barbeque van eigenaren van Zagrebse hostel-exploitanten. Vera, bazin van onze jeugdherberg en ongekroonde koningin aller Zagrebse jeugherbergen, had die georganiseerd. Want netwerken, zo verzekerde zij ons, is Alles.
Ooit zat ik op korfbal - Steeds Hooger in Apeldoorn. De naam van de vereniging sloeg echter niet op mijn korfbalpresaties; hoger dan indeling bij de F-pupillen (G-pupillen waren er niet) ben ik nooit gekomen. Kort daarna zijn het korfbal en ik ieder ons weegs gegaan. Om elkaar na veertig jaar in Zagreb weer tegen te komen.
Net pennywafels
Kasteel Groeneveld in Baarn hield op zondag 19 september een festival: Het Groeneveldfestival van het goede leven. Met marktkraampjes met geitenkaas, biologische wijn uit de Achterhoek, bio-ijs, en andere dingen die je kunt eten. Speciaal geval waren de gefrituurde meelwormen (rechts) en in chocolade gedipte sprinkhanen (links). Schijnen stikvol eiwit te zitten. Beide - na enige aarzeling - geprobeerd. De meelwormen smaakten naar niet zoveel, de sprinkhaan kwam qua smaak nog het meest aan pennywafels denken. Handig om te weten als je ooit vast komt te zitten in een sprinkhanenplaag.
Atlas der Neederlanden
voorzijde
achterzijde
Even verwijzen naar mijn andere blog: de Atlas der Neederlanden. Inmiddels is de inventarisatie van de schade begonnen (deel voor deel, bladzijde voor bladzijde), en het lijkt mij aardig iets te laten zien van wat je daarin zoal tegenkomt. Dit is een geval van kopervraat, veroorzaakt door het koper in de groene inkt. Het vreet zich een weg door het papier en kan het uiteindelijk (vooral als de vochtigheidsgraad te hoog is) zelfs vernietigen. De kaart is van de omgeving van Geervliet (Zuidholland), vlak onder de A15.
Maar Waar Slaat Het Op?
Fotosessie in de Nieuwe Kerk, vanwege de geinige installatie van Krijn de Koning in de Nieuwe Kerk. Het model is Marianne Schönbach, een voortreffelijk literair agent. En mij leek het opeens een leuk idee om haar op zichzelf te laten reflecteren door haar te dubbelen. Hierboven het resultaat. Geinig. Maar het interview waarvoor de foto gemaakt wordt, gáát helemaal niet over zelfreflectie. En ook niet over schizofrenie, of jezelf kunnen opsplitsen, of dat een individu meer gezichten kan hebben, of zelfs maar: kijk mij nou! Ik sta van mijzelf versteld!
Dus het is een nodeloze foto, die nooit gebruikt zal worden - behalve in dit blog.
Pareltje
Nog een pareltje uit de Courte description des ordres de femmes & filles religieuses van Adrien Schoonenbeek (1688). Ook deze non zit in het verpleegwezen en ze heeft iets zwarts en kriebeligs in haar handen voor de arme ontzette en kansloze bedlegerige.
- 'Neen! Laat af! Genade!'
- 'Rustig maar. Het is voor je eigen bestwil.'
Wat houdt zij in haar handen? Spinnenkoppen?
(klik op het plaatje voor een vergroting)
Werk Aan De Winkel
De Nieuwe Boekhandel wordt feestelijk en met de nodige decibellen geopend.
(De etalageruit is nu plotseling fraai beplakt met naam en toenaam.)
Hoe het er van binnen uit ziet, is niet helemaal duidelijk.
Er staan teveel mensen voor.
Trotse familieleden luisteren naar Monique Burger, de trotse boekhandelaar....
... terwijl die boekhandelaar zich afvraagt waar de wethouder is gebleven.
Gelukkig - hij is er. Hij houdt van boeken. En de zaak is nu officeel geopend.
Een tevreden familie Omta - moeder, zoon, schoonzus. Zij dreven boekhandel Omta, die tientallen jaren was gevestigd op dit adres (voor wie het nog niet wist: Bos en Lommerweg 227, Amsterdam). 'Fijn dat er nu toch weer een boekhandel is.'
Of de kassa rinkelt valt met deze herrie niet te horen. Maar druk hebben ze het wel.
(De etalageruit is nu plotseling fraai beplakt met naam en toenaam.)
Hoe het er van binnen uit ziet, is niet helemaal duidelijk.
Er staan teveel mensen voor.
Trotse familieleden luisteren naar Monique Burger, de trotse boekhandelaar....
... terwijl die boekhandelaar zich afvraagt waar de wethouder is gebleven.
Gelukkig - hij is er. Hij houdt van boeken. En de zaak is nu officeel geopend.
Een tevreden familie Omta - moeder, zoon, schoonzus. Zij dreven boekhandel Omta, die tientallen jaren was gevestigd op dit adres (voor wie het nog niet wist: Bos en Lommerweg 227, Amsterdam). 'Fijn dat er nu toch weer een boekhandel is.'
Of de kassa rinkelt valt met deze herrie niet te horen. Maar druk hebben ze het wel.
Werk Aan De Winkel
De spotjes hangen, de rookmelders ook, de plakletters liggen klaar voor de winkelruit, de wc is zo goed als aangesloten, er komt nu water uit de kraan, de benummering van de kasten op een oor na gevild, een paar vlekjes worden nog weggeverfd, een ladinkje boeken zal uitgepakt, ondertussen afstoffen, afstoffen, afstoffen en stofzuigeren, het luisterboektouchscreen werkt goed maar nu ook nog op de wifi, opbergen, nog honderduizend dingetjes doen en de winkel is klaar voor de feestelijke opening op woensdag 8 september, 17.00 uur.
Pareltje
Op de afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam bevindt zich een prachtig wonderlijk & curieus werkje: Courte description des ordres de femmes & filles religieuses. Gegraveerd door Adrien Schoonenbeek in 1688.
De nonnen die hier een nare blessure aan het verzorgen zijn (wat giet die ene non in hemelsnaam uit over het kapotte scheenbeen?) boezemen de patient duidelijk weinig vertrouwen in, want ze lijkt verwoede pogingen te doen het bed te verlaten. Zinloos natuurlijk, met zo'n beenwond en zulke doortastende nonnen. (Klik op het plaatje voor een vergroting.)
Mussengeluk (en 1 dekselse duif)
Het uitzicht vanuit het verzorgingstehuis is niet heel, laten we zeggen, dynamisch. Mijn ouders kijken uit op een parkeerterreintje, aanleunwoningen en in de verte de eiken van de Loenenseweg. Het vertier moet georganiseerd worden en dat doen we door vogels te voeren. Mussen mogen in de stad zeldzaam zijn geworden, hier tieren ze welig.
Omdat mijn vader het afstapje naar het balkon een beetje eng vindt, gooi ik het zaad in de bakjes en ik vul ze meteen maar flink. Binnen tien minuten zit het vol.
