Klein Leed: Mag Die Pop Weg?

Het is half elf 's ochtends en de telefoon gaat. De manager van Vastgoedbeheermaatschappij Astoria, die een gebouw beheert waar ik regelmatig verkeer.
- 'Hebben jullie soms een pop voor het raam staan?'
- 'Ummm, ja. Dat moet Frederique zijn. Maar die staat niet echt bij het raam.'
- 'Ach, ze heeft een naam? Wat grappig. Nou hebben wij een brief gekregen van jullie overburen, via jullie onderburen die 'm weer naar ons gestuurd hebben. Het is een heel vriendelijke brief, maar ze schrijven dus dat er aan de overkant een pop voor het raam staat die er een beetje eng uitziet. Ze schrikken er telkens van. En ze weten wel dat het om een pop gaat, maar ze kunnen er maar niet aan wennen. En nou vragen ze of die pop weg mag. En dat ze dan graag een doos chocolade komen brengen.'

Ik fiets naar de Vijzelstraat. Het blijkt niet Frederique (die er trouwens niet eng uitziet, al heeft ze geen armen), maar een nieuwe halve paspop te zijn, zonder benen maar met twee armen en een (1) hand, die Ginni nogal pontificaal voor haar raam heeft gezet. Laat ik haar Truusje noemen. Ze oogt inderdaad een beetje creepy.
Als we naar de overkant turen, zien we opeens de Noodkreet op het glas geschreven: 'Mag die pop weg?'
Nooit eerder gezien. Geen idee hoelang dat er al staat.
Truusje verhuist. Benieuwd of er nu een doos chocola gaat komen.