Bij Thuiskomst

Terug in Amsterdam, poezen ophalen.
Koud twee minuten thuis of Chick komt grommend de kamer binnen, een sliertje tussen de kaken: een staartje.
Haar eerste muis! Het idee is om er achter aan te gaan als het beweegt, en het tussentijds af te sabbelen tot het doorweekt is.
Dit muisje heb ik buiten gezet. Wat zijn familie gaat doen weet ik niet - emigreren? Ik hoop het maar.

Heel Erg Vastbesloten

De Hand Van Meštrović

In het atelier van de bekendste beeldhouwer van Kroatie, Ivan Meštrović, een illegale foto genomen van een van zijn machtig grote handen.

Spelende Priesters

Een van de mooiste foto's die ik vandaag (deze week, deze maand, dit jaar) heb gezien is deze. Hangt op een tentoonstelling van sociaal realistische foto's van Italiaanse fotografen (jaren 50 en 60), maar hoort daar eigenlijk niet thuis. Mario Giacomelli heet de fotograaf van deze foto en zijn werk zijn impressionistische schilderijen, vol onscherpte en beweging en juist daardoor zo prachtig. De geestelijken in zwarte jurken dansen in een kring in de zon, dus enorme contrasten, je ziet geen details meer alleen de figuren, de zwierende gewaden, de cirkelende beweging en het plezier.
En ik hou niet eens van geestelijken.

Lunchpauze

Toen ik deze jongens zag door het raam van de moskee (die zo genoemd wordt door de Zagrebi's, maar geen moskee meer is maar een galerie en die overigens niet gebouwd werd als moskee maar als monument tegen het fascisme en ontworpen door beeldhouwer Ivan Mestrović) realiseerde ik me opeens dat mijn maag rommelde. Tijd om op zoek te gaan naar een cheeseburger.

Zij Kan Alles

Kerk in buitenwijk van Zagreb. Maria is hier erg populair. Sport ook.

Monument Voor Een Gezonde Kies

Wandelelend door mij onbekende buurten, onderweg van hostel naar centrum. Tussen de huizen (en geen enkele met een bordje dat er een tandarts, Zubar, of tandheelkundige kliniek is gevestigd) deze sculptuur. Helemaal gaaf. Geen gaatje te zien.

Helden van het Oude Joegoslavie

's Nachts op zoek naar een theater dat niet lijkt te bestaan vonden Kevin en ik deze helden, half verstopt achter de bosjes maar wel fraai uitgelicht. Een ander soort voorstelling dan die van de Italiaanse theatergroep die we nooit hebben kunnen vinden, maar niet minder dramatisch.

Hier Woon Ik Nu

Niet alleen een bed, niet alleen een gangpad, maar heel veel plek voor bagage!

Maar Heeft U Ook Een Koffiemok?

In een van de grootste winkelstraten van Zagreb is een winkel die alleen maar voetbalspullen (shirts, ballen met foto's van voetballers en dergelijke) verkoopt die te maken hebben met het national voetbalelftal van Kroatie. Ik ben er nog niet ingeweest omdat het er zo heftig nationalistisch uitziet (de vlag van Kroatie is rood wit geblokt en blauw), en dat schrikt toch een beetje af. Maar misschien verkopen ze er ook wel een nationaal voetbalelftalkoffiemok; dat zou nou wel weer aardig zijn.

Ban Jelačić

Hier is de grote held op het grote plein van de grote stad Zagreb. Ban is een titel (verleend door de Habsburgse vorsten van Oostenrijk-Hongarije) en Jelačić is zijn eigen naam. Maar ik heb hem alleen op de foto gezet omdat hij zo mooi afsteekt bij het licht van de ondergaande zon op het gebouw erachter.

Thuis in Zagreb

Woensdagmorgen. Een prachtige dag. De weersvoorspellingen mikken op 27 - 28 graden. Wij logeren deze week in Ravnice, een rustige buitenwijk van Zagreb. Het is de derde keer dat ik hier ben, het voelt bijna een beetje als thuiskomen. Onze groep studenten is ontzettend aardig, dus als er niemand ziek wordt, zoek raakt of overreden wordt door een truck wordt dit een heel makkelijk verblijf, een educatieve vakantie. Met vanochtend een lezing, vanmiddag een lezing en vanavond opzitten en pootjes geven tijdens een etentje met onze baas - een levendige spraakwaterval met een onverwoestbaar goed humeur die graag en goed kookt.

Belastingmoe

Het was een enerverende dag waarin ik tijdens een tussenuurtje in de
bibliotheek ontdekte dat ik toch kan bloggen via mijn iPhone. Het is
nu na middernacht en ik laat de administratie de komende uren maar
even voor wat zij is. Chuck heeft ook zijn best gedaan maar zelfs hij
kan niet van alle papieren de hoekjes afknagen.
Eerst maar slapen dus en morgenochtend door met de afschriften van juli.

Om Op Te Vreten

Vijftig worden is ons niet allemaal gegeven.
Bij die gelegenheid een Sara aangeboden krijgen, is niet overal gebruikelijk.
Maar die Sara krijgen van je favoriete tante, dat is nou een driedubbel boffie.
Hier is het portret van mijn nieuwe vriendin. Ze kijkt een beetje verrast en onwennig - logisch natuurlijk - maar op de andere foto zitten wij al gezellig op de bank.

Dames Maak Ze In

Dit is de foto van het vrouwenvoetbalteam van Zonnehuispersoneel in de jaren 60 (denk ik). IJs, weder noch dichte mist kon dee dames stoppen. Mooi Man.

Het Zonnehuis 80 Jaar

Het Zonnehuis Beekbergen bestaat 80 jaar, en dat moet gevierd. Ik ben er met mijn ouders heengegaan. Mijn vader werkt er 24 jaar langs als geneesheer-directeur. Hoewel hij al 29 jaar geleden met de VUT ging werd hij toch nog door veel mensen herkend en aangesproken: Ha dokter!
Er was een fototentoonstelling: in de gangen van Het Zonnehuis, hing 90 jaar aan foto's ingelijst aan de muur. Zusters in wit gesteven rokken en kapjes. De sloop van de oude villa. De bouw van de nieuwe vleugel. Een damesvoetbalelftal uit de jaren 60 met het bemoedigende spandoek: Dames Maak Ze In!
Er waren ook een violist en pianist die muziek maakten en grotendeels door het aanwezige publiek genegeerd werden, zoals dat gaat op recepties. Maar dat wilde niet zeggen dat er geen aandachtig publiek was. Iemand had de rolstoel van een vrouw pontificaal voor de piano gezet. Ze kon niet zelf haar wagen besturen. Ze kon niet eens een kopje koffie zelf vasthouden. En ze genoot zo van de muziek - de mooie blauwe Donau van Strauss, de tweede wals van Sjostakovitsj, Cole Porter - dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.

Werk Uitgevoerd

Het oorspronkelijke idee voor het beeld komt van Lucie Th.; dat moet nog wel even worden vermeld. Hier is de foto zoals-ie op de voorkant komt, met de titel van het blad en de stipjes eronder en de verwijzingen naar artikelen binnenin (de zogenaamnde ankeilers). Het Boekblad-logootje is voor de gelegenheid verplaatst van linksboven naar rechtsboven, waardoor de maan -zonder venster- groter kon.
De gele steunkleur sluit aan bij de kleur van de kaarsen (zie hoe bij het verwerken door de vormgeverde kleur van het gezicht van rood naar geel is getrokken) en (hoera!) die verschrikkelijke design-stipjes onder de tijdschrifttitel zijn grotendeels uit het gezicht van het model gehouden.
Al met al ben ik redelijk tevreden.

Werk in Uitvoering (4)

De maan kan anders (groter, kleiner, met raampje, zonder raampje), maar dit komt in elk geval vrij dicht bij het uiteindelijke resultaat. Met dank aan Thille (voor het modelzitten) Kevin (voor de kaarsenstandaard), Ginni (voor de quilt), Jessica (voor het verduisteren van de kamer) en Beth, Hattie en Alice voor de hand en spandiensten tijdens het maken van de foto.

Werk in Uitvoering (3)

Vanmiddag de kamer verder verduisterd, langs de wanden en op de vloer hangt en ligt nu zwart textiel (Kniphal bij de Albert Cuyp, 2 euro per meter). Morgen moet wel de airconditioning aan, want het wordt ontzettend warm en benauwd in de kamer met kaarsen en lamp. Morgen het beddengoed en waarschijnlijk ook een nachttafeltje, voor boeken en voor de kaars, die straks dichter bij het gezicht moet zijn om er genoeg licht op de krijgen.
Jessica ging voor deze foto even stand-in zitten, het licht van boven-achter valt vriendelijk op haar schouders en haren. De kaars moet het gezicht en de manuscripten en boeken verlichten, die het echte model gaat meenemen.
Ook deze foto is met de iPhone gemaakt - waarop je verder niets kunt instellen. Van de plooien in het doek zal straks niets meer te zien zijn. Hoop je dan maar.

Werk in Uitvoering (2)

'Daar heb je je dus aardig aan vertild,' constateerde E. opgewekt toen ik vertelde over de dingen die ik moest gaan doen om de kinderboekenslaapkamerfoto te maken. 'Nee,' zei ik 'of ik me eraan vertild heb, weet ik pas op maandag.'
Voor deze foto moet ik controle over het licht hebben. Er was op maandagmiddag een makkelijk te verduisteren theaterruimte beschikbaar, maar daar kunnen we maar kort in, en ik zit met een lastig te vervoeren bed (past niet echt in de auto) en heb tijd nodig voor uitlichten en uitproberen.
Het alternatief is een witgeschilderde kamer zonder ramen waar ik wel alle tijd heb voor de opbouw, maar waar alle licht tegen muren, plafond en vloer gereflecteerd wordt, zodat je er geen controle meer over hebt.
De keuze was dus ofwel zwarte ruimte met veel logistiek gedoe met bed en weinig tijd, ofwel witte ruimte en die verduisteren. Ik heb gekozen voor het laatste. Het Bed (uit Diemen en voor een habbekrats via Marktplaats op de kop getikt) staat er sinds vanochtend. Nu ziet het er nog niet uit. Meters zwarte stof liggen op mij te wachten. Morgen verduisteren, maandag uitlichten en hopelijk kan ik dinsdag het resultaat laten zien.

Schetsje (Werk in Uitvoering)

Een week niet geblogd, maar niet vanwege gebrek aan bezigheden. Integendeel. Hoog tijd om de draad weer op te pakken.
Momenteel maak ik voor een foto die ik a.s. maandag hoop te nemen. Met een nachtelijke kinderboekkinderkamer als inspiratiebron. Iets met de volle maan door een hoog dakraam en een kinderbed met spijlen.
Maar tussen droom en daad staan obstakels in de weg, veel praktische bezwaren - om met Elsschot te spreken. Waar de foto te nemen, bijvoorbeeld. En met welke requisieten. Het model (een kinderboekenuitgever) schijnt ook nogal temperamentvol te zijn.
Daarom een schetsje gemaakt met een kartonnen doos, wat ijzerdraad en het Jopie (het speelbeestje van Chick & Chucky) als stand-in voor de uitgever. En dat naar het model gestuurd. En nu maar hopen dit niet spontaan tot een afzegging leidt.
Als het meezit, plaats ik volgende week het uiteindelijke resultaat.