Maatschappijleer

De krant wordt van a tot z doorgewerkt.

Lebensraum

Chick en Chucky volgend vanochtend met belangstelling de verrichtingen van de chef (hoog reikend op een ladder vlak langs de balustrade of knielend op het groenige beton & in de weer met lijnen en netten).'s Middags mochten ze de Buitendimensie verkennen. En voortaan kunnen ze zonder supervisie van de chef op het balkon.
Het is al een beetje gewend, zo'n net voor je uitzicht.

Auf Wiedersehn

Alistair is vanochtend definitief vertrokken uit Amsterdam; met 1 schoudertas, 1 rugzak en twee behoorlijk zware koffers. Morgen vliegen hij en zijn verloofde naar Japan om daar te trouwen. Daarna gaan ze in Berlijn wonen, zodat ik daar nu een logeeradres heb.
Weer tijdperk ten einde - ook dat gaat maar door.

Chick en Chucky blijven bezig

Terwijl de chef meestentijds aan een beschermend net op het balkon werkt, vermaken Chick en Chucky zich binnenshuis op het toilet. Ze weten nog niet hoe je het moet doorspoelen.

Modern Speelgoed

Ik heb zelden de gelegenheid om te ontdekken waar het Moderne Kind zoal mee speelt, maar gisteravond kreeg ik een kans. Even stond ik paf. Maar als je als kleuter je bevalling al kunt oefenen met je zwangere barbie, is het eigenlijk maar een kleine stapje om dit playmobielesque zeehondenbabietje de de fles te geven.
En en passant kun je het diertje ook nog leren op zijn achtervinnetjes te balanceren - gevoel voor evenwicht is kenmerkend voor de zeehond.

Pillar of the Community

Twee vandaag gemaakte portretten, uit een serie. Welke zou ik kiezen?
Het licht van achter/opzij, de klassieke sfeer van de pilaren (behorend bij het complex van het Amsterdams Historisch Museum, de man serieus, wat past bij de inhoud van het interview waar de foto bij moet komen.
De tweede foto is, door de kastjes van de weeskinderen die nu in beeld zijn en het feit dat er ook (opzettelijk, ja ja) hoofden van terrasgangers op staan, wat lichter. Maar je zou ook kunnen gaan denken dat we hier met een trotse horecaondernemer van doen hebben.
In feite staat hier de boekhandelaar die in hartje Amsterdam rondom het Spui het historisch/wetenschappelijk/intellectuele leven binnen de grachtengordel regelmatig aanslingert, liefst in samenwerking met anderen. Door zulke mensen kon Amsterdam in 2008 Wereldboekenstad worden (goed voor een prettig soort toeristen). Hier staat een man met een missie. Door de foto in de spotlight, en daarop dan toch weer net een beetje in de schaduw.
Maar welke zou ik kiezen als mij het mes op de keel werd gezet?

De Kap Is Eraf

Liefdevol raspt Chicky's tongetje over de snoet van haar broertje. Eindelijk zijn z'n wangetjes fatsoenlijk te belikken. De kap is eraf - zonder mijn toestemming.
Toen ik gister thuiskwam holde Chucky mij vrolijk tegemoet zonder de kap om zijn kop die moest voorkomen dat hij aan de hechtingen in zijn linkerachterpootje gaat zitten knagen. De kap lag met vochtige aangeknaagd koordje achteloos achter een stoel in de huiskamer, terwijl Chick en Chucky opgewekt rondgaloppeerden.
Toen de kap drie dagen geleden even af mocht begon Chuck meteen aan de zwarte draadjes tussen zijn teentjes te frunniken, maar nu likt hij dat pootje niet meer dan de andere, dus wat mij betreft (en ik mag het zeggen) blijft de kap af. En morgenochtend om half negen mogen de hechtingen er eindelijk uit.

Heel De Mensch

Gisteravond met mijn ouders de feestelijke Presentatie bijgewoond door het verzorgend, activiteitenbegeleidend en het huishoudelijk personeel van verzorgingstehuis De Vier Dorpen. Het veranderingtraject dat de medewerkers waren ingegaan kwam erop neer dat men de bejaarde mens als gehele mens en niet alleen als patient wil zien en behandelen. Een geweldig goed idee natuurlijk.
Er werden sketches gedaan (getuige de foto) en wij keken ernaar vanaf tafels in de grote zaal, met een glaasje wijn en een bakje cashewnoten.
Rechts van mij zat een hoogbejaarde dame uit een belendende aanleunwoning. 'Ik heb een herinnering aan uw vader,' zei ze. 'Niet echt een leuke herinnering - jaren geleden viel mijn vader, die bij ons logeerde, opeens achterover dood neer in de huiskamer. Op de salontafel. Overal glas.. Enfin. Onze huisarts was er niet, uw vader verving hem. Mijn vader lag daar met z'n bril scheef en uw vader haalde die bril van mijn vaders gezicht en en zei "die heeft hij nu niet meer nodig." 'Hij zei het niet naar of zo, eigenlijk heel vriendelijk. En pas op dat moment realiseerde ik me dat hij echt dood was. Maar die bril heb ik nog steeds.'

Wassen Blijft Problematisch

Het kapje weerhoudt Chucky niet van stevige stoeipartijen, hoewel hij het spel vaker dan zijn zusje (hier vastgelegd tijdens een landing) onderbreekt om zich te wassen.
Omdat hij met zijn tong alleen bij zijn staart kan, blijft zijn likken zonder effect. Maar de binnenkant van zijn kapje is smetteloos.

Prins Chucky

Vrijdagochtend gaan de hechtingen eruit en dan mag het kapje af. De zwachtels om zijn poot was Chucky al eerder kwijtgeraakt: Op tweede paasdag rende hij opeens opgewekt langs zonder Pipopootje. Linkerachterpootje onmiddelijk weer omzwachteld; twintig minuten later was het weer af. Nog een keer verbonden, nu met hulp van nicht Paulien, die haar Eerstehulpdiploma heeft. Zes uur later liep Chucky triomfantelijk het kattenkratje uit. Verbandvrij.
Van de dierenarts mocht het pootje zonder verband blijven - het heelde allemaal geweldig - maar het kapje moest nog even omblijven omdat Chucky anders aan de hechtingen gaat knagen.
Nu, op de valreep, nog snel een foto van Chucky met kraag. Hij ziet eruit Ko van Dijk in een kostuumdrama. Prins Chucky. Nog een nachtje slapen en de hechtingen gaan eruit. En het kapje hangen we aan de wilgen.

Paastournee

Drukke Paasdagen voor Chick en Chucky. We vertrokken op zaterdag uit Amsterdam. Op zondag eerst eieren zoeken in de tuin op de Veluwe (de hommels waren leuker), daarna een Paasbrunch in Utrecht. En dan meteen ook even op visite bij de Utrechtse buurvrouw om kennis te maken met poezen Poeh en Boris.
De reacties op deze visite waren gemengd. Poeh (middelste foto) was verbijsterd. Boris stond aanvankelijk ook paf, maar hij kwam toch iets dichterbij om kennis te maken. Chicky blies vinnig naar hem met haar kleine tandjes en Chuck klom meteen op de dichtstbijzijnde schoot, kort daarop gevolgd door zijn zusje. (Foto door Lucie Th.)
Er was nauwelijks gesis en geblaas dus, laat staan dat er een bloedbad volgde. Integendeel, er werd door alle partijen oplettend geobserveerd en daarmee was het een perfecte les Maatschappijleer. Wij reden moe doch voldaan weer naar huis.

Pipopootje

Met zo'n pootje heb je altijd iets om mee te spelen, ook als je zusje even elders bezig is. Met de Paasdagen zijn Chick en Chucky - ter voorbereiding op hun leven als wereldburger - aan een tournee door Nederland begonnen. Chick en Chucky on the road! Maar daarover morgen meer.

Au

Verdoofd, verbonden en gekneveld terug van de dierenarts en meteen onderwerp van koele inspectie van je bloedeigen zus: arme Chucky.
Vanochtend ging Chucky, tijdens ochtendspeelkwartier, opeens opvallend rustig op bed tegen mijn rug aanliggen. In een flinke bloedplas, bleek: hij bloedde als een rund uit zijn linkerachterpootje. En er waren bloedige afdrukken van zijn pootje en rode spatten door de hele slaapkamer (waarom leken die witte sprei en het witte kleed ooit een goed idee?). Met een tissue er omheen en wat druk uitoefenen werd het bloeden aanvankelijk gestelpt, maar na een half uur zat de keuken onder het bloed - op de vloer, op het tafelkleed, tegen de keukenkastjes gespetterd. Spoorslags naar de dierenarts dus, en die constateerde dat het weefsel tussen twee teentjes flink was ingescheurd (hoe? Hoe? HOE?). De scheur Moest onder narcose gehecht.
Nu zit Chucky opgescheept met een ingetaped pootje en een kraag die pas over 10 dagen weer af mag. Hij loopt voortdurend in een cirkel achteruit om die kraag kwijt te raken, vooralsnog tevergeefs. Zijn zusje vindt het natuurlijk waanzinnig interessant en bespringt hem voortdurend van voren, van achteren, van boven en van opzij.
Wordt vervolgd...

Weg Licht

Tot gisteren stond dit lampje nog heel aardig in de kamer. Maar vandaag bombardeerden Chick en Chucky deze lamp tot een speciaal project. Eerst de lamp van het kastje gooien, dan de elektra eruit slopen en de binnenkant van de kap inspecteren. Tijd voor een andere lamp. Zwaarder. Steviger. Zonder rijstpapier.

Maatschappijleer

Vanochtend met het kattenklasje op excursie voor nadere kennismaking met de Grote Buitenwereld. Om die niet al te overweldigend te laten overkomen beginnen we bij het plantsoentje bij Mahatma Gandhi, want daar is een beschuttende haag. Doordat het uitspansel, vergeleken met mijn huiskamer, toch nog ontzettend groot bleef vergaten ze helemaal te protesteren tegen hun nieuwe tuigjes - warm oranje voor Chucky, koel groenblauw voor Chick. Voorzichtige conclusie: Eng (Chick) en Smaakt naar meer (Chucky).

Tijger, Tijger

Ze lijken schattig, maar met Chick en Chucky heb ik natuurlijk wel twee roofdieren in huis gehaald: onverdunde brokken energie die dagelijks als ninja's trainen en elkaar in het kader van survival of the fittest regelmatig naar de keel vliegen.
Gelukkig oefenen ze meestal op elkaar, anders had ik de bank en de gordijnen al na een week bij het grof vuil kunnen zetten. Nu heb ik tijd om te sparen voor een nieuwe woninginrichting voor als ze wat ouder zijn.
Terwijl ik dit schrijf liggen C&C overigens gezellig in elkaars armen op het aquarium te slapen. Krachten opdoen voor de volgende confrontatie.

Is There a Problem, Officer?

De eerste - niet geheel volbrachte - poging om van Chick & Chucky globetrotters te maken. Hier zijn de poesjes in het kattenkratje in de auto op weg naar de Veluwe om kennis te maken met de daar woonachtige Herkjes. Helaas was er een stevig ongeluk gebeurd op de A1, waardoor het verkeer overal vast zat. Op de A1, op de A10, op de A2 richting A9 en op de A9 richting A1: overal ging het stapvoets. Na een uur in de auto Beekbergen maar afgebeld en huiswaarts gekeerd. De poezen hebben anderhalf uur in de kattenkrat gezeten - samen, dus dat was op zich gezellig, en ik heb ze van minuut tot minuut op de hoogte gehouden van de toestand op de weg. Ze waren al snel vrij kalm, maar heel erg leuk vonden ze het nou ook weer niet.
Al met al genoeg training voor 1 dag. Volgende week proberen we het weer en hopelijk komen we dan met een uur wel aan op de plaats van bestemming.

Kamikaze?

De ooievaar stort zich niet van de hoge schoorsteen af. Integendeel: er wordt hevig gebouwd aan het nest. Lente in Park Frankendael.

Elders In De Buurt

Mickey, in normale doen Groot, Rood & Imposant is sinds maandag tot een achterneefje van de poedel getransformeerd. De dierenarts - een man van veel talenten maar katten scheren hoort daar duidelijk niet bij - heeft hem onder narcose afgeholpen van de enorme klitten op zijn buik en onder zijn oksels en nam en passant ook de rest van zijn vacht mee, op kop, staart en sokjes na. Mickey is er niet gelukkig mee. Niet omdat hij weet dat hij er nu uitziet alsof-ie is gephotoshopt, maar zonder bontjas is het leven een stuk kouder geworden.