Lijn 12 brengt ons terug naar het hotel. En dan gaan Kevin en ik, met onze koffers en rugzakjes, op zoek naar het huis van Jill. Want daar gaan we slapen. Morgen naar de Kroatische kapper, die hier Frizer heet (een kapper die je haar heel erg kort knipt, zou dan Breezer Frizer moeten heten, stel ik mij zo voor).
(Iets later. Ik zit net mijn laptop in een leunstoel in het huis van Jill. Het was een flinke klim omhoog (Zagreb heeft heuvels). Jill is er nog niet, maar haar twee lapjeskatten wel. De huisbazin die beneden woont heeft ons binnengelaten. Zij spreekt alleen maar Kroatisch, en legde ons iets uit over de katten en de deur. Het kwam erop neer (besloten wij na enkele minuten totale spraakverwarring) dat de deur open moest blijven, of dicht, maar niet allebei. Voorlopig kiezen we maar voor dicht. De poezen kunnen er goed mee leven; eentje zit nu luid snorrend op de leuning van mijn stoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten