Woudsend Waterpolo
Onderzoek
Irma Boom winnaar Amsterdamprijs 2012
Van Irma Boom vind ik dat extra leuk, want zij maakt schitterende boekontwerpen. De jury zei over haar: 'Waar Irma Boom wereldwijd bekend staat als vernieuwer van het boek en haar oeuvre nog altijd uitbreidt, draagt zij haar vakkennis ook over aan een nieuwe generatie ontwerpers en kunstenaars.'
De jury noemde alle winnaars: 'ambitieus, creatief ondernemend, op zoek naar eigen paden, open voor experiment, oog voor kwaliteit en mogelijkheden en representatief voor de Amsterdamse kunstwereld.'
En gelijk hebben ze. Eric de Vroedt is leuk en Daria van den Bercken is ook geweldig - google haar vooral. Wie Händel speelt op een vleugel die door een hoogwerker door de lucht zweeft, verdient sowieso een medaille.
Floortje's Boekenhoek in Heech
 |
| Geheimtipp voor reizigers naar en door Heech: Floortje's Boekenhoek. |
 |
| Rechtsaf naar de vlaggetjes... |
 |
| En voila: De Boekenhoek. |
 |
| Dit is Floortje. Ze stopt dit jaar met de Boekenhoek. Ze is 65 geworden en gaat andere dingen doen. Maar eerst moet de winkel leeg. |
 |
| Let op de uitgekiende marketingstrategie! Lage prijzen! |
 |
| Package deals... |
 |
| Leesbrillen voor bij kleine letters. |
 |
| Modern.. |
 |
| ... Klassiek! |
Verhuizing
Misschien wil elke kat eigenlijk het liefst in een voliere wonen. Maar Chucky, die helemaal is ingeburgerd op het Friese platteland, gaat voor het kippenhok. Je kunt er niet alleen af en toe een mus of mees verschalken, het biedt ook volop gelegenheid tot kruipdoor sluipdoor.
Het uitstekende witte hokje is voor hennen met aandrang tot het leggen van een ei. De laatste tijd geven de kippen echter de voorkeur aan de voerbak in de stal van Willy Drie. Onlangs werd duidelijk, waarom:
Chucky doet er tegenwoordig tukjes.
Wandelen met Willy Drie
Soms heeft hij niet zoveel zin in wandelen en soms is hij net een stoomlocomotief. Hij kan ontzettend hard lopen, maar gelukkig niet zo verschrikkelijk lang.
Over het hekje van de buren
Natuurlijk is het gras groener aan de andere kant van het hekje, vooral als het een heilig hekje is. En als ik sommige verhalen mag geloven mogen we blij zijn dat Willy Drie er overheen stapte. Hij had er ook dwars doorheen kunnen denderen - dat is óók iets van ossen: recht doorzee. Misschien gaat hij het ook nog wel eens doen. Maar nu stapte hij eróver heen, en uitendelijk was hij te verleiden om ook - via de hoofduitgang - het perceel te verlaten. Willy heel, hekje heel... Pfff...
Over het algemeen gaat wandelen met Willy trouwens heel goed. Af en toe staat een auto midden op straat stil, maar dat is dan omdat er in de auto een heftige discussie gaande is of dit een hond is of iets anders. En dan moet men stoppen om achter de waarheid te komen. Nee, Willy Drie is een kalf. Nee, hij heet geen Wilbert, als zou dat óók een mooie naam geweest zijn. Ja, hij is lief. Nee, hij mag NIET headbangen. Ja, want dat gaat straks heel pijn doen. Oeps, dat doet nú al pijn.
Ook ik moet leren om consequent te zijn. Een tik op de oren of de neus (de enige gevoelige gebieden bij een kalf als hij je een kopstoot geeft: NIET doen Willy. Dat is NIET fijn. En als we je dit niet kunnen afleren, ga je alsnog de vriezer in. Want je groeit als kool (met een pond per dag ligt hij aardig op schema), en het moet wel beheersbaar blijven, allemaal.
