Herk's: juli 2012

H.P. Lagerwerf en dochter Lotte zetten hun ossen August (rechts) en René (links) onder het juk. August is 12 jaar en wel wat mollig maar niet bijzonder groot voor een os. René moet nog groeien. Het geeft wel een idee hoe groot Willy Drie gaat worden als alles goed gaat.

Ontmoeting der Willies

Hij vindt kamperen leuk.

Ik ga op reis en ik neem mee.

Pfff

De uitslag is binnen. Willy Drie is geen drager van het BVD virus. Inge zal dus geen andere koeien kunnen besmetten vanwege hem. Willy Drie gaat niet de vriezer isn. Hij mag blijven!

Ik ga uitkijken naar een Costaricaans ossenkarretje. En Willy Drie heeft eigenlijk ook een vriendje nodig....

Mijlpaal. Hij kan naar buiten kijken.

Hoera!

Kwart voor acht 's ochtends en ik loop met een plastic bakje achter Willy Drie aan. Na een half uur plast hij. Zijn urine is geel! Dat bevestigt het vermoeden dat hij van een voor hem giftige plant heeft gegeten en dat die troep nu grotendeels uit zijn systeem is. Wij moeten hem verre houden van lavendel, hondsdraf, laurier, buxus en nog een stuk of 10 andere planten die hier in de (sier)tuin staan.

Willy Drie blijft er niet lang bij stilstaan. Hij is verder gewandeld, het weitje in. Op zoek naar nieuwe planten. Hier staan in elk geval geen giftige. Ik huppel naar binnen en zie aan het ingedoopte stripje dat er hoegenaamd geen rode bloedcellen meer in zijn plas zitten.

Hij steekt zijn neus ook overal in

Willy Drie is buitengewoon nieuwsgierig naar hem onbekende dingen. Een vreemde auto die op het erf geparkeerd staat. Een fiets op een andere plaats. Het wordt besnuffeld en - vooral als het glad is - besabbeld.
Hier onderzoekt hij of de grasmaaimachine misschien een leuk nieuw speelmaatje is. Wanneer je tegen de grasopvangzak beukt, dan geeft die mee en valt dan terug. Dat lijkt aardig op een partijtje sparrend head-bangen. Leuk!

Een minder prettige kant van zijn drang om de wereld te verkennen, is dat hij ook van alles eet. In de tuin mag hij graag in de heggetjes en bloembakken en borders duiken en van verschillende planten groen en bloemen afhappen. Dat is niet alleen slecht voor de vegetatie hier, het kan ook schadelijk zijn voor het kalf. Vandaag had hij bloed in zijn urine. Uit een snel opgetrommeld urinestripje bleek dat er geen eiwitten bij zitten (dat zou op een ontsteking duiden). Het is zeer wel mogelijk dat hij een giftige plant heeft gegeten die afbraak van rode bloedcellen tot gevolg heeft.

Zijn lijfarts stelde vast dat Willy Drie het niet benauwd heeft en van verhoogde hartslag is geen sprake - wel wat verhoging. Ik heb hem extra warm water gegeven (voor de doorspoeling). Bij de laatste controle van de dag lag hij lekker in het stro te herkauwen. Hopelijk is het morgen een stuk beter.

We zullen hem dus beter bij foute planten moeten weghouden. Tenslotte heeft hij geen moeder die hem kan leren wat hij wel en niet moet eten. Alleen maar een baasje dat in hem eindelijk een surragaat barbie heeft gevonden; Willy Drie is vast met afstand het meest geborstelde kalf van Friesland. Maar dat helpt helaas niet tegen giftige planten.

Hij groeit

Willy Drie loopt er schoon en geborsteld bij, wat je van mij niet kunt zeggen. Neem een kalf en voor je het weet loop je er zelf voor schobberdebonkie bij. Maar spelen met een kalf betekent dat je niet van smetten vrij blijft. Een speciaal kalver-speelpakje is dus aan te bevelen.

Voila Willy Drie in training - die donkere schuine streep linksonder in beeld is een zweepje. Niet om te meppen, maar om Willy Drie zachtjes te stimuleren om door te lopen. De pogingen om hem de betekenis van 'ho!' en 'stap' duidelijk te maken zijn officieel begonnen. Maar tussen droom en daad staat heel wat in de weg. De resultaten zijn wisselend. 'Ho' begrijpt hij aardig. Maar 'stap' en 'kom' zeggen hem nog hoegenaamd niets. De ene dag loopt hij geweldig mee en de volgende wil hij geen stap verzetten.

Ik kan hem meestal nog vooruit duwen als hij onwillig is, al weegt hij inmiddels meer dan 70 kg. Maar helaas heeft hij gisteren ontdekt hij dat hij ook gewoon door zijn pootjes kan zakken en op de grond liggen als hij geen zin meer heeft. En zie hem dan nog maar eens - zonder grof geweld, waar ik voor terugschrik - overeind te krijgen. Dus is het dan wachten tot Willy weer op wil staan. Het beste is het soms om gewoon eindje verderop gaan staan. Uiteindelijk komt-ie wel. Hij houdt van gezelfschap. Alleen is ook maar alleen.

Waar we het in kracht verliezen, moeten we het dus in intelligentie zoeken. Want hoewel Willy Drie zeer nieuwsgierig is en alles onderzoekt wat hij tegenkomt, heel erg slim is hij niet. Met drie maanden is hij eigenlijk ook nog maar een baby. Het helpt met trainen al enorm als je net die kant uitgaat die hij ook al wilde gaan. Of je vingers aanbieden als hij in een sabbelbui is. Voor zolang als dat duurt. Of langer oefenen als hij wel in de stemming is, en maar heel kort als hij dat niet is.

Volgend weekend bezoeken we de ossoloog van Nederland - een uitgelezen moment om te vragen hoe je van een osje van drie maanden die op de grond gaat liggen als hij geen zin meer heeft komt tot een os die dingen doet als in dit filmpje.

Ondertussen lobby ik voor een tweede kalf. Omdat runderen gezelschapsdieren zijn en het niet goed voor Willy Drie is als hij alleen blijft. Willy Drie is niet totaal alleen: Er zijn mensen die met hem tutten, er zijn kippen die in zijn stal eieren leggen en hij woont tussen twee paarden in. Laatst was hij ontsnapt en vonden we hem terug aan het einde van de oprit. Naast hem zat Chick en samen keken ze uit over de weilanden. Maar toch: een echt maatje heeft hij niet en dat is voor een sociaal, nieuwsgierig levendig osje niet goed. Hij moet een vriendje. Iemand wiens idee van spelen óók head-bangen is.

Of dat gaat gebeuren, hangt af van de bloedtest. Donderdagavond heeft Inge bloed afgenomen bij Willy Drie. Dat is naar het lab gestuurd om erachter te komen of Willy Drie drager is van het BVD virus (Bovine Virus Diarree). Niet dat hij zelf diarree heeft, maar als hij drager is zou Inge ongewild andere koeien kunnen besmetten. Als WIlly Drie BVD-drager is (hij heeft zelf geen last), dan wordt het toch niet het ossenspan, maar de vriezer. Wij duimen.

A Room With a View

De mannen werken gestaag door met hun grote machines. Het grove puin (de berg links) wordt vermalen tot fijn puin (de berg rechts). Een spuitert houdt het fijnstof aan de grond. Daarna wordt ook dat afgevoerd. Nog twee weken en dan ziet dit stukje Slotervaart eruit zoals het volgens de bijbel ooit In Den Beginne ook was: Woest & Ledig.

Ingrijpende Verandering

Sinds Willy Drie in mijn leven is, droom ik van Costaricaanse ossenkarretjes.

Maar tussen nu en het inspannen voor een vrolijk beschilderd karretje zit wel een flink aantal stappen. Als ik het niet bij dromen wil laten, wordt het tijd om op pad te gaan. Willy Drie moet bijvoorbeeld leren om commando's op te volgen. Daarvan is 'ho' de allerbelangrijkste. En ook 'stap', 'terug', 'skik', 'links', 'rechts' en 'geef poot' (linksvoor, linksachter, rechtsvoor, rechtsachter). Het ossenkarretje ligt duidelijk nog ver achter de horizon.

Maar je moet ergens beginnen. En omdat ik in mijn queeste alle hulp kan gebruiken, heb ik contact opgenomen met Huig Pieter Lagerwerf. Die man weet zoveel van ossen dat ik hem de ossoloog van Nederland kan noemen. Binnenkort gaan we bij hem op bezoek. Zijn eerste telefonische advies: laat je stiertje kastreren. Hoe eerder hoe beter. Zonder testosteron is het allemaal veel beheersbaarder.

Zoals te zien is op de foto's hieronder, hebben wij zijn woorden ter harte genomen. Willy Drie is nu officieel een os. Voor een uitgebreider (en bloediger) verslag van de operatie, klik hier.

PS Willy Drie heeft de operatie overigens uitstekend doorstaan. Vanochtend trok hij alweer een sprintje in de wei.

Tijd voor De Ingreep.

Knip!

Onder grote belangstelling wordt Willy Drie in de uitslaaphouding gelegd.

Nazorg

Chino Otsuka in Huis Marseille. Intelligent & poetisch

Solar Boat race eindigt in onze achtertuin

Vanwege de heftige wind eindigde de Dong Solar Challenge Boat Race in Woudsend en niet in Sloten; het was niet verantwoord om met de lichte vaartuigjes het Slotermeer over te steken.

En dat hebben we gemerkt; eerst dook er één jongmens op, toen twee, toen een vierde. Uitgerust met walkie-talkies, verrekijkers en pikhaken dwaalden zij over het erf. Of ze hier hun twee boten aan land mochten brengen? Dat mocht en spoedig was de voortuin overspoeld met lieden in evenementen T-shirts, matrassen en trailers. De matrassen waren niet om te overnachten maar om de kwetsbare boten heelhuids te vervoeren.

Het is een fraaie combinatievan hi-tech & tape om de boel bij elkaar te houden.

En ook het houten stuurtje is zelfgemaakt.

Samenzang

Terugkijkend naar de foto's van gisteren zie ik opeens de muziek die daarin verborgen ligt.

The Three Degrees

The Four Tops

Guns 'n Roses

Herberdine von Karajan en het Fries Dameskoor Equus Caballus

Black Beauty

Zondagmiddag. We gingen kijken hoe het met Hayke ging. Eenmaal bij de wei aangekomen zagen we dit:

Onze eerste conclusie luidde: het gaat vast goed met Hayke. Maar wie is Hayke? Hoe herken je haar tussen alle andere Friezen? Inge besloot uiteindelijk dat dit Hayke moest zijn:

Hayke, 2 jaar, drie maanden en twee weken.

Dat werd bevestigd door Klaas, de man die Hayke twee jaar in de wei (en in de winter op stal) heeft staan. Dus waarschijnlijk is het Hayke ook.

Ter controle: toen ze net geboren was (23 maart 2010)zag ze er zo uit:

Hayke, twee uur oud.

Voor meer foto's van Hayke als veulentje: klik hier.

A Room With a View

De flatgebouwen zijn weg - wat rest is een nieuwe heuvelrug in het midden. De flats helemaal links (achter de bomenrij) zijn nu ook verdwenen. Voor de ontstaansgeschiedenis, klik hier.

Een bewogen vrijdag

Daar komt de koningin aangevaren.

Inge's suggestie aan het Koninklijk Huisk

De koningin wuift. 'We bellen!' Of ze wuift naar Willy III.

Willy Drie is meer onder de indruk van zijn nieuwe halster.

Vandaag was een gedenkwaardige dag in Woudsend. Vanochtend kwam Koninging Beatrix op bezoek in de gemeente Zuidwest Friesland. Inge had een suggestie op het Te Koop bord laten plakken, en ik had Willy Drie in de tuin gezet. Opdat hij zijn vorstin kon aanschouwen.

De koningin was duidelijk onder de indruk, want ze wuifde naar ons. Of naar Willy Drie. Willy Drie was niet onder de indruk. Hij graasde gewoon door.

En 's middags kreeg Willy Drie zijn nieuwe kalver-halster. Hij ziet er opeens een stuk kleiner uit, met het nog veel te grote halster. Maar je kunt het nu tenminste omdoen zonder dat zijn hoofd eruit valt. Over een paar weken past het waarschijnlijk wel - Willy groeit als kool.